IBPBII/1/436-305/12/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 6 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 30 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy cash poolingu - jest prawidłowe.

W dniu 6 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy cash poolingu.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 22 października 2012 r. znak: IBPB II/1/436-305/12/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 30 października 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) wraz z innymi podmiotami z Grupy kapitałowej zamierza zawrzeć umowę o świadczenie usług kompleksowego zarządzania płynnością finansową. Usługa świadczona będzie przez bank na rzecz podmiotów powiązanych z Grupy kapitałowej, w której skład wchodzi Wnioskodawca.

Umowa o świadczenie usług kompleksowego zarządzania płynnością finansową zostaje zawarta pomiędzy Grupą kapitałową a bankiem mającym siedzibę w Danii, działającym na terytorium Polski poprzez oddział. Możliwe jest również zawarcie umowy z oddziałem tego banku w innym kraju; w takim przypadku w odniesieniu do stron umowy mających siedzibę w Polsce, umowa ta może być częściowo obsługiwana przez oddział tego banku zlokalizowany w Polsce.

Umowa o zarządzanie płynnością finansową (tzw. umowa cash poolingu) jest umową nienazwaną, której celem jest polepszenie płynności finansowej spółek wchodzących w skład Grupy kapitałowej w prowadzonej działalności gospodarczej.

Z perspektywy Wnioskodawcy zasadniczym elementem przedmiotowej umowy jest wdrożenie procesu zarządzania posiadanymi na rachunkach bankowych środkami pieniężnymi oraz zadłużeniem Wnioskodawcy, poprzez poprawę bieżących przepływów pieniężnych. W tym celu następuje koncentracja środków pieniężnych wszystkich spółek Grupy kapitałowej na jednym rachunku rozliczeniowym.

W celu realizacji powyższych założeń bank otworzy specjalny "rachunek rozliczeniowy" dla jednego z podmiotów będących członkiem Grupy kapitałowej. Jednocześnie bank otworzy szereg "rachunków dodatkowych", związanych funkcjonalnie z powyższym "rachunkiem rozliczeniowym". Posiadaczami "rachunków dodatkowych" będą wszystkie podmioty z Grupy kapitałowej, z którymi bank zawrze umowę o zarządzanie płynnością finansową. Wskazane rachunki prowadzone będą w PLN. Przy czym "rachunki dodatkowe" mogą być otwarte w wielu krajach, w tym w innych krajach niż kraj, w którym jest otwarty "rachunek rozliczeniowy".

Wpłaty dokonywane na własny "rachunek dodatkowy" przez Wnioskodawcę będą zwiększały saldo środków pieniężnych na "rachunku rozliczeniowym". Bank będzie przenosił saldo dodatnie "rachunku dodatkowego" Wnioskodawcy na "rachunek rozliczeniowy". Jednocześnie każdorazowe wypłaty z "rachunku dodatkowego" dokonywane przez Wnioskodawcę będą zmniejszały saldo środków pieniężnych na "rachunku rozliczeniowym". Wysokość wypłat dokonywanych przez Wnioskodawcę z "rachunku dodatkowego" ograniczona jest wysokością limitu ustalonego pomiędzy Wnioskodawcą a właścicielem "rachunku rozliczeniowego" a także wysokością limitu ustalonego pomiędzy bankiem a właścicielem "rachunku rozliczeniowego" dla wszystkich spółek wchodzących w skład Grupy kapitałowej.

Na podstawie ustaleń z Wnioskodawcą oraz właścicielem "rachunku rozliczeniowego", bank będzie wyliczał w pierwszej kolejności saldo odsetek należnych/naliczonych na "rachunku rozliczeniowym", a następnie saldo odsetek należnych/płatnych przez Wnioskodawcę obliczonych na podstawie środków pieniężnych wpłacanych lub wypłacanych przez niego w trakcie trwania umowy o zarządzanie płynnością finansową na "rachunek dodatkowy" i przekazywanych na "rachunek rozliczeniowy".

W systemie zarządzania płynnością finansową oferowanym przez bank nie będzie możliwości dokonywania przez Wnioskodawcę wypłat lub wpłat bezpośrednio na "rachunek rozliczeniowy".

