IBPBII/1/436-259/13/ASz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 grudnia 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/436-259/13/ASz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 września 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 26 września 2013 r.), uzupełnionym w dniu 27 września 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki #8722; jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca planuje zaciągnięcie pożyczki od spółki kapitałowej z siedzibą na Słowacji. Umowa pożyczki pomiędzy Wnioskodawcą a pożyczkodawcą zostanie zawarta za granicą w siedzibie spółki w B., natomiast pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki zostaną wypłacone z zagranicznego rachunku bankowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umowa pożyczki, jaka będzie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a spółką, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a spółką umowa pożyczki, nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, że na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.), podatkowi podlegają m.in. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 1 ust. 4 ww. ustawy, umowa ta może podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli jej przedmiotem są:

* rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

* rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, czyli zawarcia umowy pożyczki.

Dla określenia, czy umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, konieczne jest przede wszystkim stwierdzenie, co jest przedmiotem umowy pożyczki, tj. czy są nią rzeczy/prawa majątkowe oraz jakie jest miejsce położenia rzeczy/wykonywania prawa majątkowego w momencie dokonania czynności cywilnoprawnej oraz gdzie jest dokonywana czynność cywilnoprawna.

Artykuł 720 Kodeksu cywilnego stanowi, iż przedmiotem umowy pożyczki mogą być pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku. Umowa pożyczki jest umową konsensualną dochodzącą do skutku poprzez zgodne oświadczenie woli stron umowy.

W doktrynie prawa cywilnego pieniądze traktowane są jako rzeczy o szczególnych właściwościach, których wartość nie wynika z właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji państwa, uznającego je za prawny środek płatniczy. W związku z powyższym należy przyjąć, w ślad za poglądami doktryny, że pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach (rzeczy sui generis).

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że przedmiot umowy pożyczki powinien być kwalifikowany dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych jako rzecz. W konsekwencji, miejsce położenia (ulokowania) pieniędzy będących przedmiotem umowy pożyczki będzie determinować zakres opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w momencie zawierania umowy, a więc w momencie powstania obowiązku podatkowego, pieniądze będące przedmiotem umowy pożyczki będą znajdowały się na zagranicznym rachunku bankowym spółki i zostaną z niego wypłacone Wnioskodawcy. Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z 25 listopada 2010 r., II FSK 1301/09, orzekł że w przypadku pieniędzy znajdujących się na rachunku bankowym "należy wziąć pod uwagę miejsce, w którym rachunek ten jest prowadzony, to jest siedzibę banku (oddziału) pożyczkodawcy".

Biorąc pod uwagę, iż przedmiotem umowy pożyczki, w chwili jej zawarcia będą rzeczy znajdujące się za granicą należy ocenić, czy zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zostały spełnione pozostałe przesłanki, od których uzależnione jest opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych tej umowy, tj. czy nabywca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Użycie koniunkcji pomiędzy warunkami powyższego przepisu ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, skutkuje tym, iż przesłanki te powinny być spełnione łącznie.

Jako że umowa pożyczki jest czynnością konsensualną, dochodzącą do skutku przez złożenie przez strony zgodnych oświadczeń woli, za miejsce zawarcia umowy pożyczki należy uznać miejsce złożenia przez strony oświadczeń woli. Miejsce to znajdować się będzie poza granicami Polski. Umowa pożyczki zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a pożyczkodawcą nie będzie tym samym podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze, które będą przedmiotem pożyczki, w chwili zawierania umowy będą znajdowały się za granicą oraz umowa pożyczki zawarta zostanie poza terytorium Polski.

Reasumując powyższe, jako że przedmiotem umowy pożyczki będą środki pieniężne, które w chwili powstania obowiązku podatkowego będą znajdowały się poza terytorium Polski, jak również umowa pożyczki zostanie zawarta poza terytorium Polski, nie będzie ona podlegała w Polsce opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stanowisko takie, zdaniem Wnioskodawcy, potwierdzają liczne interpretacje organów skarbowych, m.in.:

* interpretacja indywidualna wydana w dniu 28 czerwca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, znak: IPTPB2/436-46/12-2/k.k.;

* interpretacja indywidualna wydana w dniu 5 czerwca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, znak: IPPB2/436-134/12-5/AF;

* interpretacja indywidualna wydana w dniu 22 maja 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB2/436-73/12-5/AF;

* interpretacja indywidualna wydana w dniu 27 marca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, znak: IPPB2/436-17/12-5/AF;

* interpretacja indywidualna wydana w dniu 19 marca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, znak: IBPB II/1/436-502/11/MZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do powołanego art. 14c § 1 odstąpiono od oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl