IBPBII/1/4511-100/15/BJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 maja 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/4511-100/15/BJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 lutego 2015 r. (data wpływu do Biura - 5 lutego 2015 r.), uzupełnionym 5 maja 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 22 kwietnia 2015 r. znak: IBPB II/1/4511-100/15/BJ wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 5 maja 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która na podstawie umowy o pracę jest zatrudniona na stanowisku radcy prawnego w Urzędzie Miasta. Zgodnie z zakresem obowiązków, Wnioskodawca jako radca prawny, jest zobowiązany do sporządzania opinii prawnych, informacji prawnych, pism procesowych do sądów powszechnych i administracyjnych, sporządzania projektów umów, przeprowadzania szkoleń o tematyce prawnej.

W ocenie Wnioskodawcy wykonywana przez niego praca jest przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych i spełnia przesłanki utworu określone w tejże ustawie.

Powstające w wyniku pracy twórczej Wnioskodawcy opinie prawne, informacje prawne, pisma procesowe, projekty umów cywilnoprawnych, koncepcje i materiały szkoleniowe i inne dokumenty mają charakter praw autorskich. Jest to praca twórcza, której rezultat posiada cechy oryginalności i indywidualności oraz jest uzależniona od stworzonych przez niego koncepcji, pomysłów i licznych rozwiązań prawnych. Rozwiązania prawne, pomysły, propozycje prezentowane w ww. dokumentach są wynikiem wyłącznie jego własnych przemyśleń opartych na doświadczeniu zawodowym, a nie na gotowych, ogólnie dostępnych rozwiązaniach. Tworzenie opinii prawnych, pism procesowych, projektów umów, materiałów szkoleniowych i prowadzenie szkoleń ma charakter czynności, które cechuje brak powtarzalności. Każdy stan faktyczny sprawy jest nowy, indywidualny co w efekcie końcowym powoduje powstanie nowego dzieła.

Pozostały zakres pracy radcy prawnego obejmuje udzielanie ustnych porad prawnych, weryfikację i korekty otrzymywanych zarządzeń, regulaminów, uchwał, prostych umów.

W związku z powyższym, w umowie o pracę Wnioskodawcy zawarte są stosowne zapisy, tj.

- "Pracownik wykonywać będzie w ramach obowiązków wynikających ze stosunku pracy m.in. (obok obowiązków niemających takiego charakteru) pracę twórczą polegającą na tworzeniu opinii prawnych, informacji prawnych, pism procesowych, umów cywilnoprawnych, szkoleń wraz z przeniesieniem praw autorskich do powstałego utworu na pracodawcę";

- "Wynagrodzenie składa się z:

* honorarium za pracę twórczą polegającą na tworzeniu opinii prawnych, informacji prawnych, pism procesowych, umów cywilnoprawnych, szkoleń należącego twórcom w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych z zastosowaniem 50% normy kosztów uzyskania przychodu stanowiącego 75% wynagrodzenia zasadniczego wraz z przeniesieniem praw autorskich na pracodawcę;

* pozostałej części wynagrodzenia o charakterze nietwórczym (25%) wraz z dodatkami, premiami itp. za pracę niebędące przedmiotem prawa autorskiego",

- "Pracownik oświadcza, że do wszystkich stworzonych utworów przekazuje pracodawcy prawa do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do stworzonych utworów w ramach stosunku pracy".

Podmiotem prawa autorskiego, zgodnie z art. 8 ww. ustawy jest twórca, tj. osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu. W przypadku dokumentów tworzonych przez Wnioskodawcę jego nazwisko zawsze jest umieszczane w treści tworzonych dokumentów, jako nazwisko autora (wraz z podaniem stanowiska radcy prawnego i nadanym numerem wpisu na listę radców prawnych przez Okręgową Izbę Radców Prawnych). Ponadto czas pracy określony w umowie - przeznaczony na pracę o charakterze twórczym odpowiada faktycznemu czasowi przeznaczonemu na realizację zadań w tym przedmiocie.

Jak wynika z powyższych zapisów zawartej umowy o pracę określono w niej w sposób precyzyjny czynności chronione prawem autorskim jak i niebędące przedmiotem prawa autorskiego i wskazano jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego a jaka część nie dotyczy czynności chronionych prawem autorskim.

