IBPBII/1/436-31/09/MZ - Zwolnienie z PCC pożyczki otrzymanej przez spółkę kapitałową od podmiotu zagranicznego nie będącego jej udziałowcem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki..., przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 2 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 2 lutego 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (spółka akcyjna) należy do międzynarodowej grupy kapitałowej działającej w branży spożywczej - Grupy D. Zamierza nabyć od Spółki X (spółki akcyjnej prawa francuskiego) ok. 10-15% akcji w Spółce Y - spółce prawa belgijskiego.

Aktualnie 100% akcji Spółki Y posiada (bezpośrednio oraz pośrednio, poprzez Spółkę I) Spółka X, która z kolei jest w 100% kontrolowana przez Spółkę G (spółkę dominującą Grupy D z siedzibą we Francji). Taka struktura własnościowa Spółki Y jest wynikiem uwarunkowań historycznych - związana jest z faktem, iż w przeszłości działalność finansowa (m.in. cash pooling) prowadzona była tylko we Francji. W związku z międzynarodowym zasięgiem działalności spółek Grupy D oraz potrzebą konsolidacji zarządzania płynnością finansową spółek Grupy D, co z kolei wymagało stworzenia wyspecjalizowanych kompetencji i zapewnienia odpowiednich struktur finansowych i organizacyjnych, w pierwszej połowie 2007 r. działalność w zakresie zarządzania płynnością finansową (treasury) oraz cash pooling została powierzona Spółce Y.

Ostatnio w ramach Grupy D została podjęta decyzja przez Spółkę X o zaoferowaniu części akcji Spółki Y wybranym spółkom operacyjnym Grupy D (w Belgii, Włoszech, Niemczech oraz Polsce), które również korzystają z usług Spółki Y. Możliwość nabycia akcji Spółki Y ma umożliwić tym spółkom czerpanie zysków z działalności Spółki Y.

Obecnie prowadzone są analizy mające na celu ustalenie wartości rynkowej akcji Spółki Y oraz badanie opłacalności tej inwestycji dla wnioskodawcy. Co istotne, wnioskodawca nie posiada wystarczających środków własnych, które pozwoliłyby sfinansować nabycie akcji Spółki Y. Zatem w celu zakupu akcji wnioskodawca będzie musiał pozyskać brakujące środki finansowe w drodze finansowania dłużnego. Aktualnie istnieją dwie możliwości pozyskania takiego finansowania: z pożyczki udzielonej przez Spółkę X albo z kredytu bankowego udzielonego przez konsorcjum banków zagranicznych obsługujących Grupę D. Nie jest jednak wykluczone, że finansowanie (częściowo lub w całości) zostanie pozyskane z innego źródła - przy czym taka pożyczka lub kredyt zostałby udzielony przez podmiot niepowiązany kapitałowo (w szczególności przez bank).

Co istotne, Spółka X nie jest udziałowcem wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 2 statutu Spółki X przedmiotem działalności tej spółki są co do zasady operacje finansowe, takie jak:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka X pozyskała m.in. finansowanie dłużne poprzez program emisji średnioterminowych obligacji denominowanych w EUR na rynkach międzynarodowych (tzw. EMTN). Pozyskane środki zostały wykorzystane w części na dokapitalizowanie Spółki Y (która to spółka prowadzi aktualnie działalność w zakresie zarządzania płynnością Grupy D). Spółka udzieliła również w 2008 r. znaczącej pożyczki Spółce G na sfinansowanie prowadzonej przez tę spółkę projektów. W najbliższej przyszłości Spółka X może udzielić pożyczki wnioskodawcy oraz potencjalnie niektórym innym spółkom nabywającym udziały w Spółce Y.

W przypadku podjęcia przez wnioskodawcę decyzji o zaciągnięciu pożyczki na zakup udziałów w Spółce Y od Spółki X, umowa pożyczki pomiędzy wnioskodawcą a Spółką X zostanie zawarta (tj. podpisana przez osoby umocowane do reprezentacji - członków zarządu, prokurentów lub pełnomocników wnioskodawcy i Spółki X) poza terytorium RP (najprawdopodobniej we Francji lub Belgii).

Co istotne Spółka X nie posiada rachunków bankowych w Polsce. Tak więc w momencie zawarcia umowy pożyczki Spółka X nie będzie posiadała środków pieniężnych na rachunkach bankowych w Polsce. Innymi słowy środki pieniężne będące jej przedmiotem będą znajdowały się na zagranicznym rachunku bankowym. Jednocześnie możliwe jest, że wynikające z umowy pożyczki roszczenie po stronie wnioskodawcy o przekazanie środków pieniężnych będących przedmiotem pożyczki przez Spółkę X zostanie potrącone z wierzytelnością Spółki X do wnioskodawcy o zapłatę (całości lub części) ceny z tytułu umowy sprzedaży akcji Spółki Y. Tym samym możliwe jest, że nie dojdzie do faktycznego przelewu środków pieniężnych z rachunku bankowego Spółki X na rachunek bankowy wnioskodawcy.

Ponadto, umowa pożyczki będzie poddana prawu obcemu (najprawdopodobniej francuskiemu ze względu na miejsce siedziby pożyczkodawcy).

Wnioskodawca jest zarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce. Spółka X ze względu na specyfikę prowadzonej działalności (usługi finansowe) nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT we Francji (jak również w Polsce). Równocześnie ze złożeniem niniejszego wniosku wnioskodawca wystąpił do Urzędu Statystycznego w Łodzi, Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych, z wnioskiem o dokonanie klasyfikacji statystycznej czynności polegającej na udzieleniu wnioskodawcy pożyczki przez Spółkę X ze wskazaniem odpowiedniego grupowania według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umowa pożyczki, która zostanie zawarta przez wnioskodawcę ze Spółką X będzie opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem wnioskodawcy, umowa pożyczki zawarta ze Spółką X nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednakże nawet w przypadku gdyby uznać, że podlega ona podatkowi od czynności cywilnoprawnych, będzie z tego podatku zwolniona.

Wynika to z następujących okoliczności:

Uzasadnienie wnioskodawcy

Ad. I

Przedmiot opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest uregulowany w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Przepis ten zawiera zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu omawianym podatkiem, z którego wynika, że jedną z takich czynności jest umowa pożyczki.

Jednocześnie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przewiduje, że wymienione we wspomnianym powyżej katalogu czynności cywilnoprawne podlegają opodatkowaniu wyłącznie, gdy ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Uregulowanie zawarte w powyższych przepisach ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oznacza, że do opodatkowania danej czynności cywilnoprawnej analizowanym podatkiem nie wystarcza stwierdzenie samego faktu dokonania takiej czynności (np. zawarcia umowy pożyczki), ale niezbędne jest wykazanie, że przedmiotem takiej czynności cywilnoprawnej są rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jednocześnie czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Biorąc zatem pod uwagę treść art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, należy stwierdzić, że w przypadku gdy przedmiotem umowy pożyczki są pieniądze znajdujące się w momencie zawarcia umowy poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (zgromadzone na zagranicznym rachunku bankowym pożyczkodawcy), do powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków: pożyczkobiorca powinien mieć miejsce zamieszkania lub siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej oraz umowa pożyczki powinna zostać zawarta w Rzeczypospolitej Polskiej. W przeciwnym razie, tzn. w przypadku niespełnienia któregokolwiek z powyższych warunków (zawarcia umowy pożyczki poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub posiadania przez pożyczkobiorcę miejsca zamieszkania lub siedziby za granicą) zawarta umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Według wnioskodawcy, w pełni uzasadnione jest jego stanowisko, zgodnie z którym umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż:

W opinii wnioskodawcy, na powyższą konkluzję nie wpływa okoliczność, że możliwe jest, że wynikające z umowy pożyczki roszczenie po stronie wnioskodawcy o przekazanie środków pieniężnych będących przedmiotem pożyczki przez Spółkę X zostanie potrącone z wierzytelnością Spółki X do wnioskodawcy o zapłatę (części) ceny z tytułu umowy sprzedaży akcji Spółki Y (a tym samym nie dojdzie do faktycznego przelewu środków pieniężnych na rachunek bankowy wnioskodawcy). Sam fakt możliwości rozliczenia niepieniężnego z tytułu umowy pożyczki nie wpływa bowiem na ocenę istotnych elementów umowy pożyczki na gruncie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W szczególności niezależnie od formy rozliczenia roszczenia o wydanie pieniędzy z tytułu zawarcia umowy pożyczki, to właśnie pieniądze (stanowiące rzeczy sui generis dla potrzeb ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych) stanowią przedmiot tej umowy. Ponieważ zaś Spółka X nie posiada rachunków bankowych w Polsce nie ma możliwości uznania, iż pieniądze stanowiące przedmiot umowy pożyczki znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ad. II

Wnioskodawca zauważa, iż niezależnie od powyższej analizy oraz nawet gdyby umowa pożyczki została zawarta na terytorium Polski lub gdyby środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki znajdowały się w momencie jej zawarcia na polskim rachunku bankowym, w analizowanym przypadku zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych nie powstanie ze względu na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przepis art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przewiduje, że nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeśli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług (z pewnymi wyjątkami niemającymi zastosowania w przedmiotowej sprawie). Co istotne, na podstawie art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określenie podatek od towarów i usług obejmuje nie tylko podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy o VAT, ale także podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy. Artykuł 17 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Wnioskodawca wskazuje, iż czynność polegająca na udzieleniu pożyczki na rzecz wnioskodawcy przez Spółkę X będzie stanowić czynność podlegającą podatkowi VAT - tj. świadczenie przez Spółkę X usług finansowych na rzecz wnioskodawcy. Ze względu bowiem na okoliczność, że udzielenie przez Spółkę X pożyczki nastąpi w ramach prowadzonej przez tę Spółkę działalności gospodarczej, Spółka X będzie występować w charakterze podatnika VAT z tytułu wykonania przedmiotowej czynności.

