IBPBII/1/436-385/11/MZ - Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarcia umowy pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 29 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umów pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umów pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (spółka z o.o.) prowadzi działalność w zakresie produkcji opakowań. W przyszłości Wnioskodawca zamierza zaciągać pożyczki na podstawie podpisywanych w tym zakresie umów od podmiotu grupowego X (osoby prawnej mającej siedzibę w Wielkiej Brytanii). Wnioskodawca będzie płacić odsetki od tych pożyczek na rzecz X.

X, jako podmiot wyspecjalizowany w zarządzaniu finansami, w ramach swojej działalności gospodarczej zapewnia obsługę finansową podmiotom z grupy, w tym m.in. udziela pożyczek, przyjmuje depozyty, świadczy usługi nettingu, obsługuje transakcje w ramach cash poolingu. W ramach tej działalności X udziela lub będzie udzielać pożyczek różnym podmiotom wchodzącym w skład grupy kapitałowej, w związku z czym pożyczka/pożyczki udzielane na rzecz Wnioskodawcy nie będą czynnością jednorazową lub sporadyczną. X nie ma siedziby, miejsca zarządzania ani nie prowadzi jakiejkolwiek działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą, jednakże nie jest bezpośrednim udziałowcem Wnioskodawcy.

X nie jest bankiem, ale faktycznie prowadzi działalność polegającą m.in. na udzielaniu pożyczek podmiotom należących do tej samej grupy kapitałowej. Działalność w tym zakresie nie została wskazana w dokumentach założycielskich X, ze względu na brak takiego wymogu w prawie brytyjskim, niemniej została potwierdzona w treści raportu audytorów z badania sprawozdania finansowego X. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast X jest czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Wielkiej Brytanii.

Co do zasady, umowy pożyczki będą zawierane przez Spółkę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej a pieniądze będące przedmiotem tych umów w dniu ich zawarcia znajdować się będą w Polsce. Niemniej, mogą także zdarzyć się sytuacje, gdy umowa pożyczki zostanie podpisana poza terytorium kraju i pieniądze, w momencie jej zawarcia, znajdować się będą na zagranicznych rachunkach bankowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym pożyczki zaciągane przez Wnioskodawcę od X będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

W opinii Wnioskodawcy, zaciągane przez niego pożyczki od X nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Wnioskodawca przytaczając art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wskazał, że przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie wskazują, jakiego rodzaju podmioty zagraniczne można uznać za przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Zgodnie z literalną wykładnią powołanego wyżej przepisu, w ocenie Wnioskodawcy nie jest konieczne, aby tego rodzaju podmiot zagraniczny miał status banku lub innej instytucji finansowej. Przepis ten nie stawia także warunku zawarcia jakichkolwiek zapisów w dokumentach statutowych tego podmiotu. W opinii Wnioskodawcy jedynym warunkiem, od którego spełnienia jest uzależniona możliwość zastosowania omawianego zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych jest zatem okoliczność, aby zakres faktycznie prowadzonej przez zagranicznego przedsiębiorcę działalności gospodarczej obejmował udzielanie pożyczek lub kredytów.

W opinii Wnioskodawcy, powyższy przepis znajduje także zastosowanie w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego. Zdaniem Wnioskodawcy nie ma przy tym znaczenia fakt, iż działalność w zakresie udzielania pożyczek i kredytów nie została wskazana w dokumentach założycielskich X. Według Wnioskodawcy z literalnej wykładni powyższego przepisu wynika, iż zastosowanie przewidzianego w nim zwolnienia uzależnione jest jedynie od faktycznego prowadzenia przez X działalności w tym zakresie. Zawarcie tego typu zapisów w dokumentach statutowych nie jest natomiast dowodem powyższego, lecz jedynie prowadzenie działalności kredytowej oraz udzielania pożyczek na podstawie regulacji prawnych obowiązujących w kraju X.

Ponadto należy zauważyć, iż, jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, zgodnie z wymogami prawa obowiązującego w Wielkiej Brytanii, nie jest wymagane wskazanie zakresu działalności podmiotów w dokumentach statutowych. Podobne regulacje mogą obowiązywać także w innych krajach, natomiast różnicowanie sytuacji podatników ze względu na fakt zawarcia lub nie zakresu działalności w dokumentach naruszałoby zasadę zakazu dyskryminacji zagwarantowaną zarówno przez przepisy wspólnotowe, jak i przepisy Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Co więcej, fakt, iż podstawową działalnością X jest szeroko rozumiana działalność finansowa, mająca na celu zapewnienie finansowania spółkom z grupy, potwierdza informacja zawarta w raporcie audytorów z badania sprawozdania finansowego X za 2010 r.

