IBPBII/1/4511-150/15/MCZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 maja 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/4511-150/15/MCZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 23 lutego 2015 r. (data wpływu do Biura - 26 lutego 2015 r.), uzupełnionym 15 maja 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną i posiada orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności o symbolu 05-R, na stałe od 2009 r. Wnioskodawczyni ma 66 lat i jest na emeryturze, została sama po nagłej śmierci męża; choruję na nadciśnienie tętnicze, choroby układu krążenia, zawroty głowy, miażdżycę, chorobę serca, choroby zwyrodnieniowe i reumatyczne rąk i dłoni oraz zwyrodnienie kręgosłupa z przewlekłym zespołem bólowym i dyskopatię C4-C5-C6-C7 oraz L4-L5-S1. Wnioskodawczyni miała wypadek w domu, podczas którego ucierpiał prawy bark - zostały zerwane więzadła i ścięgna w wyniku czego obkurczyły się mięśnie i narasta guz a ręka jest mało sprawna; nie podnosi jej i czeka ją operacja.

Z powodu chorób i niepełnosprawności Wnioskodawczyni ma kłopoty z chodzeniem, schylaniem się, dźwiganiem ciężkich rzeczy, a tym bardziej obsługiwaniem pieców opalanych węglem i drzewem. Każdego dnia ktoś z rodziny bliskiej lub dalszej musiał jej pomagać, bo węgiel i drzewo trzeba nosić z budynku gospodarczego do domu, a popiół wynosić. Jest to dla Wnioskodawczyni bardzo ciężkie zajęcie bo ręce, bark i kręgosłup są niesprawne.

Rodzina i znajome osoby pomogły Wnioskodawczyni w zakupie w 2014 r. pieca gazowego c.o. z przepływowym ogrzewaniem wody, tj. pieca, grzejników zaworów, kolanek, rur oraz instalacji kominowej łącznie z montażem zgodnie z fakturą na kwotę 5.655 zł. Zakupu tego Wnioskodawczyni dokonała w celu ułatwienia sobie czynności życiowych w związku z istniejącą u niej niepełnosprawnością.

Zakup pieca gazowego c.o. z instalacją i montażem nie był sfinansowany z żadnych środków ani też zwrócony w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy rozliczając się za rok podatkowy 2014 Wnioskodawczyni może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej, od osiągniętego dochodu za 2014 r. zakup i zamontowanie pieca gazowego c.o. z przepływowym ogrzewaniem wody w budynku mieszkalnym, w związku z ułatwieniem czynności życiowych w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wnioskodawczyni wskazując na art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stoi na stanowisku, że może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej w związku z wydatkami poniesionymi w 2014 r. na zakup pieca gazowego c.o. z przepływowym ogrzewaniem wody i montażem.

Wydatek poniesiony na adaptację i wyposażenie budynku mieszkalnego Wnioskodawczyni uważa za wydatki na cele rehabilitacyjne związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b - 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1.

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2.

decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3.

orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7f tejże ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:

a.

całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

b.

znaczny stopień niepełnosprawności,

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a.

całkowitą niezdolność do pracy albo

b.

umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Natomiast w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (...).

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych w 2014 r. przez Wnioskodawczynię, będącą osobą z orzeczonym umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, na zakup pieca gazowego c.o. z przepływowym ogrzewaniem wody, tj. pieca, grzejników zaworów, kolanek, rur oraz instalacji kominowej; łącznie z montażem, należy analizować w oparciu o przepisy art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Rozpatrując czy wydatki poniesione na zakup i montaż pieca gazowego c.o. z przepływowym ogrzewaniem wody, tj. pieca, grzejników, zaworów, kolanek, rur oraz instalacji kominowej mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy rozpocząć od ustalenia znaczenia użytych w ww. przepisie pojęć "adaptacja" i "wyposażenie".

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu "adaptacja" to "przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast "wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania (domu) - to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni, posiadająca od 2009 r. orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności w tytułu upośledzenia narządów ruchu (symbol 05-R), w 2014 r. dokonała zakupu pieca gazowego c.o. z przepływowym ogrzewaniem wody, tj. pieca, grzejników zaworów, kolanek, rur oraz instalacji kominowej oraz poniosła wydatek na montaż instalacji c.o. Wnioskodawczyni dokonała ww. zakupu w celu ułatwienia sobie czynności życiowych w związku z istniejącą u niej niepełnosprawnością.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone powyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni, jako osobie posiadającej stosowne orzeczenie o zakwalifikowaniu jej do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności przysługuje prawo do odliczenia od dochodu osiągniętego w 2014 r., w ramach ulgi rehabilitacyjnej, wskazanych we wniosku wydatków poniesionych w 2014 r.

Powyższe wydatki stanowią zarówno wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego, jak i jego wyposażenie odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni (schorzenie narządu ruchu). Zmiana systemu ogrzewania budynku mieszkalnego pozwoli Wnioskodawczyni na uniknięcie uciążliwej obsługi pieców węglowych, związanych z dźwiganiem i noszeniem ciężarów, schylaniem się, co przy schorzeniach narządów ruchu jest dla Wnioskodawczyni problemem.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl