IBPBII/1/436-422/12/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 6 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 19 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania na cele prywatne wspólnika spółki komandytowej nieruchomości należących do majątku spółki - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania na cele prywatne wspólnika spółki komandytowej nieruchomości należących do majątku spółki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 8 lutego 2013 r. znak: IBPB II/1/436-422/12/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono w dniu 19 lutego 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki osobowej niebędącej osobą prawną, tj. spółki komandytowej. Spółka ta powstała w wyniku przekształcenia spółki jawnej w tę spółkę komandytową. Spółka jawna w dniu przekształcenia była właścicielem m.in. trzech nieruchomości, które obecnie - w związku z przekształceniem spółki jawnej - stanowią majątek spółki komandytowej i są wprowadzone do ewidencji środków trwałych tej spółki. Obecnie wspólnicy zamierzają na mocy uchwały powyższe nieruchomości wycofać ze spółki komandytowej i przenieść ich własność na swoją rzecz, do majątków prywatnych nie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, w efekcie czego staną się ich współwłaścicielami. Wycofanie nieruchomości odbędzie się na zasadzie nieodpłatnego przeniesienia ich własności z majątku spółki komandytowej do majątku wspólników spółki komandytowej; w ten sposób wspólnicy nabędą udziały we współwłasności wszystkich wycofywanych nieruchomości. Wysokości udziałów we współwłasności nieruchomości przypadających poszczególnym wspólnikom odpowiadać będzie udziałom w jakich wspólnicy uczestniczą w majątku spółki komandytowej (spółkowym udziałom kapitałowym).

W uzupełnieniu wniosku - w wyniku zapytania na podstawie jakiej umowy bądź jakiej czynności cywilnoprawnej (określonej przepisami Kodeksu cywilnego lub też innych uregulowań prawnych i tym samej skutecznej w świetle przepisów prawa) nastąpi przekazanie na cele osobiste wspólników nieruchomości stanowiących majątek spółki - Wnioskodawca wskazał, że przekazanie nieruchomości na cele osobiste wspólników nastąpi na podstawie uchwały wszystkich wspólników spółki, podjętej w związku ze zmniejszeniem kapitału podstawowego spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od wyżej opisanej czynności wycofania nieruchomości z majątku spółki komandytowej i przekazanie ich do prywatnych majątków wspólników niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w taki sposób, że wspólnicy staną się współwłaścicielami przekazanych nieruchomości w udziałach odpowiadających udziałowi poszczególnych wspólników w majątku Spółki (spółkowym udziałom kapitałowym poszczególnych wspólników), Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem Wnioskodawcy, wycofanie nieruchomości z majątku spółki do majątku wspólników, tj. przekazanie jednomyślną uchwałą wspólników nieruchomości na potrzeby własne wspólników nie jest umową darowizny. W związku z powyższym nabycie własności nieruchomości (udziałów we własności nieruchomości) przez Wnioskodawcę nie będzie podlegać podatkowi od spadków i darowizn, gdyż przepis art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie wymienia takiego tytułu (wycofanie majątku spółki osobowej do prywatnego majątku wspólników) jako podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem.

Wnioskodawca wskazał, że zaprezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbową w Katowicach z dnia 20 maja 2010 r. znak: IBPBII/1/438-47/10/MZ oraz wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 czerwca 2010 r. znak: ILPB2/436-57/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

W myśl ust. 2 tegoż przepisu podatkowi od spadków i darowizn podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek jego śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis, należy stwierdzić, że ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko nabycie i to takie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej, która powstała z przekształcenia spółki jawnej w spółkę komandytową. Spółka jawna w dniu przekształcenia była właścicielem m.in. trzech nieruchomości, które obecnie stanowią majątek spółki komandytowej i wprowadzone są do ewidencji środków trwałych tej spółki. Obecnie wspólnicy zamierzają na mocy uchwały powyższe nieruchomości wycofać ze spółki komandytowej i przenieść ich własność na swoją rzecz, do majątków prywatnych nie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, w efekcie czego staną się ich współwłaścicielami. Wycofanie nieruchomości odbędzie się na zasadzie nieodpłatnego przeniesienia własności majątku spółki komandytowej do majątku wspólników spółki komandytowej na podstawie uchwały wszystkich wspólników spółki podjętej w związku ze zmniejszeniem kapitału podstawowego spółki. W ten sposób wspólnicy nabędą udziały we współwłasności wszystkich wycofywanych nieruchomości. Wysokość udziałów we współwłasności nieruchomości przypadających poszczególnym wspólnikom odpowiadać będzie udziałom w jakich wspólnicy uczestniczą w majątku spółki komandytowej.

Z powołanego powyżej przepisu art. 1 ust. 1 wynika, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych, m.in. tytułem darowizny.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia "darowizna" należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przepisy powyższe nie uchybiają przepisom, które ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania szczególnej formy dla oświadczeń obu stron (art. 890 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie wynika jednak, aby w analizowanym przypadku miała zostać zawarta umowa darowizny.

W odpowiedzi na wezwanie Organu na podstawie jakiej umowy bądź jakiej czynności cywilnoprawnej (określonej przepisami Kodeksu cywilnego lub też przepisami innych uregulowań prawnych i tym samym skutecznej w świetle przepisów prawa) nastąpi przekazanie na cele osobiste wspólników nieruchomości stanowiącej majątek spółki, Wnioskodawca poinformował, iż przekazanie nieruchomości na cele osobiste wspólników nastąpi na podstawie uchwały wszystkich wspólników spółki podjętej w związku ze zmniejszeniem kapitału podstawowego spółki.

Skoro więc istotnie - jak wskazał Wnioskodawca - planowana czynność nieodpłatnego przekazania przez spółkę osobową nieruchomości wspólnikom na ich cele osobiste nie przyjmie formy darowizny, to wskazana czynność nie będzie podlegała ustawie o podatku od spadków i darowizn, gdyż z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, iż przedmiotowa czynność przyjmie którykolwiek tytuł z wymienionych w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Podatkowi od spadków i darowizn podlegają bowiem jedynie czynności enumeratywnie wymienione w art. 1 tej ustawy; wśród nich ustawodawca nie wymienił czynności opisanej we wniosku.

Tym samym nieodpłatne przekazanie przez spółkę udziałów w nieruchomościach na cele osobiste Wnioskodawcy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadku i darowizn.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, iż interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego.

Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu przedmiotowej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotowa interpretacja - zgodnie ze złożonym wnioskiem została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.