Za czynności wykonywane w ramach usługi zarządzania płynnością finansową bank pobiera wynagrodzenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych czynności realizowane w ramach usługi zarządzania płynnością finansową na podstawie zawartej z bankiem umowy o świadczenie usług kompleksowego zarządzania płynnością finansową nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa o zarządzanie płynnością finansową ani żadna z czynności wykonywanych w ramach tej usługi (w szczególności wpłaty i wypłaty realizowane pomiędzy "rachunkiem dodatkowym" należącym do Wnioskodawcy a "rachunkiem rozliczeniowym" należącym do innego podmiotu z Grupy) nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W ocenie Wnioskodawcy, umowa o zarządzanie płynnością finansową jest umową nienazwaną i jako taka nie mieści się w zamkniętym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zdefiniowanym w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca podkreślił, iż umowa "cash poolingu" (zarządzania płynnością finansową) to umowa o świadczenie usług finansowych oferowana przez banki. Usługa ta jest przeznaczona do efektywnego zarządzania środkami finansowymi podmiotów gospodarczych.

Głównym celem umowy o zarządzanie płynnością finansową jest optymalizacja zarządzania stanem środków pieniężnych na wielu rachunkach bankowych należących do jednej grupy kapitałowej. Ogólnie usługa świadczona na rzecz Wnioskodawcy i pozostałych spółek z Grupy kapitałowej polega na koncentrowaniu środków z "rachunków dodatkowych" na "rachunku rozliczeniowym" i zarządzaniu zgromadzoną w ten sposób kwotą, przy wykorzystaniu korzyści skali oraz różnicy pomiędzy oprocentowaniem kredytów i depozytów na rynku bankowym.

System zarządzania płynnością finansową umożliwia koncentrację środków podmiotów Grupy kapitałowej oraz kompensatę przejściowych nadwyżek wykazywanych przez jedne podmioty z przejściowymi niedoborami zaistniałymi u innych podmiotów. Jedną z najważniejszych korzyści takiego systemu jest możliwość globalnego minimalizowania kosztów działalności podmiotów z Grupy kapitałowej.

Przytaczając art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, Wnioskodawca wskazał, że podatkowi podlegają wyłącznie wymienione w tym przepisie czynności cywilnoprawne.

Wnioskodawca wskazał, że umowa o zarządzanie płynnością finansową, jako umowa nienazwana, nie została natomiast wymieniona w powyższym zamkniętym katalogu czynności cywilnoprawnych objętych podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W opinii Wnioskodawcy, na żadnym etapie funkcjonowania umowy o zarządzanie płynnością finansową nie dochodzi do opodatkowania rozliczeń podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę lub spółki Grupy kapitałowej w wykonaniu umowy o zarządzanie płynnością finansową nie spełniają bowiem definicji pożyczki uregulowanej w art. 720 ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, którego treść Wnioskodawca przytoczył.

W opinii Wnioskodawcy, konstrukcja umowy o zarządzanie płynnością finansową, jako sposobu gospodarowania wolnymi środkami finansowymi uczestniczących spółek, nie wyczerpuje istotnych znamion pożyczki. W przedmiotowym systemie zarządzania płynnością niektóre spółki Grupy kapitałowej mogą posiadać chwilowo wolne środki finansowe, podczas gdy inne mogą posiadać niedobór tych środków. Z tytułu uczestnictwa w powyższych transakcjach dla wszystkich spółek Grupy kapitałowej powstają określone prawa i obowiązki, jednak nie dochodzi w tym przypadku do zawarcia lub realizacji umowy pożyczki, ponieważ brak jest zobowiązania do przeniesienia określonej ilości pieniędzy na określony w umowie podmiot.

Wnioskodawca jako uczestnik systemu zarządzania płynnością, posiadając wolne środki, przekazuje je na swój "rachunek dodatkowy". Następnie środki te są transferowane przez bank na "rachunek rozliczeniowy" i na tej podstawie wyliczane jest w pierwszej kolejności saldo odsetek należnych/naliczonych na "rachunku rozliczeniowym", a następnie saldo odsetek należnych Wnioskodawcy.

W przypadku natomiast gdy u Wnioskodawcy wystąpią chwilowe niedobory środków finansowych, Wnioskodawca może skorzystać, do wysokości określonego limitu, ze środków innych uczestników zgromadzonych na "rachunku rozliczeniowym" lub w przypadku braku nadwyżek na "rachunku rozliczeniowym", z limitu ustalonego pomiędzy bankiem a właścicielem "rachunku rozliczeniowego" dla wszystkich podmiotów z grupy kapitałowej uczestniczących w umowie "cash poolingu". Na podstawie wypłat dokonanych przez Wnioskodawcę z "rachunku dodatkowego" (do wysokości ustalonych limitów) wyliczane będzie saldo odsetek płatnych przez Wnioskodawcę.

W opinii Wnioskodawcy, wpłat i wypłat dokonywanych na/z "rachunku dodatkowego" zwiększających/zmniejszających saldo na "rachunku rozliczeniowym" nie można łączyć z obowiązkiem ustalenia jakiejkolwiek relacji prawnej pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem z Grupy posiadającym "rachunek rozliczeniowy". Zdaniem Wnioskodawcy, podkreślić należy, iż elementem analizowanej struktury nie jest umowa pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem z Grupy będącym właścicielem "rachunku rozliczeniowego", lecz umowa pomiędzy bankiem a wszystkimi podmiotami wchodzącymi w skład Grupy kapitałowej, w tym Wnioskodawcy uczestniczącymi w procesie konsolidacji sald. Ponadto, umowa o świadczenie usług kompleksowego zarządzania płynnością finansową nie spełnia, zdaniem Wnioskodawcy, wskazanych w art. 720 Kodeksu cywilnego warunków niezbędnych dla uznania jej za umowę pożyczki. Żadnej ze stron przedmiotowej umowy nie można określić jako pożyczkobiorcę lub pożyczkodawcę. Przedmiotowa umowa nie zawiera bowiem zobowiązania żadnego z podmiotów, wchodzących w skład Grupy kapitałowej do przeniesienia na własność innego podmiotu, wchodzącego w skład Grupy kapitałowej określonej ilości pieniędzy, ani też zobowiązania do zwrotu tej samej ilości pieniędzy.

W ocenie Wnioskodawcy, dodatkowo wskazać należy, iż umowa zarządzania płynnością finansową jest tak skonstruowana, że Wnioskodawca dokonując wpłaty na "rachunek dodatkowy" nie wskazuje przez kogo (przez który podmiot z Grupy kapitałowej) środki te mają być wykorzystane. Jak wynika z powyższego, w przypadku gdy w skład Grupy kapitałowej wchodzą więcej niż dwie spółki, Wnioskodawca nie będzie wiedział przez kogo zostały wykorzystane środki wpłacone przez niego na "rachunek dodatkowy".

Podobnie, w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę środków kompensujących niedobór środków pieniężnych, który pojawił się na "rachunku dodatkowym", Wnioskodawca nie posiada informacji, od jakiego podmiotu z Grupy faktycznie pochodzą te środki. Umowa o zarządzanie płynnością finansową w żadnym wypadku nie realizuje również ekonomicznego celu pożyczki. O ile ekonomicznym celem umowy pożyczki jest korzystanie przez ściśle określony czas z cudzego kapitału, w ściśle określonej wysokości, w celach inwestycyjnych lub konsumpcyjnych, zwykle za zapłatą pożyczkodawcy umówionego wynagrodzenia, o tyle w umowie o zarządzanie płynnością finansową uczestnicy umowy realizują cel przedstawienia bankowi skonsolidowanego salda grupy rachunków (saldo na "rachunku rozliczeniowym"), tak aby należne bankowi odsetki zostały naliczone w mniejszej wysokości w przypadku ujemnego salda skonsolidowanego Grupy kapitałowej (lub aby bank naliczył wyższe odsetki w przypadku dodatniego salda skonsolidowanego Grupy kapitałowej).

