IBPBII/1/436-260/11/AA - Możliwość opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowy pożyczki zawartej za granicą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 17 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki zawieranej za granicą - jest prawidłowe.

W dniu 17 maja 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki zawieranej za granicą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Sp. z o.o.) zamierza wypłacić w formie zaliczki na dywidendę, bądź w formie dywidendy za rak 2011 kwotę ok. 10.000.000 zł na rzecz swojego udziałowca X Sp. z o.o. Ponieważ spółka (wnioskodawca) nie dysponuje wystarczającą ilością środków pieniężnych na wypłatę dywidendy, w tym celu zamierza zaciągnąć pożyczkę od spółki powiązanej Y z siedzibą w Holandii. Należy zaznaczyć, że pomiędzy spółką Y a wnioskodawcą nie ma żadnych bezpośrednich powiązań kapitałowych (spółka Y jest dla wnioskodawcy spółką - babką, tj. posiada udziały w spółce X Sp. z o.o. będącej 100% udziałowcem wnioskodawcy). Umowa pożyczki zostanie zawarta za granicą (zostanie podpisana w Holandii przez osoby upoważnione do działania w imieniu wnioskodawcy). Dodatkowo środki wypłacane tytułem pożyczki zostaną przelane do Polski z rachunku bankowego znajdującego się w banku zagranicznym (na dzień zawarcia umowy środki zdeponowane będą na rachunku zagranicznym). Należy nadmienić, że spółka Y jest spółką holdingową dla spółek z koncernu, w skład którego wchodzi wnioskodawca. W umowie spółki Y zawarte są zapisy, zgodnie z którymi działalność spółki Y obejmuje m.in. udzielanie pożyczek. Spółka ta w praktyce finansuje wiele spółek z koncernu udzielając im wielokrotnie finansowania w formie pożyczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zawarcie umowy pożyczki w stanie faktycznym opisanym we wniosku podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem wnioskodawcy, jeśli w dniu zawarcia umowy pożyczki środki finansowe znajdować się będą na zagranicznym rachunku bankowym, zaś umowa zostanie zawarta na terenie Holandii, nie dojdzie do powstania obowiązku podatkowego w Polsce. Spółka nie będzie zatem zobowiązana do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny przez umowę pożyczki należy rozumieć umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W myśl art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są:

* rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej).

W związku z powyższym, w ocenie wnioskodawcy, jeśli posiada on siedzibę w Polsce, zaś umowa pożyczki zostanie faktycznie zawarta na terenie Holandii, a w dniu zawierania umowy środki pieniężne (przedmiot pożyczki) będą znajdować się na zagranicznym rachunku bankowym to umowa taka będzie wyłączona od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zawarcie umowy pożyczki nie będzie związane z koniecznością uiszczenia w Polsce podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowo wnioskodawca zauważa, iż zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. a) ww. ustawy zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

Spółka Y - pożyczkodawca jest spółką prawa holenderskiego, nie ma w Polsce ani siedziby ani zarządu. Pierwszy warunek zwolnienia jest więc spełniony. Jeśli chodzi o zakres pojęcia "prowadzenie działalności w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek", wnioskodawca wskazuje, iż w wydawanych interpretacjach indywidualnych organy podatkowe zgodnie podnoszą, że dla zwolnienia pożyczek na podstawie powyższego przepisu nie ma znaczenia forma prawna pożyczkodawcy, lecz jedynie prowadzenie działalności kredytowej oraz udzielania pożyczek przez ten podmiot. Działalność taka winna być prowadzona na podstawie regulacji obowiązujących w kraju pożyczkodawcy.

Na potwierdzenie swojego stanowiska wnioskodawca przytacza interpretacje indywidualne prawa podatkowego:

Ponadto wnioskodawca cytuje orzeczenia sądów administracyjnych:

* WSA w Krakowie w wyroku z dnia 19 lutego 2008 r. sygn.: I SA/Kr 411/07,

* WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 11 grudnia 2007 r. sygn.: I SA/Gl 646/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie - Kodeks cywilny.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 5, podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne jeżeli ich przedmiotem są:

Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki.

W świetle powyższego przepisu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy (w tym pieniądze) znajdujące się za granicą, umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Jeżeli natomiast pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale umowę podpisano już poza granicami kraju i pieniądze znajdują się za granicą, to czynność ta w ogóle nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż wnioskodawca zamierza zaciągnąć pożyczkę od spółki powiązanej Y z siedzibą w Holandii. Umowa pożyczki zostanie zawarta za granicą. Dodatkowo środki wypłacane tytułem pożyczki zostaną przelane do Polski z rachunku bankowego znajdującego się w banku zagranicznym (na dzień zawarcia umowy środki zdeponowane będą na rachunku zagranicznym). Spółka Y jest spółką holdingową dla spółek z koncernu, w skład którego wchodzi wnioskodawca. Spółka ta w praktyce finansuje wiele spółek z koncernu udzielając im wielokrotnie finansowania w formie pożyczki.

A zatem, jeżeli opisana we wniosku umowa pożyczki istotnie zostanie zawarta poza granicami Polski i pieniądze będące przedmiotem umowy, w chwili jej zawarcia istotnie będą znajdować się za granicą, umowa ta nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Zatem na pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym, w takiej sytuacji bezprzedmiotowym jest ocena stanowiska wnioskodawcy co do zwolnienia z opodatkowania omawianej pożyczki na mocy art. 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Skoro bowiem rzeczona umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu, to tym samym nie mają do niej zastosowania uregulowania dotyczące zwolnienia z opodatkowania. Aby bowiem można było rozstrzygać o zwolnieniu z opodatkowania koniecznym jest wcześniej stwierdzenie, że dana czynność objęta jest opodatkowaniem. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazana umowa pożyczki nie podlega opodatkowaniu na mocy art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się natomiast do wskazanych przez wnioskodawcę, interpretacji indywidualnych i orzeczeń sądów administracyjnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące przy wydaniu przedmiotowej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.