IBPBII/1/436-223/14/JP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 10 października 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/436-223/14/JP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 lipca 2014 r. (data wpływu do Biura - 11 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych udzielenia pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych udzielenia pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Główną działalnością Wnioskodawcy - Spółki jest działalność developerska. Oprócz tej działalności Spółka z wolnych środków udziela pożyczek innym spółkom powiązanym. Udzielanie pożyczek - jako przedmiot działalności - Spółka zarejestrowała w KRS nr PKD.64.92.Z. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pożyczkobiorcy pożyczający od Spółki środki pieniężne są zobowiązani do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od zaciągniętych pożyczek.

Wnioskodawca wskazał, że obie strony umowy pożyczki są zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Przedmiotowe pożyczki są udzielane w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Pożyczki są udzielone odpłatnie - zgodnie z umową pożyczki pożyczkodawca jest uprawniony do wynagrodzenia w formie odsetek.

Spółka traktuje usługę udzielenia pożyczki jako świadczenie usługi finansowej zwolnionej z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Podstawę opodatkowania dla celów podatku od towarów i usług Spółki stanowią odsetki, tj. wynagrodzenie z tytułu udzielonej pożyczki. W związku z powyższym, na dzień płatności odsetek, Spółka wystawia na pożyczkobiorców faktury z tytułu odsetek ze wskazaniem, że jest to usługa zwolniona z podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczkobiorcy zaciągając pożyczki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, w związku z czym nie mają obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tego tytułu.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę. Przy czym zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1.

rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2.

rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki.

W związku z tym, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

a.

opodatkowana podatkiem od towarów i usług,

b.

zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:

- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

* umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Wnioskodawca podkreślił, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Wnioskodawca wskazał, że w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca zaznaczył, że udziela pożyczek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jego działalność obejmuje m.in. pozostałe pośrednictwo pieniężne (PKD.64.19.Z) i pozostałe formy udzielania kredytów (PKD.64.92.Z). Każda udzielona pożyczka jest oprocentowana. Przy spłacie kwoty głównej pobierane są odsetki. Wartość pobranych odsetek dokumentowana jest wystawieniem faktury VAT.

Po przeanalizowaniu tej sytuacji, zdaniem Spółki, powyższe transakcje podlegają regulacji ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem z tego wynika, że jeżeli przedmiotowe umowy pożyczek podlegają regulacji ustawy o podatku od towarów i usług, to na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowy te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym pożyczkobiorcy nie są zobowiązani do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu tych umów.

Na potwierdzenie swoich poglądów Wnioskodawca przywołał kilka interpretacje podatkowych, wydanych w podobnych, zdaniem Wnioskodawcy, sprawach.

W rezultacie Wnioskodawca stwierdził, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym (winno być: stanie faktycznym) planowana pożyczka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, w związku z czym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest tylko i wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca - zgodnie ze sformułowanym pytaniem - podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych powstałych dla niego z tytułu udzielenia pożyczki.

W pozostałym zakresie - dotyczącym skutków podatkowych powstałych dla pożyczkobiorcy - zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy) i przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę (art. 4 pkt 7 ww. ustawy).

W związku z powyższym należy zauważyć, że co do zasady umowa pożyczki, ze względu na to, że mieści się w zakresie przedmiotowym ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Jednocześnie, jak wynika z cytowanych przepisów, obowiązek podatkowy ciąży na biorącym pożyczkę. Zatem dający pożyczkę nie podlega obowiązkowi podatkowemu w tym podatku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca oprócz prowadzonej działalności developerskiej z wolnych środków udziela pożyczek innym spółkom powiązanym. Udzielanie pożyczek - jako przedmiot działalności - Spółka zarejestrowała w KRS nr PKD.64.92.Z. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższymi okolicznościami należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że na Wnioskodawcy jako dającym pożyczkę nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy pożyczki. Wobec tego, rozważania w zakresie wyłączenia z art. 2 pkt 4 lit. a i b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych są bezprzedmiotowe, skoro Wnioskodawca i tak nie może stać się podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu udzielenia pożyczki.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy, że udzielenie pożyczki nie jest związane z obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych powstałym po stronie Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl