IBPBII/1/436-262/11

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 17 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 15 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy zamiany - jest prawidłowe.

W dniu 17 maja 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy zamiany.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku, pismem z dnia 1 lipca 2011 r. Znak: IBPBII/1/436-262/11/AŻ wezwano wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 15 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 23 lutego 2011 r. przed asesorem notarialnym, w celu zawarcia umowy zamiany, stawili się przedstawiciele wnioskodawcy oraz przedstawiciele spółki jawnej.

Przedstawiciel wnioskodawcy oświadczył, że w sądzie rejonowym prowadzona jest księga wieczysta dla nieruchomości stanowiących dwie działki (1 i 2) o łącznej powierzchni 0,9929 ha oraz budynek, stanowiący odrębną nieruchomość, położony na wymienionej nieruchomości. Działki gruntu znajdują się w użytkowaniu wieczystym do 2089 r.; budynek stanowi własność odrębną od gruntu. W dziale III wpisana jest służebność gruntowa przechodu i przejazdu drogą o szerokości 5 metrów po działkach 3 i 2, wzdłuż granicy z działkami 4 i 5 na rzecz każdoczesnego właściciela lub użytkownika wieczystego działek 4 i 5, dział IV jest wolny od wpisów. Przedstawiciel spółki jawnej oświadczył, że spółce przysługuje wierzytelność w stosunku do C. spółki z o.o. w kwocie nominalnej 1.730.590,10 zł wraz z odsetkami na dzień 23 lutego 2011 r. w kwocie 135.602,49 zł. Wymieniona wierzytelność wynika z prawomocnych i wykonalnych nakazów zapłaty wydanych przez Sąd Okręgowy. Wymieniona wierzytelność była przedmiotem postępowania egzekucyjnego, które tylko w nieznacznym zakresie pozwoliło zaspokoić roszczenia wierzyciela, w przeważającej części okazało się jednak bezskuteczne. W związku z tym dnia 31 stycznia 2011 r. podjęto uchwałę o zbyciu niewyegzekwowanej części wierzytelności. Strony wymienionej na wstępie umowy zamiany ustaliły, że wnioskodawca przenosi na rzecz spółki jawnej użytkowanie wieczyste ww. nieruchomości wraz z własnością wymienionego budynku i innymi urządzeniami, o wartości 275.331,17 zł, a w zamian spółka jawna przenosi na rzecz spółki z o.o. ww. wierzytelność. Spółka z o.o. dopłaca spółce jawnej kwotę 395.750,00 zł.

Strony wymienionej umowy zamiany podały następujące wartości rynkowe przedmiotów zamiany:

* wartość rynkowa użytkowania wieczystego i własności budynku - na kwotę 275.331,17 zł,

* wartość rynkowa wyżej opisanej wierzytelności - na kwotę 700.000,00 zł.

Notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 14.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że w zaistniałym stanie faktycznym, wystąpiła dopłata w kwocie 395.750,00 zł przyjęto właściwą podstawę opodatkowania, zastosowano właściwą stawkę, a kwotę podatku obliczono w sposób prawidłowy.

Wnioskodawca wskazał, iż w związku z treścią przepisu z art. 4 pkt 2 w zw. z art. 5 ust. 2 ustawy obowiązek podatkowy spoczywa na stronach czynności. Podstawę opodatkowania w zw. z treścią przepisu z art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego od którego przypada wyższy podatek.

Stawki podatku wynoszą: wg art. 7 ust. 1 pkt 2 lit. a), od umów zamiany, przy przeniesieniu własności nieruchomości - 2%, wg art. 7 ust. 1 pkt 2 lit. b), od umów zamiany, przy przeniesieniu własności innych praw majątkowych - 1%, natomiast podatek pobiera się według stawki najwyższej (2%) jeżeli przedmiotem umowy zamiany są rzeczy lub prawa majątkowe, co do których obowiązują różne stawki.

W niniejszej sprawie strony umowy zamiany podały następujące wartości rynkowe przedmiotów zamiany:

* wartość rynkowa użytkowania wieczystego i własności budynku - na kwotę 275.331,17 zł,

* wartość rynkowa wyżej opisanej wierzytelności - na kwotę 700.000,00 zł.

Zdaniem wnioskodawcy, dopłata w kwocie 395.750,00 zł pozostaje bez wpływu na zaistniałą sytuację ponieważ podstawę opodatkowania w zw. z treścią przepisu z art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, od którego przypada wyższy podatek.

W zaistniałej sytuacji, zdaniem wnioskodawcy, podstawę opodatkowania stanowi rynkowa wartość wierzytelności, tj. kwota 700.000,00 zł, ponieważ jest ona wyższa od rynkowej wartości nieruchomości (użytkowanie wieczyste i własność), tj. 275.331,17 zł.

Zdaniem wnioskodacy, ustalono właściwą podstawę opodatkowania, tj. rynkową wartość nieruchomości (użytkowanie wieczyste i własność) 700.000,00 zł, a także właściwą stawkę podatku - 2%, a w konsekwencji kwota podatku wyniosła 14.000,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Na podstawie art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. W myśl art. 604 Kodeksu cywilnego do zamiany stosuje się odpowiednio przepis o sprzedaży. W przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy - występują zatem jednocześnie w charakterze dostawcy i nabywcy.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży przy umowie zamiany na stronach czynności (art. 4 pkt 2 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 2 ww. ustawy, jeżeli obowiązek podatkowy ciąży na kilku podmiotach albo na stronach umowy zamiany, albo wspólnikach spółki cywilnej, zobowiązanymi solidarnie do zapłaty podatku są odpowiednio te podmioty, strony umowy zamiany albo wspólnicy spółki cywilnej.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. a) ww. ustawy podstawę opodatkowania przy umowie zamiany lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego na taki lokal lub prawo do lokalu stanowi różnica wartości rynkowych zamienianych lokali lub praw do lokali. W pozostałych przypadkach, podstawę opodatkowania przy umowie zamiany stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, od którego przypada wyższy podatek - art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych definiuje art. 6 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wartość tę określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania czynności cywilnoprawnej, bez odliczania długów i ciężarów.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy stawka podatku od umów zamiany:

Stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 2 ustawy podatek pobiera się według stawki najwyższej, jeżeli przedmiotem umowy zamiany są rzeczy lub prawa majątkowe, co do których obowiązują różne stawki.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika. Notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego (art. 10 ust. 2 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w lutym br. przed notariuszem, w celu zawarcia umowy zamiany, stawili się przedstawiciele wnioskodawcy oraz przedstawiciele spółki jawnej. Strony zawarły umowę zamiany, na mocy której wnioskodawca przeniósł na rzecz spółki jawnej użytkowanie wieczyste nieruchomości wraz z własnością budynku i innymi urządzeniami, o wartości 275.331,17 zł, a w zamian spółka jawna przeniosła na rzecz wnioskodawcy wierzytelność w kwocie 700.000,00 zł. Wnioskodawca dopłacił spółce jawnej kwotę 395.750,00 zł.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz opisany we wniosku stan faktyczny należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie podstawę opodatkowania zawartej umowy zamiany stanowi wartość rynkowa wierzytelności, tj. kwota 700.000,00 zł (o ile istotnie taka jest wartość rynkowa wierzytelności opisanej we wniosku), gdyż od tej kwoty przypada wyższy podatek. Jako, że przedmiotem umowy zamiany były rzeczy i prawa majątkowe, co do których obowiązują różne stawki stawka podatku wynosi 2% od kwoty 700.000,00 zł.

Odnośnie wskazanej w treści wniosku dopłaty zauważyć należy, iż ze względu na wzajemny charakter umowy zamiany wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Nie jest jednak wykluczone zawarcie umowy zamiany przewidującej dopłatę pieniężną do świadczenia przez jedną ze stron, wynikającą z różnicy wartości rzeczy będących przedmiotem zamiany. Dopłata taka - co do zasady - nie zmienia charakteru umowy i nie wpływa na podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy zamiany.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Organ pragnie podkreślić, iż wynikające z treści art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej uprawnienie do wydawania interpretacji przepisów prawa zezwala Organowi interpretacyjnemu wyjaśniać jedynie treść przepisów podatkowych i wskazywać na prawa i obowiązki nimi określone. Zatem w interpretacji Organ podatkowy nie może wskazywać wysokości należnego podatku - może jedynie interpretować przepisy regulujące tę kwestię.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.