IBPBII/1/436-25/08/MZ - Pożyczka otrzymana od krajowego podatnika VAT a obowiązek zapłaty PCC.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki..., przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 1 grudnia 2008 r.) uzupełnionym w dniu 9 lutego 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawartej umowy pożyczki oraz możliwości zwrotu pobranego podatku - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawartej umowy pożyczki oraz możliwości zwrotu pobranego podatku.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 3 lutego 2009 r. Znak: IBPB II/1/436-25/08/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 9 lutego 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (spółka z o.o.), będący czynnym podatnikiem VAT, w dniu 26 października 2007 r. zawarł umowę pożyczki, na mocy której otrzymał pożyczkę od innej spółki z o.o. Otrzymana pożyczka została przeznaczona na potrzeby działalności gospodarczej. Pożyczkodawca nie jest udziałowcem wnioskodawcy i jest podatnikiem podatku VAT. Pożyczka ma charakter odpłatny. Pożyczkodawca udzielał pożyczek w przeszłości i zamierza dokonywać takie czynności w przyszłości. Świadczy o tym fakt, że pożyczkodawca rozszerzył od dnia 5 lutego 2008 r. przedmiot działalności gospodarczej o usługi pośrednictwa finansowego PKWiU 65.22 października W dniu zawarcia umowy pożyczki notariusz pobrał 2% podatek od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Udzielenie pożyczki nie jest towarem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku VAT. Jednakże można zakwalifikować jako odpłatne świadczenie usług, biorąc pod uwagę art. 4 ust. 1 ww. ustawy. W myśl tego przepisu przez świadczenie usług rozumie się każde odpłatne świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów...Tym samym pożyczka o charakterze odpłatnym może być uznana za czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie zaś z brzmieniem ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Skoro pożyczkodawca udzielał pożyczek w przeszłości i zamierza dokonywać także czynności w przyszłości, można uznać, iż pożyczka została udzielona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

W związku z tym można uznać, iż pożyczka podlega podatkowi VAT i z tego też względu nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, na podstawie art. 2 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Ponadto, zgodnie z umową pożyczki, pożyczkodawca co kwartał wystawia tytułem odsetek od pożyczki faktury VAT - PKWiU 65.22.11. Skoro zatem pożyczka podlega podatkowi VAT, to nie może być przedmiotem opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ad. 2

Istnieje możliwość zwrotu pobranego przez notariusza podatku od czynności cywilnoprawnych. Przedmiot tej sprawy regulują następujące przepisy:

Zgodnie z art. 72 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa za nadpłatę uważa się kwotę:

Ponadto, zgodnie z art. 75 § 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, można złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ustawodawca jednocześnie określił pojęcie nadpłaty i w jakich sytuacjach powstaje nadpłata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Odpowiedź na pyt. 1

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. Nr 68 z 2007 r., poz. 450 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, podatkowi temu podlegają umowy pożyczki. Ponieważ w ustawie brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie Kodeks cywilny.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z tym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ich podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług otrzymał od spółki z o.o. pożyczkę na bieżącą działalność gospodarczą. Pożyczkodawca nie jest udziałowcem wnioskodawcy i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Pożyczka ma charakter odpłatny. Pożyczkodawca udzielał pożyczek w przeszłości i zamierza dokonywać takie czynności w przyszłości. Jeżeli zatem usługa udzielonej wnioskodawcy pożyczki w świetle przepisów ustawy podatku od towarów i usług zostanie uznana za podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem lub mieszczącą się w zakresie zwolnienia od tego podatku, pożyczka ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie organ podatkowy nadmienia, iż w myśl art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Odpowiedź na pyt. 2

W myśl art. 72 § 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku oraz kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej. Zgodnie z art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Właściwość organów podatkowych w sprawach nadpłat określona jest w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 165, poz. 1371 z późn. zm.). Stosownie do § 16 ust. 3 tego rozporządzenia w przypadku podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od spadków i darowizn pobieranych przez płatników właściwe w sprawie stwierdzenia nadpłaty są organy podatkowe właściwe miejscowo w sprawach tego podatku.

W przedmiotowej sprawie istnieje zatem możliwość żądania zwrotu podatku od czynności cywilnoprawnych pobranego przez notariusza w dniu zawarcia umowy pożyczki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.