IBPBII/1/436-222/13/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2013 r. (data wpływu do Organu - 7 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 21 lipca 2013 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę pożyczki ze swoją siostrą (pożyczkodawca). Przekazanie środków na rzecz Wnioskodawczyni (pożyczkobiorcy) nastąpiło za pomocą przelewu z dwóch kont bankowych, należących do szwagra Wnioskodawczyni, do których jej siostra ma ustanowione pełnomocnictwo i może swobodnie rozporządzać środkami, które się na nich znajdują. Siostra Wnioskodawczyni nie ma odrębnego konta bankowego, swobodnie dysponuje zasobami finansowymi na kontach wspólnych, a przychody z jej wynagrodzenia także znajdują się na tych kontach. Siostra i szwagier Wnioskodawczyni nie mają ustanowionej rozdzielności majątkowej.

W dniu 29 lipca 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła do urzędu skarbowego deklarację dotyczącą podatku od czynności cywilnoprawnych (p.c.c.-3) oraz dokument potwierdzający wpływ na jej konto (wspólne z małżonkiem) pełnej kwoty pożyczki.

W deklaracji, w polu przeznaczonym dla kwoty zobowiązania podatkowego, Wnioskodawczyni wpisała liczbę 0, uważając że pożyczka była zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla całkowitego zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych ma znaczenie fakt, że kwota pożyczki została przelana ze wspólnego konta małżeńskiego a nie z osobistego rachunku pożyczkodawcy.

Wnioskodawczyni uważa, że przysługuje jej całkowite zwolnienie z podatku od czynności cywilnoprawnych gdyż zostały spełnione wszystkie warunki, jakimi obwarowane jest zwolnienie dla pożyczek w obrębie najbliższej rodziny, a ulgi nie wyklucza przelew pieniędzy z rachunku małżonka, który nie jest stroną umowy.

Według interpretacji Wnioskodawczyni art. 9 pkt 10 lit. b ustawy, dla zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych pochodzenie pieniędzy nie ma znaczenia, a ustawodawca nie wskazał żadnych wymogów co do konta z jakiego pożyczka ma być wypłacana. Są jasno sprecyzowane warunki które należy spełnić aby ze zwolnienia móc skorzystać. Po pierwsze, podatnik (pożyczkobiorca) powinien złożyć deklarację p.c.c. w terminie 14 dni od daty zawarcia umowy, a po drugie - powinien udokumentować, że kwota pożyczki wpłynęła na jego rachunek bankowy albo na rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową, bądź też została przekazana przekazem pocztowym.

Wnioskodawczyni podkreśliła, iż umowa została zawarta między nią a siostrą, a więc z osobą wskazaną w przepisie art. 9 pkt 10 lit. b. Szwagier oczywiście wyraził zgodę na przekazanie kwoty pieniężnej ze wspólnego konta bankowego, ale, zdaniem Wnioskodawczyni, z tego co się orientuje to dla zawarcia skutecznej umowy pożyczki przez jednego z małżonków, pozostających we wspólności majątkowej, zgoda drugiego małżonka wcale nie jest potrzebna. Nawet jeżeli środki pieniężne na pożyczkę pochodziły z majątku wspólnego małżeńskiego nie oznacza to, że Wnioskodawczyni zawarła umowę również z mężem siostry.

Według Wnioskodawczyni fakt wykonania umowy poprzez przelew środków ze wspólnego konta siostry i jej męża, nie uczynił jej szwagra stroną umowy. Stroną jest nadal jej siostra, więc, zdaniem Wnioskodawczyni, pożyczka zachowuje swój charakter - umowy zawartej w obrębie najbliższej rodziny.

Wnioskodawczyni zaznaczyła ponadto, iż siostra, pozostająca w związku małżeńskim, może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym należącym do małżeństwa, co wynika z art. 36 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Dlatego Wnioskodawczyni uważa, że umowa zawarta przez siostrę (działającą w charakterze pożyczkodawcy) jest prawnie skuteczna, gdyż ma ona prawo samodzielnie udzielić Wnioskodawczyni pożyczki, nawet jeżeli pożyczone pieniądze stanowią składnik majątku wspólnego małżeńskiego, a tym samym Wnioskodawczyni spełnia wszelkie wymogi prawne do skorzystania z ulgi podatkowej.

Wnioskodawczyni wskazała, iż środki pieniężne wpłynęły na konto, którego jest współposiadaczem. Zdaniem Wnioskodawczyni to, że jej mąż jest także posiadaczem tego konta nie powoduje, że on również jest stroną umowy pożyczki.

Reasumując, Wnioskodawczyni uważa, że spełnia wszystkie warunki objęte dyspozycją art. 9 pkt 10 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, również ten dotyczący udokumentowania otrzymania przez biorącego pożyczkę pieniędzy. W ocenie Wnioskodawczyni w analizowanym przepisie ustawodawca wyraźnie określił podmiot oraz ciążące na nim obowiązki. Wśród nałożonych ww. przepisem obowiązków nie wskazano, aby wpłata środków pieniężnych tytułem pożyczki została dokonana bezpośrednio przez pożyczkodawcę, czy też z jego rachunku bankowego, tylko aby pożyczkobiorca udokumentował przedmiotową wpłatę na swój rachunek bankowy, co, zdaniem Wnioskodawczyni, w niniejszej sprawie miało miejsce.

Zawierając umowę pożyczki z siostrą, składając deklarację w ciągu 14 dni od dnia pożyczki, a na dodatek dokumentując otrzymanie pożyczki na rachunek bankowy, Wnioskodawczyni uważa, że spełniła wszystkie warunki niezbędne do zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że pożyczka pieniędzy podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. b wymienionej ustawy zwalnia się od podatku pożyczki udzielane w formie pieniężnej na podstawie umowy zawartej między osobami, o których mowa w art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768), w wysokości przekraczającej kwotę, określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, pod warunkiem:

* złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności,

* udokumentowania otrzymania przez biorącego pożyczkę pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.

Zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę (...). Według art. 9 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej. W myśl art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy, do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Zwolnienie zawarte w art. 9 pkt 10 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter warunkowy, co oznacza, że umowa pożyczki pieniężnej będzie zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych, tylko wtedy, gdy:

Z analizy przedmiotowego przepisu wynika również, że bez wpływu na prawo do ww. zwolnienia pozostaje kwestia współwłasności (z innymi osobami) rachunku bankowego pożyczkodawcy czy też rachunku bankowego pożyczkobiorcy (np. z małżonkiem), pomiędzy którymi zostanie przelana kwota pieniężna stanowiąca przedmiot umowy pożyczki.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 21 lipca 2013 r. zawarła umowę pożyczki pieniężnej ze swoją siostrą. Przekazanie środków pieniężnych na rzecz Wnioskodawczyni (pożyczkobiorcy), nastąpiło poprzez przelewy z dwóch kont bankowych, należących do męża siostry (szwagra) Wnioskodawczyni, do których siostra Wnioskodawczyni ma ustanowione pełnomocnictwo i może swobodnie rozporządzać środkami, które się na nich znajdują. Siostra Wnioskodawczyni nie ma odrębnego konta bankowego, swobodnie dysponuje zasobami finansowymi na kontach wspólnych (przychody z jej wynagrodzenia także znajdują się na tych kontach). Siostra Wnioskodawczyni i jej mąż nie mają ustanowionej rozdzielności majątkowej. Ww. środki pieniężne wpłynęły na rachunek bankowy, którego Wnioskodawczyni jest współposiadaczem wraz ze swoim mężem. W dniu 29 lipca 2013 r. (tekst jedn.: ósmego dnia od daty zawarcia umowy pożyczki) Wnioskodawczyni złożyła w urzędzie skarbowym deklarację p.c.c.-3 wraz z dokumentem potwierdzającym wpływ pełnej kwoty pożyczki na jej wspólny z mężem rachunek bankowy.

W związku z powyższym, jeżeli w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni zgłosiła fakt zawarcia umowy pożyczki pieniężnej z siostrą, w wymaganym terminie właściwemu organowi podatkowemu, składając deklarację p.c.c.-3 i istotnie udokumentowała otrzymanie przez siebie środków pieniężnych, będących przedmiotem tej umowy, na rachunek bankowy, którego Wnioskodawczyni jest współposiadaczem wraz z mężem, to należy uznać, że zostały spełnione przesłanki warunkujące zwolnienie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, określone w art. 9 pkt 10 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W takiej sytuacji, umowa pożyczki pieniężnej, zawarta przez Wnioskodawczynię z jej siostrą w dniu 21 lipca 2013 r., korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie podkreślić należy, iż okoliczność, że środki pieniężne składające się na pożyczkę pochodziły z majątku wspólnego małżeńskiego siostry Wnioskodawczyni (pożyczkodawcy) absolutnie nie oznacza, iż Wnioskodawczyni zawarła przedmiotową umowę pożyczki również z mężem swojej siostry (szwagrem). Jak wynika z wniosku - umowa pożyczki została bowiem zawarta wyłącznie pomiędzy siostrą i Wnioskodawczynią. Z tych samych powodów nie można uznać, że stroną umowy jest mąż Wnioskodawczyni. To, że jest on współposiadaczem rachunku bankowego, na który wpłynęły ww. środki pieniężne pozostaje więc bez znaczenia dla zastosowania omawianego zwolnienia. Wśród określonych przepisem art. 9 pkt 10 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązków nie wskazano, aby wpłata środków pieniężnych tytułem pożyczki musiała zostać dokonana bezpośrednio przez pożyczkodawcę, czy też z jego osobistego rachunku bankowego a nie np. ze wspólnego konta małżeńskiego. Wszystkie wskazane powyżej okoliczności pozostają zatem bez wpływu na prawo do zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie przepisu art. 9 pkt 10 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.