IBPBII/1/436-273/11/MCZ - Określenie momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn w związku z nabyciem spadku po ojcu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 24 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po ojcu - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 maja 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po ojcu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Ojciec wnioskodawczyni zmarł dnia 23 października 1973 r. Spadek po ojcu nabyła na podstawie ustawy wprost, w całości, wnioskodawczyni, jako jego córka. Przyjęcie spadku nastąpiło z upływem 6 miesięcy od dnia otwarcia spadku (śmierci spadkodawcy). Wnioskodawczyni nie zgłosiła nabycia własności rzeczy i praw majątkowych tytułem dziedziczenia po swoim ojcu do opodatkowania do dnia uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.

Postanowienie Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku zostało wydane dnia 29 grudnia 2010 r. Postanowienie to stało się prawomocne z dniem 20 stycznia 2011 r. W sprawie tej nie toczy się ani nie toczyło postępowanie podatkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstał (uległ odnowieniu) z chwilą wydania lub uprawomocnienia się postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku.

Zdaniem wnioskodawczyni obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn nie powstał (nie uległ odnowieniu) ani z chwilą wydania (29 grudnia 2010 r.) ani z chwilą uprawomocnienia się postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku (20 stycznia 2011 r.).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 dekretu z dnia 3 lutego 1947 r. o podatku od nabycia praw majątkowych, który obowiązywał w dniu śmierci ojca wnioskodawczyni oraz w dniu przyjęcia spadku przez wnioskodawczynię, obowiązek podatkowy powstawał z chwilą nabycia prawa majątkowego. Zgodnie zaś z art. 6 ust. 2 tego dekretu, jeżeli stwierdzono pismem nabycie prawa majątkowego nie poddanego opodatkowaniu, obowiązek podatkowy powstawał z chwilą sporządzenia pisma.

Dekret z dnia 3 lutego 1947 r. został uchylony z dniem 1 stycznia 1976 r. tj. z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 9 grudnia 1975 r. o podatku od spadków i darowizn. Jednocześnie zgodnie z art. 19 ust. 2 tej ustawy, przepisy dekretu stosowało się jednak do nie opodatkowanego nieodpłatnego nabycia własności rzeczy i praw majątkowych przed dniem wejścia w życie ustawy, jeżeli przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie podatkowe. Biorąc pod uwagę, że przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 9 grudnia 1975 r. nie zostało wszczęte postępowanie podatkowe, do opodatkowania nabycia własności rzeczy i praw majątkowych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosowało się przepisy tej ustawy.

Ustawa z dnia 9 grudnia 1975 r. została uchylona z dniem 11 sierpnia 1983 r. tj. z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn. Jednocześnie zgodnie z art. 21 tej ustawy, ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i ma również zastosowanie do spraw wszczętych przed jej wejściem w życie, nie zakończonych decyzją ostateczną. Biorąc pod uwagę, że przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. sprawa nie została zakończona decyzją ostateczną, zastosowanie do nabycia własności rzeczy i praw majątkowych, o którym mowa w stanie faktycznym ma ustawa z dnia 28 lipca 1983 r.

Zgodnie zaś z ustawą z dnia 28 lipca 1983 r. obowiązek podatkowy powstaje, przy nabyciu w drodze dziedziczenia, z chwilą przyjęcia spadku (art 6 ust. 1 pkt 1 ustawy). Stosownie do art. 6 ust. 4 tej ustawy, jeżeli nabycie nie zgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. Tym samym obowiązek podatkowy powstaje na podstawie tych przepisów.

Zagadnienie to jednak nie wyczerpuje istoty problemu. Zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania (art. 21 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa). Zgodnie zaś z art. 68 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Jeżeli podatnik nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego lub w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, zobowiązanie podatkowe nie powstaje, pod warunkiem, że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy. Przepisy te, w ocenie wnioskodawczyni - znajdują również zastosowanie do stanu faktycznego opisanego w niniejszym wniosku. Wynika to z tego, że zgodnie z art. 324 § 1 Ordynacji podatkowej do spraw wszczętych, a nie rozpatrzonych przez organ podatkowy pierwszej instancji przed dniem 1 stycznia 1998 r. stosuje się co do zasady przepisy Ordynacji Podatkowej. Na poparcie powyższego wnioskodawczyni powołała wyrok NSA z dnia 29 lipca 2005 r. sygn. akt I FSK 81/05 oraz z dnia 17 kwietnia 2008 r. sygn. akt II FSK 81/07.

Wnioskodawczyni wskazała, iż w tym miejscu powstaje pytanie czy obowiązek podatkowy, który powstał zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn i który nie przekształcił się w zobowiązanie podatkowe, a upłynęły już terminy, o których mowa w art. 68 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej może powstać raz jeszcze na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków.

Zdaniem Wnioskodawczyni obowiązek podatkowy wynikający z dziedziczenia powstaje w chwili opisanej w art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W każdym przypadku, gdy tylko wystąpi stan opisany w tym przepisie, powstaje nieskonkretyzowana powinność zapłaty podatku. Na konkretyzację tego obowiązku organ podatkowy ma 3 lata (art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej) bądź 5 lat (art. 68 § 2 Ordynacji podatkowej). W niniejszej sprawie było to 5 lat. Po bezskutecznym upływie tego okresu organ podatkowy traci prawo do wydania decyzji wymiarowej. Art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn miałby zastosowanie wówczas, gdyby postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku uprawomocniło się przed upływem powyższego pięcioletniego terminu. W takiej sytuacji, uprawomocnienie się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku w powyższym terminie powodowałoby przerwanie biegu tego terminu. Po przerwie termin ten biegłby na nowo, przez co czas na wydanie decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe uległby wydłużeniu. Pogląd taki można również spotkać w piśmiennictwie (por. S. Babiarz "Spadek i darowizna w prawie cywilnym i podatkowym" LexisNexis, Warszawa 2008, s. 310). Taka interpretacja pozwala na zachowanie spójności pomiędzy regulacją zawartą w art. 6 ust. 1 pkt 1 oraz w art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn oraz zapewnia zgodność z art. 68 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej. Innymi słowy upływ terminu, o którym mowa w art. 68 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej i nie doręczenie w nim decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn spowoduje, że nie powstanie zobowiązanie, a w konsekwencji wygasa ciążący na podatniku obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn. Tym samym po upływie terminów z art. 68 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej nie jest możliwe powstanie powtórnego momentu powstania obowiązku podatkowego, skoro wygasł sam obowiązek podatkowy. Przyjęcie poglądu odmiennego skutkowałoby pozbawieniem podatnika możliwości skorzystania z instytucji, o których mowa w art. 68 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej lub co najmniej powodowałoby istnienie stanu nadmiernej niepewności. Gdyby przyjąć bowiem, że art. 6 ust. 4 ustawy ma zastosowanie również po upływie okresu, o którym mowa w art. 68 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, liczonym od momentu powstania obowiązku podatkowego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, to utrata prawa do wydania decyzji wymiarowej miałaby jedynie charakter warunkowy. Warunkiem byłby brak uprawomocnienia się postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku. Natomiast uprawomocnienie się postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, bez względu na czas, jaki upłynął od powstania obowiązku podatkowego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, powodowałoby automatycznie odrodzenie się uprawnienia organu do opodatkowania nabycia, niwelując w konsekwencji wcześniejszy skutek w postaci utraty możliwości ustalenia zobowiązania podatkowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r. podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. spadku.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 k.c.). Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy. Zgodnie bowiem z treścią art. 1015 § 1 i § 2 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku.

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawczyni nabyła spadek po zmarłym w 1973 r. ojcu. Pomiędzy październikiem 1973 r. (data śmierci spadkodawcy - nabycie spadku) a styczniem 2001 r. (uprawomocnienie się postanowienia Sądu o nabyciu spadku) nabyty majątek nie został zgłoszony do opodatkowania, nie zostało wszczęte i nie toczyło się postępowanie podatkowe i nie została wydana decyzja ustalająca wysokość podatku od spadków i darowizn.

Zatem w przedmiotowej sprawie z uwagi na fakt nabycia spadku przed wejściem w życie od 1 stycznia 2007 r. znowelizowanej ustawy o podatku od spadków i darowizn będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie z art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych (...).

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku - art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy, w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma. Jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Podstawę opodatkowania - zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy - stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że nabycie spadku co do zasady, podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. W przedmiotowej sprawie, z uwagi na nabycie spadku w 1973 r., nabycie to podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. Przy nabyciu spadku, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie, ale zostało stwierdzone postanowieniem Sądu, obowiązek podatkowy powstaje nie z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy) lecz z chwilą uprawomocnienia się postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku (art. 6 ust. 4 tejże ustawy). Ponieważ w przedmiotowej sprawie postanowienie Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku uprawomocniło się w styczniu 2011 r., to obowiązek podatkowy z tytułu ww. nabycia spadku powstał właśnie w styczniu 2011 r. Art. 6 ust. 4 ww. ustawy przewiduje bowiem możliwość powstania obowiązku podatkowego po raz drugi, a mianowicie gdy nabycie nie zgłoszone do opodatkowania, stwierdzone zostanie następnie pismem. Obowiązek podatkowy powstaje wówczas z chwilą sporządzenia pisma, a jeżeli pismem tym jest orzeczenie sądu o nabyciu spadku, obowiązek powstaje z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu stwierdzającego nabycie spadku przez określone w nim osoby. Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że w praktyce wydanie decyzji w sprawie ustalenia należnego podatku z tytułu nabycia spadku następuje dopiero po zakończeniu postępowania spadkowego w Sądzie i w konsekwencji, przyjmuje się co do zasady, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się postanowienia Sądu. Przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 powołanej wyżej ustawy) niepotwierdzone postanowieniem Sądu nie stanowi dostatecznej podstawy do przypisania jego nabycia zgłaszającym obowiązek podatkowy osobom. Zatem wnioskodawczyni była zobowiązana, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, do złożenia zeznania podatkowego o nabyciu spadku (formularz SD-3).

Zgodnie z art. 21 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

W myśl art. 21 § 2 tej ustawy jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, a zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w § 1 pkt 1, podatek wykazany w deklaracji jest podatkiem do zapłaty, z zastrzeżeniem § 3.

Stosownie do art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

Na podstawie art. 68 § 1 i § 2 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast, gdy podatnik:

zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Zatem, należy stwierdzić, jak już wskazano wyżej, że nabycie spadku podlega ustawie o podatku od spadków i darowizn. Dlatego na spadkobierczyni ciążył obowiązek złożenia zeznania podatkowego o nabyciu w drodze spadku rzeczy lub praw majątkowych.

Ponieważ ze stanu faktycznego sprawy wynika, że obowiązek podatkowy z tytułu nabycia przez spadkobierczynię w spadku po zmarłym w 1973 r. ojcu powstał z dniem 20 stycznia 2011 r. (kiedy uprawomocniło się postanowienie sądu o nabyciu spadku) należy stwierdzić, że zobowiązanie podatkowe w myśl powołanych wyżej przepisów Ordynacji podatkowej nie uległo przedawnieniu. Jak bowiem wykazano wyżej obowiązek podatkowy w przedmiotowej sprawie powstał zgodnie z art. 6 ust. 4 ww. ustawy - tj. z chwilą uprawomocnienia się postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku. Przyjęcie, że termin przedawnienia wymieniony w art. 68 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej należy liczyć zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. z chwilą przyjęcia spadku - jak czyni to wnioskodawczyni - nie jest możliwe w przedmiotowej sprawie z uwagi na to, że jak wykazano wyżej, przepis art. 6 ust. 1 pkt 1 tej ustawy wprowadza generalną zasadę powstania obowiązku podatkowego, natomiast uszczegółowienie tej zasady znajduje się w treści art. 6 ust. 4 ww. ustawy. Ust. 4 art. 6 ww. ustawy mówi bowiem o nabyciu nie zgłoszonym do opodatkowania, stwierdzonym następnie pismem, z którego wynika wskazanie "nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych". Dotyczy on zatem spadkobierców (obdarowanych), którzy - mimo obowiązku ustawowego - nie zgłosili organowi podatkowemu nabycia majątku. Przepis art. 6 ust. 4 ww. ustawy dotyczy zatem sytuacji wnioskodawczyni. To zaś powoduje, że obowiązek podatkowy nie powstał z chwilą przyjęcia spadku ale z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia Sądu. Powyższa sytuacja nie skutkuje zatem pozbawieniem podatnika, możliwości skorzystania z instytucji, o których mowa w art. 68 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej. Jednakże momentem, od którego należy liczyć okres przedawnienia jest 20 stycznia 2011 r.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że wnioskodawczyni jest zobowiązana, na mocy powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, w tym art. 17a ust. 1 w związku z art. 1 i art. 6 ust. 4 ww. ustawy złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru (SD-3) i w zeznaniu tym wykazać nabyty w spadku po ojcu majątek.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.