IBPBII/1/436-278/11/MCZ - Podatek od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania zwrotu spadkobiercy wywłaszczonej nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 31 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania zwrotu spadkobiercy wywłaszczonej nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 maja 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania zwrotu spadkobiercy wywłaszczonej nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi wniosku, pismem z dnia 26 lipca 2011 r. Znak: IBPB II/1/436-278/11/MCZ, IBPB II/2/415-679/11/JG wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 2 sierpnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Babka wnioskodawcy A.W. była właścicielką nieruchomości. Nieruchomość ta przeszła na własność Skarbu Państwa na podstawie umowy sprzedaży z dnia 28 grudnia 1979 r. Wspomniana umowa zawarta została w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974 nr 10, poz. 64 z późn. zm.) w celu wybudowania na nieruchomości pawilonu obserwacyjnego dla chorych dzieci. Babka wnioskodawcy zmarła 16 lutego 1983 r. Obecnie nieruchomość ta stanowi przedmiot własności Województwa X. Budowa pawilonu na tej nieruchomości nigdy się nie rozpoczęła. Nieruchomość ta stała się więc zbędna dla realizacji celu, ze względu na który Skarb Państwa nabył jej własność. W konsekwencji spadkobiercy A.W., tj. w tym przypadku wnioskodawca wraz ze swoim rodzeństwem, na podstawie art. 136 ust. 3 w związku z art. 216 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami mogą żądać zwrotu tej nieruchomości. W lipcu 2009 r. wnioskodawca otrzymał zawiadomienie informujące go, na podstawie art. 136 ust. 2 w związku z art. 216 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, o zamiarze użycia ww. nieruchomości na cel inny niż budowa pawilonu oraz o możliwości jej zwrotu na rzecz spadkobierców A.W. - babki wnioskodawcy. Wnioskodawca został poinformowany w tym piśmie również o tym, że warunkiem zwrotu tej nieruchomości jest zwrot przez spadkobierców zwaloryzowanej kwoty odpowiadającej cenie sprzedaży ustalonej w umowie zawartej między A.W. a Skarbem Państwa. Przy czym zwracana kwota stosownie do treści art. 217 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie będzie mogła wynosić więcej niż 50% aktualnej wartości nieruchomości. Ponadto wnioskodawca został poinformowany, że aby udowodnić swoje prawo do żądania zwrotu ww. nieruchomości musi dysponować stwierdzeniem nabycia spadku po A.W. W sierpniu 2009 r. wnioskodawca zwrócił się wraz ze swoim rodzeństwem (spadkobiercami A.W.) do Starosty z wnioskiem o zwrot ww. nieruchomości.

Jednocześnie w sierpniu 2009 r. wnioskodawca zwrócił się do Sądu Rejonowego z wnioskiem o stwierdzenie nabycia spadku. Rozprawa w tej sprawie odbyła się przed Sądem w dniu 9 lutego 2010 r. i zostało wydane przez Sąd postanowienie stwierdzające, że spadek po A.W. zmarłej 16 lutego 1983 r. nabyli wprost na podstawie ustawy: wnuk (wnioskodawca) oraz dwie wnuczki (siostry wnioskodawcy) - wszyscy po 1/3 części w stosunku do całości spadku. W dniu 12 maja 2011 r. została wydana przez Starostę decyzja, w której orzeczono o zwrocie ww. nieruchomości na rzecz trzech wyżej wymienionych spadkobierców, w 1/3 części dla każdego z nich. Decyzją tą ustalona została zwaloryzowana należność tytułem zwrotu odszkodowania za wywłaszczenie ww. nieruchomości na kwotę w wysokości 81.157,50 zł (słownie: osiemdziesiąt jeden tysięcy sto pięćdziesiąt siedem złotych 50/100). Każdy z trójki spadkobierców został zobowiązany do zwrotu zwaloryzowanego odszkodowania w wysokości 1/3 tej kwoty, tj. po 27.052,50 zł (słownie: dwadzieścia siedem tysięcy pięćdziesiąt dwa złote 50/100) w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja ta stanie się ostateczna. Wnioskodawca poinformowany został również o tym, że ostateczna decyzja o zwrocie nieruchomości stanowi podstawę do wprowadzenia zmian w rejestrze gruntów oraz dokonania stosownych wpisów w księdze wieczystej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku zwrotu wywłaszczonej nieruchomości istnieje obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawca uważa, że zwrot na jego rzecz, jako prawnego następcy byłego właściciela (spadkobiercy) A.W., 1/3 udziału w przedmiotowej nieruchomości, w trybie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych (...) ustalona według stanu tych rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Z kolei z art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że spadek stanowi ogół majątkowych praw i obowiązków zmarłego, które przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Zatem, zgodnie z powyższymi przepisami spadek nabywa się w momencie śmierci spadkodawcy. W momencie swojej śmierci, tj. 16 lutego 1983 r. A.W. nie była właścicielką omawianej nieruchomości, bowiem sprzedała ją dnia 28 grudnia 1979 r. w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64 z późn. zm.) Skarbowi Państwa. To wskazuje, że w momencie swojej śmierci nie dysponowała przedmiotową nieruchomością, którą w ramach sukcesji uniwersalnej mogliby nabyć (zgodnie z cytowanym zapisem Kodeksu cywilnego w dniu 16 lutego 1983 r.) jej spadkobiercy. Nie istniała zatem masa spadkowa, gdyż właścicielem nieruchomości od 28 grudnia 1979 r. był Skarb Państwa, w chwili obecnej właścicielem jest Województwo.

Zwrot nieruchomości, o którym mowa wyżej nie stanowi zatem spadku po zmarłej. Nabycie nieruchomości w trybie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami jest innym niż spadek tytułem nabycia wywłaszczonej uprzednio nieruchomości. Jest ono uzależnione od okoliczności - z punktu widzenia poprzedniego właściciela lub jego spadkobierców - przyszłej i niepewnej, tj. od powzięcia zamiaru przez aktualnego użytkownika użycia nieruchomości na cel inny niż wskazany w decyzji wywłaszczeniowej. Jeżeli okoliczność ta zostanie zrealizowana za życia poprzedniego właściciela to on (a nie jego przyszli spadkobiercy) będzie adresatem zawiadomienia o możliwości zwrotu nieruchomości i uprawnionym do zrealizowania prawa ponownego nabycia. Powyższe wskazuje na fakt, że nie śmierć spadkodawcy oraz dysponowanie przez niego nieruchomością w momencie śmierci jest podstawą nabycia ww. nieruchomości, lecz zwrot wynikający z niewykorzystania nieruchomości zgodnie z celem, na który była wywłaszczana na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Zdaniem wnioskodawcy należy zauważyć, że możliwość roszczenia o zwrot nieruchomości powstała w dniu 1 stycznia 1998 r., kiedy to zaczęła obowiązywać ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, która to do katalogu nieruchomości wywłaszczonych zaliczyła też nieruchomości sprzedane aktem notarialnym w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach wywłaszczenia nieruchomości. Zatem źródło roszczenia o zwrot nieruchomości po pierwsze nie wynika z masy spadkowej, po drugie nie istniało w momencie śmierci A. W., a możliwość wystąpienia z takim roszczeniem pojawiła się na mocy przepisów tej ustawy (charakter administracyjny roszczenia, a nie cywilno-prawny jak w przypadku spadków). Z przytoczonych zapisów wynika, że prawo do zwrotu nieruchomości następuje nie na drodze spadkobrania, lecz z mocy prawa, to jest na zasadach przewidzianych w akcie administracyjnym.

Dodatkowo należy zauważyć, że ww. ustawa wskazuje, że do nabycia nieruchomości nie wystarczy przymiot spadkobiercy, lecz winne być spełnione dodatkowe warunki, które w przypadku dziedziczenia zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego nie są wymagane. Wystarczy wspomnieć wymóg art. 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wskazujący, że uprawnienie do zwrotu wywłaszczonej nieruchomości powstaje z chwilą otrzymania przez byłych właścicieli lub ich spadkobierców zawiadomienia właściwego organu i trwa przez trzy miesiące liczone od daty odbioru tego zawiadomienia, a następnie wygasa. Natomiast nabycie nieruchomości w drodze spadku (poza omawianymi już wymogami by pochodziła ona z masy spadkowej, którą spadkodawca dysponuje w momencie śmierci) nie jest ograniczone czasowo, ani też w inny sposób uzależnione od spełnienia dodatkowych wymogów o charakterze administracyjnym, gdyż jest to czynność cywilno-prawna.

Ponadto od nabycia nieruchomości w drodze spadku sytuację zwrotu poprzedniemu właścicielowi bądź jego spadkobiercom wywłaszczonej uprzednio nieruchomości różni fakt, że w przypadku zwrotu nieruchomości ustalana jest zwaloryzowana należność tytułem zwrotu odszkodowania za wywłaszczenie. Kwotę tę, by odzyskać nieruchomość należy wpłacić podmiotowi zwracającemu nieruchomość (w przypadku wnioskodawcy na rachunek bankowy Urzędu Marszałkowskiego Województwa). Wspomniane odszkodowanie nie występuje w przypadku otrzymania spadku, gdyż zwrot nieruchomości na zasadach opisanych przez ustawę o gospodarce nieruchomościami (w odróżnieniu od spadkobrania) ma charakter restytucyjny, tzn. przywraca stosunki własnościowe sprzed wywłaszczenia: przywraca prawo własności poprzedniemu właścicielowi, bądź następcy prawnemu byłego właściciela, zobowiązując go jednocześnie do zwrotu zwaloryzowanej kwoty odszkodowania za wywłaszczenie. Zwracana nieruchomość nie jest więc majątkiem uzyskiwanym nieodpłatnie (tak jak ma to miejsce w przypadku spadku) lecz jest odzyskiwana za kwotę zwaloryzowanego odszkodowania za wywłaszczenie, obliczone według zasad zawartych w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Zapłata tej kwoty jest warunkiem niezbędnym, aby w tym trybie odzyskać nieruchomość. Także i z tego powodu nie można utożsamiać nieruchomości otrzymanej bezpłatnie w drodze spadku z nieruchomością, którą poprzedni właściciel bądź jego następca prawny może odpłatnie odzyskać.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawca wskazał Postanowienie Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna z dnia 19 lipca 2006 r. znak: IV-436/3/06 oraz Postanowienie Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 29 lipca 2005 r., znak: WM/436/4/S/2005.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska wnioskodawcy zajętego w przedstawionym stanie faktycznym dotycząca podatku od spadków i darowizn. Ocen stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. spadku.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawnie nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie. Roszczenie o zwrot nieruchomości jest prawem majątkowym.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 k.c.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spadkodawczyni A.W. zmarła w 1983 r. W lipcu 2009 r. wnioskodawca otrzymał zawiadomienie o zamiarze użycia wywłaszczonej nieruchomości, której właścicielką była wcześniej spadkodawczyni - babka wnioskodawcy, na cel inny niż w umowie wywłaszczenia oraz o możliwości jej zwrotu na rzecz spadkobierców pod warunkiem m.in. dysponowania sądowym stwierdzeniem nabycia spadku po A.W. i zwrotu zwaloryzowanej kwoty odpowiadającej cenie sprzedaży ustalonej w umowie zawartej między A.W. a Skarbem Państwa w wysokości nie większej niż 50% aktualnej wartości nieruchomości. W sierpniu 2009 r. m.in. wnioskodawca wystąpił z roszczeniem o zwrot wywłaszczonej nieruchomości, której właścicielką była wcześniej spadkodawczyni. W tym samym miesiącu wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nabycia spadku. W dniu 9 lutego 2010 r. Sąd wydał postanowienie stwierdzające, że spadek po A.W. nabył w 1/3 części m.in. wnioskodawca. Decyzją z dnia 12 maja 2011 r. orzeczono o zwrocie m.in. wnioskodawcy (spadkobiercy A.W.) nieruchomości (1/3 części) wywłaszczonej w 1974 r. w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości. Zwrotu nieruchomości dokonano w trybie art. 136 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Wywłaszczenie nieruchomości następuje na podstawie decyzji o wywłaszczeniu, która powoduje z jednej strony utratę prawa własności przez dotychczasowego właściciela, z drugiej zaś - przejście prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz jednostki samorządu terytorialnego. Ustawodawca regulujący instytucję wywłaszczenia nieruchomości ustanowił równocześnie gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Gwarancją tą jest instytucja zwrotu nieruchomości, jeżeli nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu, na który dokonano wywłaszczenia. Celem tej gwarancji jest przywrócenie stanu stosunków własnościowych panujących przed wydaniem decyzji o wywłaszczeniu, przez zniesienie skutków, które decyzja ta wywołała. Zwrot wywłaszczonej nieruchomości zatem powinien prowadzić do wygaśnięcia prawnorzeczowych form władania nieruchomością przez podmiot, na którego rzecz nastąpiło wywłaszczenie, i do przywrócenia stosunków prawnorzeczowych panujących przed wydaniem decyzji o wywłaszczeniu. Przesłanką zwrotu nieruchomości, jest jej "zbędność" do realizacji celów publicznych. Przesłanka ta aktualizuje uprawnienie dotychczasowego właściciela do żądania zwrotu nieruchomości i obowiązek podmiotu, na którego rzecz nastąpiło wywłaszczenie, a więc Skarbu Państwa lub gminy, przeniesienia (prawa) własności wywłaszczonej nieruchomości na rzecz poprzedniego właściciela lub jego następców prawnych. Powyższe uprawnienie i odpowiadający mu obowiązek mają charakter cywilnoprawny. Uprawnienie to, mimo swego cywilnoprawnego charakteru, może być realizowane tylko na drodze postępowania administracyjnego, a rozstrzygnięcie o zasadności tego roszczenia następuje w drodze decyzji administracyjnej, to jest decyzji o zwrocie. Decyzja o zwrocie nieruchomości tworzy zatem bezpośrednio stosunek cywilnoprawny; jest więc aktem prawnym, który wywiera bezpośrednio skutki w sferze prawa cywilnego. Pełni funkcję restytucyjną, przywraca bowiem prawo własności nieruchomości. Przywrócenie prawa własności nieruchomości następuje jej poprzedniemu właścicielowi lub jego następcom prawnym.

Decyzja to jest więc zdarzeniem prawnym zmieniającym podmiotową stronę stosunku prawnorzeczowego odnośnie zwracanej nieruchomości. Decyzja o zwrocie powoduje zatem przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela lub jego spadkobierców, jednakże nie kreuje tego prawa, przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe. Decyzja ta jest zatem środkiem prawnym, który usuwa skutki pewnego zdarzenia prawnego, w tym przypadku wywłaszczenia, doprowadzając do takiego stanu, jakby wywłaszczenia nie było.

Stąd też zwrot nieruchomości spadkobiercom powiększa masę spadkową po spadkodawcy - wcześniejszym właścicielu nieruchomości i podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Fakt, że w momencie swojej śmierci babka wnioskodawcy nie dysponowała przedmiotową nieruchomością, jest bez znaczenia, bowiem jak wskazano wyżej rzeczona decyzja o zwrocie nieruchomości przywraca stan faktyczny - prawnorzeczowy istniejący przed wywłaszczeniem. Skutek tej decyzji jest taki jakby wywłaszczenia nie było, co oznacza, że w sensie prawnym, w dniu śmierci, spadkodawca dysponował nieruchomością, był jej właścicielem. Skoro tak, to otrzymany na mocy decyzji administracyjnej zwrot nieruchomości de facto oznacza nabycie w drodze spadku. Trzeba bowiem podkreślić, iż stosownie do treści art. 136 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami prawo do zwrotu nieruchomości przysługuje zamkniętemu kręgowi osób - wyłącznie byłemu właścicielowi lub jego spadkobiercy, zatem prawo to wypływa z dziedziczenia po byłym właścicielu nieruchomości. Dlatego zwrot nieruchomości w trybie art. 136 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie jest innym niż spadek tytułem nabycia wywłaszczonej uprzednio nieruchomości. Owszem, jest ono uzależnione od okoliczności wskazanych w powyższym przepisie, tj. konieczności wystąpienia do właściwego organu z żądaniem zwrotu wcześniej wywłaszczonej nieruchomości, z czego spadkobierca może nie skorzystać, jednakże wystąpienie z ww. żądaniem i otrzymanie decyzji o zwrocie powoduje, jak wskazano wyżej, wejście we władanie nieruchomością, która stanowi część masy spadkowej, a więc de facto, powoduje nabycie w drodze spadku. Fakt, że w celu zwrotu wcześniej wywłaszczonej nieruchomości spadkobierca musi również zwrócić część zwaloryzowanej kwoty odpowiadającej cenie sprzedaży ustalonej w umowie zawartej między spadkodawcą a Skarbem Państwa, w wysokości nie większej niż 50% aktualnej wartości nieruchomości, nie świadczy o tym, że nabywa ją odpłatnie, bowiem zwraca on jedynie zwaloryzowaną kwotę odpowiadającą cenie sprzedaży jaką otrzymał spadkodawca od Skarbu Państwa.

Zatem - wbrew twierdzeniu wnioskodawcy - zwrot wywłaszczonej nieruchomości na podstawie art. 136 ustawy o gospodarce nieruchomościami jest w rzeczywistości nabyciem w drodze spadku. Przyjęcie odmiennego poglądu (czyli takiego jaki prezentuje wnioskodawca) prowadziłoby do sytuacji, w której ten, kto odzyska wywłaszczoną nieruchomość byłby w razie jej sprzedaży lub zamiany w innej, gorszej sytuacji niż ten kto prawa własności nigdy nie utracił, bowiem data (moment) nabycia nieruchomości byłaby określona w różny sposób.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku - art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy, w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma. Jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że zwrot uprzednio wywłaszczonej w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn jako rzecz nabyta w spadku.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że wnioskodawca jest zobowiązany, na mocy powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, w tym art. 17a ust. 1 w związku z art. 1 i art. 6 ust. 4 ww. ustawy złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru (SD-3) i w zeznaniu tym wykazać nabyty w spadku po babce majątek.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z przepisem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, wyłącznie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów wydał pisemną interpretację wyłącznie dla wnioskodawcy. Natomiast pozostali spadkobiercy mogą zwrócić się o wydanie pisemnej interpretacji z odrębnymi wnioskami, o ile są zainteresowani jej uzyskaniem.

Odnosząc się do powołanych przez wnioskodawcę na poparcie swoich twierdzeń postanowień w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydanych przez Naczelników Urzędów Skarbowych w 2005 i 2006 r., należy stwierdzić, że zostały one wydane pod rządami przepisów Ordynacji podatkowej obowiązujących do 30 czerwca 2007 r. w indywidualnych sprawach innych wnioskodawców, wobec czego działający na podstawie przepisów art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r. w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie może odnieść się do rozstrzygnięć innego organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.