W piśmie z 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu do Biura - 5 maja 2015 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że tworzone opinie prawne, informacje prawne, projekty umów, itd. nie są dokumentami o których mowa w art. 4 pkt 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W zaistniałym stanie faktycznym szczególnego wyjaśnienia wymaga pojęcie dokumentów w szczególności dokumentu urzędowego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 grudnia 1997 r. (sygn. akt III SA 889/96) dokonał szczegółowego wyjaśnienia tegoż pojęcia stwierdzając że: "pojęcie dokumentu urzędowego należy interpretować w świetle przepisów art. 244 § 1 i 2 Kodeksu postępowania cywilnego oraz art. 76 § 1 i 2 Kodeksu postępowania administracyjnego. Definicje zawarte w obu kodeksach są tożsame co do ich treści. Wynika z nich, że dokumentem urzędowym jest dokument sporządzony w przepisanej formie przez powołane do tego organy państwowe w ich zakresie działania. Stanowią one dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone lub zaświadczone."

Wobec powyższego Wnioskodawca stwierdził, że tworzone przez niego opinie prawne, informacje prawne, projekty umów i inne wymienione we wniosku takich cech, o jakich mowa w tych przepisach, nie posiadają. Ponadto radca prawny nie jest funkcjonariuszem publicznym.

W następnej kolejności szczególnego podkreślenia wymaga fakt, iż tworzone opinie prawne, informacje prawne, projekty umów, materiały szkoleniowe dla pracowników itp. są dokumentami o charakterze pomocniczym. Przykładowo opinia, czy informacja prawna są dokumentami pomocniczymi (zaliczane do kategorii dokumentów wewnętrznych), które dotyczą spraw organizacyjnych, porządkowych itp. i nie są wiążące. Z kolei np. materiały szkoleniowe, projekty umów mają charakter nieoficjalny i także wewnętrzny. Takie a nie inne charakterystyczne cechy, o których mowa powyżej, przemawiają za tym że opinia prawna, informacja prawna, projekt umowy itd. nie mogą być traktowane jako materiały, dokumenty urzędowe (wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 lutego 2014 r. sygn. akt II SAB/Wa 711/13, w którym Sąd odmówił udostępnienia opinii prawnej stając na stanowisku, że opinia prawna jest dokumentem wewnętrznym, nieoficjalnym i tym samym nie jest i nie może być dokumentem urzędowym).

Następnie Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych "przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór)". Stwierdzić należy, że tworzone utwory - opinie prawne, informacje prawne, projekty umów itd. mogłyby być wyłączone spod ochrony w sytuacji gdyby swoboda twórcza radcy prawnego została ograniczona do tego stopnia, że nie spełniałaby przesłanek z ww. art. 1 ust. 1. Sytuacja taka nie może mieć miejsca, bowiem zgodnie z ustawą o radcach prawnych każdy radca prawny wykonuje swój zawód w sposób całkowicie niezależny. Ponadto radcy prawnemu nie można wydać polecenia co do treści tworzonych utworów w szczególności co do treści opinii prawnej. W praktyce oznacza to, że w przypadku każdego radcy prawnego mamy do czynienia z wykonywaniem pracy twórczej, w wyniku której powstały utwór jest indywidualny i oryginalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do wynagrodzenia Wnioskodawcy za czynności wykonywane przez niego w ramach umowy o pracę można stosować 50% koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, do jego wynagrodzenia za pracę można zastosować 50% koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ:

* W toku wykonywanej przez niego pracy powstają dzieła w postaci opinii prawnych, informacji prawnych, pism procesowych, umów, materiałów szkoleniowych. Wykonywana przez niego praca ma charakter działalności twórczej, a więc jest przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 1 ust. 1 powołanej ustawy przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

* Powstałe w wyniku jego pracy twórczej dokumenty mają charakter praw autorskich. Są one oryginalne, indywidualne, uzależnione od jego koncepcji, pomysłu rozwiązania zaistniałego problemu prawnego poprzez napisanie opinii prawnej, informacji prawnej, sposobu prowadzenia procesu i tym samym formułowania pism procesowych - indywidualnych, o odmiennych stanach faktycznych, różnym stopniu skomplikowania, sporządzania umów, tworzenia materiałów szkoleniowych (zadania praktyczne, pytania testowe, kazusy).

Rozwiązania prawne zawarte w opiniach prawnych, informacjach prawnych, umowach, pismach procesowych są wynikiem wyłącznie przemyśleń Wnioskodawcy opartych na zdobytym doświadczeniu zawodowym. W swojej pracy Wnioskodawca nie korzysta z ogólnodostępnych, gotowych rozwiązań.

W związku z powyższym, Wnioskodawca twierdzi, że może uważać się za twórcę w myśl ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a do jego wynagrodzenia za pracę można zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika, zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy, uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Inaczej jednakże jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na umowę o pracę.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, który stanowi, iż koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przy czym, stosownie do art. 22 ust. 9a ww. ustawy, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jak z powyżej przywołanych przepisów wynika o zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1.

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2.

plastyczne;

3.

fotograficzne;

4.

lutnicze;

5.

wzornictwa przemysłowego;

6.

architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7.

muzyczne i słowno-muzyczne;

8.

sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9.

audiowizualne (w tym filmowe).

