IBPBII/1/436-421/12/AŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z daty wpływu do tut. Biura - 4 grudnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem i prokurentem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Wnioskodawca prowadzi ze spółką rozmowy w przedmiocie zawarcia umowy pożyczki, tj. udzielenia Wnioskodawcy przez spółkę oprocentowanej pożyczki dla potrzeb działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Przedmiot działalności spółki ustalony w umowie spółki nie obejmuje działalności związanej z usługami finansowymi w zakresie pozostałe formy udzielania kredytów - PKD 64.92.Z.

Na przestrzeni lat 2008-2012 spółka faktycznie udzieliła pożyczek, i tak:

* w 2008 r. dla 5 podmiotów,

* w 2009 r. dla 2 podmiotów,

* w 2010 r. dla 3 podmiotów,

* w 2011 r. dla 3 podmiotów,

* w 2012 r. dla 2 podmiotów.

Udzielone dotychczas pożyczki podobnie jak pożyczka, co do której prowadzone są rozmowy, były oprocentowane.

Udzielane pożyczki spółka traktuje jako usługi zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, a uzyskane oprocentowanie traktuje jako sprzedaż zwolnioną z tego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu udzielona przez spółkę pożyczka nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż umowa pożyczki, która zostanie zawarta pomiędzy nim a spółką nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, iż co prawda umowa spółki nie przewiduje w przedmiocie działalności spółki działalności związanej z usługami finansowymi w zakresie: pozostałe formy udzielania kredytów - PKD 64.92.Z, jednak udzielanie przez spółkę na przestrzeni lat 2008-2012 oprocentowanych pożyczek jednoznacznie wskazuje, że spółka faktycznie prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, która objęta jest zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji - w opinii Wnioskodawcy - jeżeli spółka jako strona umowy pożyczki (pożyczkodawca) zwolniona jest od podatku od towarów i usług, to czynność cywilnoprawna w postaci umowy pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest - zgodnie ze złożonym wnioskiem - ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych w przedmiocie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki. Przywołane przez Wnioskodawcę ustalenia, dokonane na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, stanowią zatem wyłącznie element przedstawionego we wniosku zdarzenia, niepodlegający ocenie w tym zakresie.

Umowa pożyczki uregulowana została w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, a zatem z chwilą zawarcia umowy pożyczki.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Jak z powyższego wynika umowa pożyczki, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z tym należy podkreślić, iż jakkolwiek przedstawione stanowisko Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest wspólnikiem i prokurentem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Wnioskodawca prowadzi ze spółką rozmowy w przedmiocie zawarcia umowy pożyczki, tj. udzielenia Wnioskodawcy przez spółkę oprocentowanej pożyczki dla potrzeb działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Przedmiot działalności spółki ustalony w umowie spółki nie obejmuje działalności związanej z usługami finansowymi w zakresie pozostałe formy udzielania kredytów - PKD 64.92.Z.

Zaznaczyć należy, iż niniejszą interpretacją dokonuje się rozstrzygnięcia jedynie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, natomiast nie rozstrzyga się czy czynność udzielenia pożyczki jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub też jest z tego podatku zwolniona.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie, podlegająca generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowa pożyczki będzie wyłączona z opodatkowania tym podatkiem na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, o ile w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) umowa pożyczki uznana zostanie za podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem lub mieszczącą się w zakresie zwolnienia od tego podatku.

Wnioskodawca uważa, że pożyczka, która została mu udzielona przez pożyczkodawcę, nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż wskazana pożyczka korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem usługa udzielonej Wnioskodawcy pożyczki w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług podlega uregulowaniom tejże ustawy (w tym, na mocy tejże ustawy usługa pożyczki jest zwolniona z podatku od towarów i usług) - co jak wskazano powyżej nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż interpretacja wydawana jest wyłącznie w zakresie wskazanym przez Wnioskodawcę, tj. w podatku od czynności cywilnoprawnych - to pożyczka ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych - jest z niego wyłączona.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.