IBPBII/1/436-60/12/MZ - Określenie skutków podatkowych umów sprzedaży psów (szczeniąt).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 23 lutego 2012 r.), uzupełnionym w dniu 12 i 14 maja 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umów sprzedaży psów (szczeniąt) - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 lutego 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umów sprzedaży psów (szczeniąt).

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 25 kwietnia

2012 r. znak: IBPB II/1/415-178/12/MZ, IBPB II/1/436-60/12/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 12 maja 2012 r. (uiszczenie dodatkowej opłaty) oraz w dniu 14 maja 2012 r. (data wpływu pisemnego uzupełnienia).

W przedmiotowym wniosku, po jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni posiada sukę rasy wilczarz irlandzki, rodowodową, która oszczeniła się 29 marca 2011 r. Szczeniaki są rodowodowe. W okresie od czerwca ub. r. do chwili obecnej Wnioskodawczyni sprzedała 5 szczeniąt, sporządzając każdorazowo umowę kupna sprzedaży psa. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem od towarów i usług. Obrót ze sprzedaży szczeniąt nie przekroczył 150.000 zł. Symbol właściwy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług dla sprzedaży szczeniąt - 01.25.10-20.40 (PSY).

Wnioskodawczyni ma tylko jedną zarejestrowaną sukę hodowlaną, został także nadany przydomek hodowlany. Ale w chwili obecnej suka Wnioskodawczyni ma 5 lat i był to jej jedyny miot, więcej się nie planuje. Szczeniaki zostały sprzedane: 21 maja 2011 r., 3 czerwca 2011 r., 7 czerwca 2011 r., 9 czerwca 2011 r., 11 sierpnia 2011 r. Wnioskodawczyni zaznaczyła, że nie prowadzi działalności gospodarczej i nie ma zamiaru czerpać korzyści z hodowli psów. W przypadku tej suki był to jednorazowy miot podyktowany czynnikami zdrowotnymi. Wnioskodawczyni nadmieniła, iż nie zamierza w przyszłości zajmować się hodowlą psów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy sprzedając szczeniaki Wnioskodawczyni jest zobowiązana zapłacić od tej transakcji podatek od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawczyni, przyjmując argumentację, że zwierzę w tym przypadku pies, jest istotą żywą, nie rzeczą lub przedmiotem zgodnie z zapisem ust. art. 1 ustawy o ochronie zwierząt uważa, że umowa kupna - sprzedaży szczeniaków nie powinna podlegać opodatkowaniu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002 z późn. zm.) zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Jednocześnie w ust. 2 tego przepisu ustawodawca wskazał, iż w sprawach nieuregulowanych w ustawie do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy.

W myśl art. 4 pkt 17 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o "zwierzętach domowych"

* rozumie się przez to zwierzęta tradycyjnie przebywające wraz z człowiekiem w jego domu lub innym odpowiednim pomieszczeniu, utrzymywane przez człowieka w charakterze jego towarzysza.

Ustawa o ochronie zwierząt nie reguluje kwestii obrotu zwierzętami, w tym umów sprzedaży zwierząt. W tym zakresie zastosowanie znajdują przepisy Kodeksu cywilnego.

Mając na względzie fakt, iż ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera własnych definicji sprzedaży, ocena czy dana czynność stanowi taką umowę również winna być dokonywana przy uwzględnieniu odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową określa się na podstawie przeciętnych cen przedmiotu czynności cywilnoprawnych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży m.in. rzeczy ruchomych - 2%.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż psa podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ale obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, iż o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni posiada sukę rasy wilczarz irlandzki, rodowodową, która oszczeniła się w dniu 29 marca 2011 r. Wnioskodawczyni w dniach 21 maja 2011 r., 3 czerwca 2011 r., 7 czerwca 2011 r., 9 czerwca 2011 r. oraz 11 sierpnia 2011 r. dokonała sprzedaży 5 szczeniąt, sporządzając każdorazowo umowę kupna - sprzedaży psa. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem od towarów i usług.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w przypadku zawarcia umowy sprzedaży zwierząt, o których mowa w ustawie o ochronie zwierząt, czynność ta podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie podkreśla się, że ustawa o ochronie zwierząt stanowi o traktowaniu zwierząt, przy czym nie wprowadza zakazu obrotu nimi. Konsekwencją braku takiego zakazu jest prawo właścicieli zwierząt do ich sprzedaży, czy też zamiany. Jeśli właściciele korzystają z tego prawa są obowiązani stosować wszystkie regulacje dotyczące czynności cywilnoprawnych, w tym także przepisy prawa podatkowego. Przepisy ustawy o ochronie zwierząt nie zwalniają ich z tego obowiązku. Wskazują natomiast, że w sprawach nieuregulowanych w tej ustawie do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera normy nakazującej wyłączenie z kręgu adresatów przepisów podatkowych grupy właścicieli zwierząt.

Zatem jeżeli opisane we wniosku umowy sprzedaży psów nie będą kwalifikowane na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), jako czynności podlegające jej regulacjom, wówczas każda z umów sprzedaży na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jednakże obowiązek podatkowy z tego tytułu będzie ciążył na kupującym, a nie na Wnioskodawczyni jako sprzedającej.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawczyni, że umowa kupna - sprzedaży szczeniaków nie powinna podlegać opodatkowaniu, gdyż zwierzę w tym przypadku pies, jest istotą żywą, nie rzeczą lub przedmiotem zgodnie z zapisem art. 1 ustawy o ochronie zwierząt, wyjaśnia się,

iż - jak już wskazano powyżej - ustawa o ochronie zwierząt nakazuje w sprawach w niej nieuregulowanych odpowiednie stosowanie do zwierząt przepisów o rzeczach. Odpowiednie stosowanie ma przede wszystkim zastosowanie w odniesieniu do kwestii dotyczącej sytuacji prawnorzeczowej zwierząt i obrotu nimi. Ustawa nie zabrania sprzedaży m.in. zwierząt domowych (zdefiniowanych w art. 4 pkt 17 tej ustawy). Mogą one zatem być przedmiotem swobodnego obrotu, przy jego wykonaniu zachowane jedynie muszą być warunki wynikające z tej ustawy dotyczące humanitarnego traktowania zwierząt, m.in. opieki nad nimi czy transportu. Do umowy sprzedaży psa stosować się będzie przepisy Kodeksu cywilnego. Stosowanie to ma być odpowiednie, co w tym przypadku będzie stosowaniem przepisów wprost, ustawa o ochronie zwierząt nie zawiera bowiem żadnych przepisów szczególnych w tym zakresie, wymagających uwzględnienia przy odpowiednim stosowaniu przepisów dotyczących sprzedaży rzeczy. Na gruncie przepisów Kodeksu cywilnego sprzedaż psa będzie zatem traktowana identycznie jak sprzedaż rzeczy.

Należy również wskazać, iż ustawa o ochronie zwierząt nie zawiera żadnych przepisów dotyczących podatków, zwolnień bądź wyłączeń od nich z uwagi na to, że elementem stanu prawnopodatkowego jest zwierzę w rozumieniu tej ustawy. Skoro zatem brak jest przepisów szczególnych, wyłączających lub modyfikujących przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w odniesieniu do sprzedaży psów, to przepisy dotyczące rzeczy należy stosować do nich wprost.

Intencją ustawodawcy przy uchwalaniu ustawy o ochronie zwierząt było bowiem zapewnienie humanitarnego ich traktowania, a nie wprowadzenie zwolnień bądź wyłączeń od podatku. Ustawodawca odsyła zatem do odpowiedniego stosowania do zwierząt przepisów o rzeczach we wszystkich sprawach nieuregulowanych w ustawie o ochronie zwierząt. Odesłanie to dotyczy zatem również podatków, te bowiem w ustawie o ochronie zwierząt uregulowane nie są. W takim przypadku, z mocy art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z art. 535 Kodeksu cywilnego i art. 1 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt, sprzedaż psa jest - również dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych - traktowana identycznie jak sprzedaż rzeczy, tym samym podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych a podmiotem zobowiązanym do uiszczenia podatku jest kupujący.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.