Stosownie do treści art. 4 pkt 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki:

* Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu lub artystycznego wykonania.

* Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego utwór lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej (lub innego stosownego dokumentu) powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac - utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej niż wynika to z treści art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która na podstawie umowy o pracę jest zatrudniona na stanowisku radcy prawnego. Zgodnie z zakresem obowiązków jest zobowiązany do sporządzania opinii prawnych, informacji prawnych, pism procesowych do sądów powszechnych i administracyjnych, sporządzania projektów umów, przeprowadzania szkoleń o tematyce prawnej. Powstające w wyniku pracy Wnioskodawcy opinie prawne, informacje prawne, pisma procesowe, projekty umów cywilnoprawnych, koncepcje i materiały szkoleniowe i inne dokumenty mają charakter praw autorskich. Jest to praca twórcza, której rezultat posiada cechy oryginalności i indywidualności oraz jest uzależniona od stworzonych przez niego koncepcji, pomysłów i licznych rozwiązań prawnych. Rozwiązania prawne, pomysły, propozycje prezentowane w ww. dokumentach są wynikiem wyłącznie jego własnych przemyśleń opartych na doświadczeniu zawodowym, a nie na gotowych, ogólnie dostępnych rozwiązaniach. Wnioskodawca wskazał, że tworzone przez niego opinie prawne, informacje prawne, projekty umów i inne wymienione we wniosku nie posiadają cech, o jakich mowa w art. 4 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W umowie o pracę zawarte są zapisy, że pracownik wykonywać będzie w ramach obowiązków wynikających ze stosunku pracy m.in. (obok obowiązków niemających takiego charakteru) pracę twórczą polegającą na tworzeniu opinii prawnych, informacji prawnych, pism procesowych, umów cywilnoprawnych, szkoleń wraz z przeniesieniem praw autorskich do powstałego utworu na pracodawcę oraz że wynagrodzenie składa się z honorarium za pracę twórczą i wynagrodzenia za prace niebędące przedmiotem prawa autorskiego.

Wnioskodawca uważa, że do jego wynagrodzenia za pracę można zastosować 50% koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że tylko wówczas gdy:

* praca wykonywana przez pracownika jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych;

* pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami;

* umowa o pracę przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz pracodawca prowadzi stosowną dokumentację w tym zakresie, np. prowadzi szczegółową ewidencję czasu pracy twórczej pracownika

- do przychodu z tego źródła mogą być zastosowane podwyższone 50% koszty uzyskania przychodu, zgodnie z treścią powołanego art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że do przychodów Wnioskodawcy osiągniętych z tytułu wynagrodzenia za pracę twórczą mogą być zastosowane 50% koszty uzyskania przychodu tylko wówczas, gdy praca wykonywana przez niego jest twórcza, tzn. niepowtarzalna oraz jej efekt spełnia przesłanki utworu, określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Istotnym jest jednak, aby wynagrodzenie za pracę twórczą odpowiadało faktycznie ilości czasu przeznaczonego na pracę twórczą, a nie jedynie procentowemu udziałowi określonemu w umowie o pracę. W tym celu koniecznym jest prowadzenie odpowiedniej ewidencji.

Tym samym, skoro istotnie, jak stwierdza we wniosku Wnioskodawca wytwory jego pracy (opinie prawne, informacje prawne, pisma procesowe, projekty umów cywilnoprawnych, koncepcje i materiały szkoleniowe i inne dokumenty) są utworami w rozumieniu ww. ustawy o prawie autorskim i nie posiadają cech o jakich mowa w art. 4 pkt 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, to Wnioskodawca może zastosować 50% koszty uzyskania przychodu w stosunku do tej części wynagrodzenia, która faktycznie jest przychodem z tytułu wykonywania działalności o charakterze twórczym, z uwzględnieniem limitu określonego w treści art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy przy tym podkreślić, że obowiązek wykazania tego czy dana osoba jest twórcą lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie - zawsze spoczywa na podatniku, zgodnie z zasadą, że ciężar dowodu spoczywa na tym podmiocie, który z danego faktu wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne.

Natomiast do pozostałej części wynagrodzenia Wnioskodawcy uzyskanego z tytułu pozostałych obowiązków pracowniczych zastosowanie znajdą zryczałtowane koszty uzyskania przychodu wynikające z ww. art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zauważyć należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, cytowana powyżej ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba (Wnioskodawca) jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne. W sprawach wypowiadania się na temat praw autorskich i praw pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Organ nie może więc odnieść się do tej części stanowiska, w którym Wnioskodawca stwierdził, że może uważać się za twórcę w myśl ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl