IBPBII/1/436-99/14/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) #8722; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 13 marca 2014 r. (data wpływu do Organu - 13 marca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 5 i 6 maja 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania rekompensaty za mienie pozostawione za granicą - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania rekompensaty za mienie pozostawione za granicą.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z 29 kwietnia 2014 r. znak: IBPB II/1/415-220/14/ASz oraz IBPB II/1/436-99/14/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 5 maja 2014 r. (wpływ pisma) i 6 maja 2014 r. (data wpłaty brakującej opłaty).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskiem z 27 maja 2005 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Wojewody o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez ojca Wnioskodawczyni nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Poza Wnioskodawczynią stronami w ww. postępowaniu byli również jej bracia, którzy wraz z Wnioskodawczynią są jedynymi spadkobiercami, po zmarłym w dniu 27 lipca 1961 r. ojcu, na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z 19 marca 1991 r. o stwierdzeniu nabycia spadku (po 1/3 części każdy).

Decyzją z 29 listopada 2013 r., wydaną na podstawie art. 5, art. 6, art. 7 ust. 2, art. 8, art. 13 ust. 1 pkt 2 oraz art. 27 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, Wojewoda potwierdził przysługujące Wnioskodawczyni prawo do rekompensaty w 1/3 części z tytułu pozostawienia przez ojca nieruchomości we wsi (...), obecnie Ukraina.

Wysokość rekompensaty wyniosła 177.688,00 zł, co stanowi 20% wartości pozostawionej nieruchomości, natomiast wysokość przysługującej Wnioskodawczyni 1/3 części wyniosła 59.229,33 zł. W związku z wybraną przez Wnioskodawczynię formą realizacji prawa do rekompensaty w postaci świadczenia pieniężnego wypłacanego ze środków funduszu rekompensacyjnego, w dniu 26 lutego 2014 r. bank dokonał wypłaty świadczenia pieniężnego w kwocie 59.229,33 zł na rachunek bankowy Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przyznana rekompensata i wypłacone świadczenie pieniężne jako forma realizacji prawa do rekompensaty podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz czy wymagane jest złożenie w tym zakresie jakiejkolwiek deklaracji.

2. Czy przyznana rekompensata i wypłacone świadczenie pieniężne jako forma realizacji prawa do rekompensaty podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn oraz czy wymagane jest złożenie w tym zakresie jakiejkolwiek deklaracji.

Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 30a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu realizacji prawa do rekompensaty na podstawie ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby uprawnione na podstawie tej ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie w drodze spadku prawa do rekompensaty w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawczyni, przyznana rekompensata i wypłacone świadczenie pieniężne w wysokości 59.229,33 zł jako forma realizacji prawa do rekompensaty wolna jest od podatku, zarówno w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i ustawy o podatku od spadków i darowizn, a co za tym idzie brak jest obowiązku złożenia jakiejkolwiek deklaracji w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku od spadków i darowizn, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie znak: IBPB II/1/415-220/14/ASz.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia "spadek", dlatego należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Zgodnie natomiast z § 2 ww. przepisu nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni wystąpiła do Wojewody o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez jej ojca nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Poza Wnioskodawczynią stronami w ww. postępowaniu byli również jej bracia, którzy wraz z Wnioskodawczynią są jedynymi spadkobiercami, po zmarłym w dniu 27 lipca 1961 r. ojcu, na mocy postanowienia sądu rejonowego z 19 marca 1991 r. o stwierdzeniu nabycia spadku (po 1/3 części każdy).

Decyzją z 29 listopada 2013 r., wydaną na podstawie art. 5, art. 6, art. 7 ust. 2, art. 8, art. 13 ust. 1 pkt 2 oraz art. 27 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, Wojewoda potwierdził przysługujące Wnioskodawczyni prawo do rekompensaty w 1/3 części z tytułu pozostawienia przez ojca nieruchomości we wsi (...), obecnie Ukraina.

Wysokość rekompensaty wyniosła 177.688,00 zł, co stanowi 20% wartości pozostawionej nieruchomości, natomiast wysokość przysługującej Wnioskodawczyni 1/3 części wyniosła 59.229,33 zł. W związku z wybraną przez Wnioskodawczynię formą realizacji prawa do rekompensaty w postaci świadczenia pieniężnego wypłacanego ze środków funduszu rekompensacyjnego, w dniu 26 lutego 2014 r. bank dokonał wypłaty świadczenia pieniężnego w kwocie 59.229,33 zł na rachunek bankowy Wnioskodawczyni.

W świetle powyższego należy wskazać, iż na podstawie art. 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 z późn. zm.) prawo do rekompensaty przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskie, jeżeli spełnia on łącznie następujące wymogi:

Natomiast art. 3 ust. 2 tej ustawy stanowi, że w przypadku śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, prawo do rekompensaty przysługuje wszystkim spadkobiercom albo niektórym z nich, wskazanym przez pozostałych spadkobierców, jeżeli spełniają wymóg określony w art. 2 pkt 2. Wskazanie osoby uprawnionej do rekompensaty następuje przez złożenie oświadczenia z podpisem poświadczonym notarialnie lub przed organem administracji publicznej albo przez złożenie oświadczenia w polskiej placówce konsularnej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni na mocy postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia spadku odziedziczyła prawo do rekompensaty w 1/3 części.

Prawo do rekompensaty jest prawem majątkowym wchodzącym w skład spadku, którego nabycie co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Jednakże zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie w drodze spadku prawa do rekompensaty w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni skorzystała jako spadkobierczyni byłego właściciela z prawa do rekompensaty na podstawie przepisów ww. ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, to nabycie tego prawa tytułem dziedziczenia stanowi składnik masy spadkowej i podlega podatkowi od spadków i darowizn, jednakże zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 tej ustawy nabycie to zwolnione jest z opodatkowania.

Wskazać także należy, że prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości (mienia) poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej korzysta bezwarunkowo z opisanego zwolnienia wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn, w rezultacie czego na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek złożenia zeznania podatkowego w związku z omawianym nabyciem prawa do rekompensaty, gdyż przepisy ustawy nie nakładają takiego obowiązku.

Jednocześnie zauważyć należy, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, co wskazano wyżej, podlega jedynie nabycie prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Prawo to odróżnić należy od otrzymania samej rekompensaty, czyli, tak jak w opisanym stanie faktycznym, kwoty pieniężnej przyznanej na podstawie decyzji właściwego organu administracji, do której zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.