Wobec powyższego, skoro - jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego - X jest przedsiębiorcą zagranicznym (spółką kapitałową z siedzibą w Wielkiej Brytanii), który został powołany w celu prowadzenia działalności w zakresie obsługi finansowej podmiotów grupowych oraz faktycznie prowadzi działalność polegającą m.in. na udzielaniu pożyczek podmiotom należących do tej samej grupy kapitałowej, pożyczka/pożyczki udzielane przez X będą korzystały ze zwolnienia z podatku czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku czynności cywilnoprawnych.

Niezależnie od powyższego Wnioskodawca wskazał, iż opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają, wyłącznie czynności cywilnoprawne wymienione enumeratywnie w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku czynności cywilnoprawnych, w tym m.in. umowy pożyczki.

Jednakże, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wyłączono z opodatkowania te czynności cywilnoprawne (inne niż umowa spółki i jej zmiany), w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tych czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów usług, lub zwolniona z tego podatku - z wyjątkiem:

* umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

* umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Wnioskodawca zwrócił uwagę, iż jak wynika z powołanego wyżej przepisu dla stwierdzenia, czy umowy pożyczki, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych należy rozstrzygnąć, czy chociaż jedna ze stron tej transakcji będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług albo korzystała ze zwolnienia od tego podatku z tytułu dokonania tej czynności.

Wnioskodawca zaznaczył, iż na gruncie art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, określenie podatek od towarów i usług obejmuje nie tylko podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, ale także podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Z kolei, zgodnie z art. 1a pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, "państwo członkowskie" to państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu tym podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przy czym na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (w rozumieniu art. 7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług).

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, iż udzielanie pożyczek spełnia niewątpliwie szeroką definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku udzielenia pożyczki można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca (w analizowanej sytuacji Wnioskodawca) mogący korzystać z kapitału udostępnionego na określony czas. Z kolei X zobowiązany jest do udostępnienia kapitału w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek.

Wnioskodawca wskazał, iż powyższe stanowisko potwierdza m.in. Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 30 czerwca 2009 r. sygn. I FSK 903/08 stwierdził, że "spółka udzielając innym podmiotom (...) pożyczek, wykonuje działalność usługowcy określoną w PKWiU 65.22.10-00.90 "Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym" (...) udzielanie tego rodzaju pożyczek, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z tym że usługi te korzystają ze zwolnienia od tego podatku (por. art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z poz. 3 do załącznika nr 4). (...) Nie jest przy tym istotne, czy spółka w zakresie swojej działalności ma wyszczególnione usługi pośrednictwa finansowego. Sporadyczne udzielanie pożyczki z własnych środków wypełnia warunki, by sklasyfikować tą czynność jako usługą (...)".Wnioskodawca podkreślił, iż pogląd powyższy potwierdza również orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który m.in. w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. sygn. C-77/01 stwierdził, że coroczne udzielanie pożyczek przez spółkę holdingową spółkom, w których posiada udziały, stanowi działalność gospodarczą prowadzoną przez podatnika występującego w takim charakterze w rozumieniu art. 2 pkt 1 oraz art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy VAT.

Wnioskodawca zaznaczył, iż na mocy art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług miejscem świadczenia usług przez X będzie Polska. Jednocześnie, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, podatnikiem z tytułu tej transakcji będzie Wnioskodawca, który będzie miał obowiązek rozliczenia ww. usługi dla celów VAT w Polsce na zasadzie importu usług.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie pożyczkami lub kredytami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ usługi udzielania pożyczek świadczone przez X niewątpliwie należy zakwalifikować do usług, o których mowa powyżej, są one objęte zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy X świadczyć będzie na rzecz Wnioskodawcy usługę polegającą na udzieleniu pożyczki, z tytułu której Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług i która to usługa jest przedmiotowo zwolniona z tego podatku, zastosowanie znajdzie wyłączenie z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Abstrahując od powyższego Wnioskodawca zauważył, iż w sytuacji, gdy pieniądze będące przedmiotem pożyczki znajdować się będą w momencie zawarcia umów poza terytorium Polski, a umowa pożyczki zostanie zawarta za granicą, pożyczki te nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce ze względu na regulacje zawarte w art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie bowiem z tym przepisem, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają czynności cywilnoprawne, w tym pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

* rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze literalne brzmienie powyższego przepisu, zdaniem Wnioskodawcy, dla powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych wystarczające będzie, aby jedno z dwóch powyższych kryteriów było spełnione (na zasadzie alternatywy), przy czym drugie z nich wymagać będzie spełnienia łącznie dwóch przesłanek (siedziba nabywcy oraz miejsce dokonania czynności muszą znajdować się w Polsce). Jeżeli zatem, w przypadku drugiego kryterium, zostanie spełniona tylko jedna z wymienionych przesłanek, nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W celu więc ustalenia czy konkretna umowa pożyczki zawierana przez Wnioskodawcę z X podlegać będzie podatkowi od czynności cywilnoprawnych, w opinii Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy ustalić miejsce, w którym - w momencie zawarcia umowy pożyczki - będą się znajdować pieniądze stanowiące jej przedmiot.