W przedmiotowym przypadku na podstawie art. 27 ust. 3 oraz ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług miejsce świadczenia tych usług będzie znajdować się na terytorium Polski, a jednocześnie wnioskodawca będzie podatnikiem VAT stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. W analizowanej sytuacji udzielenie przez Spółkę X pożyczki wnioskodawcy należy zatem uznać na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług za import usług finansowych. Tego rodzaju usługi zostały sklasyfikowane w grupowaniu 65.22.10-00.00 PKWiU ("usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym") wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. (którą dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosuje się do końca 2009 r. - zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług). Zatem usługi polegające na finansowaniu poprzez udzielenie pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zostały wymienione w załączniku Nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji usługi te korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Równocześnie ze złożeniem niniejszego wniosku wnioskodawca wystąpił do Urzędu Statystycznego w Łodzi, Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych, z wnioskiem o potwierdzenie powyższej klasyfikacji statystycznej czynności polegającej na udzieleniu wnioskodawcy pożyczki przez Spółkę X.

Ad. III

Niezależnie od powyższej analizy dotyczącej wyłączenia od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych analizowanej umowy pożyczki na podstawie art. 1 ust. 4 lub art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w przedmiotowej sytuacji spełnione są również przesłanki do zastosowania zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych dla pożyczek udzielanych przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

Przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie wskazują jakiego rodzaju podmioty zagraniczne można uznać za przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Zgodnie z interpretacją literalną przepisu art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy uznać, iż nie jest konieczne, aby tego rodzaju podmiot zagraniczny miał status banku lub innej instytucji finansowej. Jedynym warunkiem, od którego spełnienia jest uzależniona możliwość zastosowania omawianego zwolnienia podatkowego jest zatem okoliczność, aby zakres faktycznie prowadzonej przez zagranicznego przedsiębiorcę działalności gospodarczej obejmował udzielanie pożyczek lub kredytów.

W opinii wnioskodawcy, zwolnienie umowy pożyczki z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych mogłoby mieć zastosowanie, gdyż

Uzasadniając swoje stanowisko, wnioskodawca powołał się na orzeczenia sądowe, interpretacje indywidualne wydawane w imieniu Ministra Finansów oraz na interpretacje zawarte w postanowieniach Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest, zgodnie ze złożonym wnioskiem, ocena stanowiska wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) stanowi, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki.

W świetle powyższego przepisu, w przypadku gdy przedmiot umowy pożyczki (pieniądze) znajduje się za granicą, umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Jeżeli natomiast pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale umowę podpisano już poza granicami kraju i pieniądze znajdują się za granicą to czynność ta w ogóle nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

A zatem, jeżeli opisana we wniosku umowa pożyczki będzie umową pożyczki w rozumieniu art. 720 Kodeksu cywilnego, to jako, że zostanie zawarta poza granicami Polski i pieniądze będące przedmiotem umowy, w chwili jej zawarcia znajdować się będą za granicą, umowa taka nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano również sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Stosownie do treści art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ujęte w tej ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

Z treści cytowanego art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przepisu wynika, że samo bycie podatnikiem od towarów i usług przez jedną ze stron czynności nie wystarczy aby dana czynność zawarta przez podatnika tego podatku korzystała z wyłączenia od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W każdym przypadku należy badać czy z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jedna ze stron jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub z podatku tego jest zwolniona.

Odnosząc się do stanowiska przedstawionego we wniosku, że zawierana przez wnioskodawcę umowa pożyczki nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych należy wyjaśnić, że czynnikiem decydującym czy przedmiotowa pożyczka korzysta z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o tym podatku jest stwierdzenie czy z tytułu zawarcia tej konkretnej umowy pożyczki którakolwiek ze stron tej umowy jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona. Jednocześnie organ podatkowy nadmienia, iż w myśl art. 4 pkt 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z tym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy.

Jeżeli zatem ustalenia dokonane w zakresie podatku od towarów i usług przedstawione we wniosku są prawidłowe i z tytułu udzielenia wnioskodawcy pożyczki jedna ze stron umowy pożyczki z tytułu tej czynności podlega przepisom o podatku od towarów i usług, pożyczka ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W przypadku, gdyby ustalenia na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług nie były prawidłowe i zawarta umowa podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych wyjaśnia się, że zgodnie z przepisem art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Dla zwolnienia pożyczek na podstawie omawianego przepisu nie ma znaczenia forma prawna pożyczkodawcy, lecz jedynie prowadzenie działalności kredytowej oraz udzielania pożyczek przez ten podmiot. Działalność taka winna być prowadzona na podstawie regulacji prawnych obowiązujących w kraju pożyczkodawcy.

W przedmiotowej sprawie pożyczka udzielana będzie przez kontrahenta zagranicznego mającego swoją siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. O ile zatem zostaną spełnione wszystkie warunki określone w art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa pożyczki zostanie zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych.

W odniesieniu do powołanych przez wnioskodawcę wyroków sądowych oraz interpretacji i postanowień organów podatkowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.