Zdaniem Wnioskodawcy, należy podkreślić, że nadrzędnym celem umowy o zarządzenie płynnością finansową jest zwiększenie efektywności zarządzania środkami finansowymi podmiotów z Grupy poprzez optymalne wykorzystanie nadwyżek środków pieniężnych na poszczególnych rachunkach bankowych podmiotów z Grupy.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, brak jest podstaw do zakwalifikowania transakcji typu "cash poolingu" jako umów pożyczek, a tym samym brak jest podstaw do objęcia takich transakcji obowiązkiem podatkowym wynikającym z przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Niezależnie od faktu wyłączenia przez ustawodawcę umów typu "cash poolingu" z katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od czynności cywilnoprawnych, Wnioskodawca dodatkowo wskazał, iż elementem struktury "cash poolingu" jest uczestnictwo w niej banku wykonującego usługi pośrednictwa finansowego objęte zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług (korzystające równocześnie ze zwolnienia). W konsekwencji, w przypadku umowy o zarządzanie płynnością finansową zastosowanie może znaleźć, zdaniem Wnioskodawcy, art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wskazujący, iż czynności cywilnoprawne wchodzące w zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług, lecz zwolnione z tego podatku nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Usługi zarządzania płynnością finansową stanowią usługi w zakresie transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, podlegające zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie przywołanego powyżej art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Tym samym, nawet gdyby przedmiotowe usługi zarządzania płynnością finansową zostały uznane za jedną z czynności cywilnoprawnych, wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych to, w ocenie Wnioskodawcy, zawarta umowa "cash poolingu" jako zwolniona z podatku od towarów i usług nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, umowa o zarządzanie płynnością finansową, której stroną są spółki będące członkami Grupy kapitałowej i bank, jak również żadne czynności wykonywane w ramach tej umowy nie mogą być utożsamiane z pożyczką w znaczeniu Kodeksu cywilnego i w konsekwencji nie mogą być opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowym systemie zarządzania płynnością finansową, w przeciwieństwie do umowy pożyczki, żaden z podmiotów uczestniczących nie zobowiązuje się do udostępnienia środków innemu podmiotowi, ani też nie zobowiązuje się do zwrotu określonych środków dla tego podmiotu.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest - zgodnie z wolą Wnioskodawcy wyrażoną w części E.2 i E.3 złożonego wniosku - ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się wyłącznie do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), uznano za element własnego stanowiska nie podlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

* umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

* umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

* umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

* umowy dożywocia,

* umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,

* ustanowienie hipoteki,

* ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

* umowy depozytu nieprawidłowego,

* umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, w których to umowach, w myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Należy stwierdzić, iż umowa cash pooling pozostaje umową nienazwaną. Ustawa Kodeks cywilny - w części zobowiązaniowej - nie zawiera przepisów odnoszących się do tego typu umowy.

Umowa "cash poolingu" jest istotnie najbardziej zbliżona swą konstrukcją do umowy pożyczki. Jednakże przedstawiona we wniosku konstrukcja umowy "cash poolingu", jako sposobu zarządzania płynnością finansową uczestniczących podmiotów, pomimo zawierania w sobie pewnych elementów pożyczki, nie wyczerpuje istotnych jej znamion. "Cash pooling" polega na umożliwieniu lepszej gospodarki finansowej grupy kapitałowej. Dzięki tej usłudze można skompensować niedobory środków przedsiębiorstw należących do danej grupy nadwyżkami innych przedsiębiorstw należących do tej samej grupy oraz korzystnie zagospodarować nadwyżkę środków.

W przypadku "cash poolingu" mamy do czynienia z trzema przynajmniej podmiotami, a mianowicie: podmiotem posiadającym wolne środki finansowe, podmiotem posiadającym niedobór tych środków oraz podmiotem występującym w roli pośrednika działającego we własnym imieniu.

Z tytułu uczestnictwa w tych transakcjach dla wszystkich podmiotów powstają określone prawa i obowiązki, jednak nie dochodzi w tym przypadku do zawarcia umowy pożyczki, ponieważ brak jest zobowiązania do przeniesienia określonej ilości pieniędzy na określony w umowie podmiot. Uczestnik "cash poolingu" posiadający wolne środki nie wie, czy środki te zostaną wykorzystane, w jakiej wysokości i przez którego uczestnika. Tym samym nie jest skonkretyzowana druga strona transakcji, jak też jej przedmiot, ponieważ źródłem, z którego zostanie zasilony rachunek o saldzie debetowym, jest - co do zasady - rachunek zbiorczy, na którym gromadzone są wolne środki wszystkich posiadających je uczestników "cash poolingu" lub też rachunek któregoś z uczestników, który posiada saldo dodatnie.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż zawarcie umowy "cash poolingu" nie zostało wymienione w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Czynności tego typu nie można zakwalifikować, np. jako umowy pożyczki wymienionej w tym katalogu czy też innej czynności tym katalogiem objętej. Tym samym - z powyższych przyczyn - wszystkie czynności dokonywane w ramach umowy cash poolingu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, bowiem nie mieszczą się w katalogu czynności ściśle wymienionych jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zatem, skoro wskazane we wniosku czynności nie zostały wymienione wśród tych czynności, które określone są w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to tym samym zbędna jest analiza wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 2 pkt 4 cyt. ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.