W ocenie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że pożyczka będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku stwierdzenia zaistnienia powyższych przesłanek, dla celów ustalenia zasad opodatkowania tych pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zachodzi konieczność analizy pozostałych przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (w tym także powoływanych i analizowanych wyżej przepisów dotyczących zwolnienia z tego podatku bądź wyłączenia z zastosowania przepisów tej ustawy).

Natomiast w sytuacji, gdy w chwili zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne będące jej przedmiotem znajdować się będą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ustalenia wymagać będzie, czy spełniona jest druga z wymienionych powyżej przesłanek, tj. czy zarówno miejsce zamieszkania lub siedziby pożyczkobiorcy jak i miejsce zawarcia umowy pożyczki znajduje się w kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczka będzie zatem podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, w przypadku gdy pożyczkobiorca będzie posiadał siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej a umowa pożyczki zawarta będzie na terytorium kraju. Dla opodatkowania pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych warunki te muszą zostać spełnione kumulatywnie. W konsekwencji, jeśli spełniony zostanie tylko jeden z nich, zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych nie powstanie.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy pieniądze będące przedmiotem pożyczki udzielonej mu przez X będą znajdowały się w chwili zawarcia umowy za granicą i umowa zostanie zawarta za granicą, to czynności te nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce (nie będą objęte zakresem ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał szereg interpretacji organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki.

W świetle powyższego przepisu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy, w tym pieniądze, znajdujące się za granicą, umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Jeżeli natomiast pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale umowę podpisano poza granicami kraju i pieniądze znajdują się za granicą, to czynność ta nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Stosownie do treści art. 1a pkt 7 w związku z pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ujęte w tej ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z tym należy podkreślić, iż jakkolwiek stanowisko Wnioskodawcy dotyczy m.in. opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca, na podstawie zawieranych umów, zamierza zaciągać pożyczki od X - osoby prawnej, niemającej siedziby, miejsca zarządzania, ani nieprowadzącej jakiejkolwiek działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. X zajmuje się m.in. działalnością w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Działalność w tym zakresie nie została wskazana w dokumentach założycielskich X, ze względu na brak takiego wymogu w prawie brytyjskim. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast X jest czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Wielkiej Brytanii. Co do zasady, umowy pożyczki będą zawierane przez Wnioskodawcę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej a pieniądze będące przedmiotem tych umów w dniu ich zawarcia znajdować się będą w Polsce. Mogą także zdarzyć się sytuacje, gdy umowa pożyczki zostanie podpisana poza terytorium kraju i pieniądze, w momencie jej zawarcia, znajdować się będą na zagranicznych rachunkach bankowych.

Zaznaczyć należy, iż niniejszą interpretacją dokonuje się rozstrzygnięcia jedynie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, natomiast nie rozstrzyga się czy dana czynność udzielenia pożyczki jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub też jest z tego podatku zwolniona. W tym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W związku z powyższym dana umowa pożyczki będzie wyłączona z opodatkowania tym podatkiem na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, o ile w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług umowa pożyczki uznana zostanie za podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem lub mieszczącą się w zakresie zwolnienia od tego podatku.

We wniosku Wnioskodawca wskazuje na sytuację, gdy udzielenie danej pożyczki będzie zwolnione z podatku od towarów i usług. Jeżeli zatem prawidłowe okażą się ustalenia Wnioskodawcy co do tego, że dana usługa udzielonej przez X pożyczki w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług będzie podlegać uregulowaniom tejże ustawy, to pożyczka ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych - będzie z niego wyłączona.

Z kolei w sytuacji, gdy dana umowa pożyczki zostanie podpisana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie będzie podlegać uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług, to czynność ta będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych z dalszymi konsekwencjami określonymi w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Natomiast w sytuacji, gdy dana umowa pożyczki zostanie zawarta poza granicami Polski i pieniądze będące przedmiotem danej umowy, w chwili jej zawarcia będą znajdować się za granicą, umowa ta - zgodnie z uregulowaniami art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Niezależnie od powyższego, w przypadku, gdyby dana umowa pożyczki została zawarta na terytorium Polski lub przedmiot tej umowy znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej a ustalenia Wnioskodawcy na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie były prawidłowe i tym samym umowa pożyczki podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zastosowanie będą mieć uregulowania art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Dla zwolnienia pożyczek na podstawie omawianego przepisu nie ma znaczenia forma prawna pożyczkodawcy, lecz jedynie prowadzenie działalności kredytowej oraz udzielania pożyczek przez ten podmiot.

Zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym pożyczki udzielane przez kontrahenta zagranicznego, mającego swoją siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będą - na mocy art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - zwolnione z podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądowych oraz postanowienia i interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.