IBPBII/1/436-170/09/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 7 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu oraz umowy zmiany odrębnej własności lokali - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu oraz umowy zmiany odrębnej własności lokali.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości stanowiącej samodzielny lokal mieszkalny położony na pierwszej kondygnacji, dla której to nieruchomości Sąd prowadzi księgę wieczystą. Z własnością tego lokalu związany jest udział w nieruchomości wspólnej, objętej księgą wieczystą prowadzoną przez tenże Sąd, wynoszący 3/4 części. Zgodnie z treścią wpisów do księgi wieczystej nieruchomością wspólną jest między innymi działka o powierzchni 602 m ² zabudowana budynkiem mieszkalnym dwurodzinnym piętrowym, a z księgi tej wyodrębniono dwa lokale - jeden do księgi wieczystej X, a drugi do księgi wieczystej Y. Na wyżej wymienionej działce została zrealizowana przez wnioskodawcę inwestycja polegająca na wybudowaniu budynku pawilonu usługowego - prywatne gabinety dentystyczne z wewnętrznymi instalacjami.

W związku z tą inwestycją wnioskodawca z pozostałym współwłaścicielem nieruchomości wspólnej zamierzają zmienić odrębną własność dotychczasowych lokali w ten sposób, że ustanowiona zostanie odrębna własność trzeciego lokalu i w związku z tym zostanie zmieniony udział związany z dotychczasowymi lokalami (ulegnie on zmniejszeniu) a nowo powstały lokal otrzyma na wyłączną własność wnioskodawca. W związku z zawarciem tej umowy nie będzie dochodzić między stronami do żadnych rozliczeń finansowych, w szczególności nie będą następowały żadne spłaty lub dopłaty, a także nie będą rozliczone nakłady poniesione przez wnioskodawcę na nieruchomość wspólną ponieważ to on w całości otrzyma nowo powstały lokal.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zawarcie zmiany umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu w związku z opisaną wyżej inwestycją spowoduje powstanie obowiązku zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem wnioskodawcy, zawarcie wyżej wymienionej umowy nie spowoduje obowiązku zapłaty podatku od spadków i darowizn, ponieważ stosownie do treści art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatkowi podatku od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

* dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego,

* darowizny, polecenia darczyńcy,

* zasiedzenia, nieodpłatnego zniesienia współwłasności,

* zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu,

* nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Według wnioskodawcy, jak wynika z cytowanego wyżej przepisu art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn został w sposób enumeratywny określony przez ustawodawcę. Zatem umowa zmiany ustanowienia odrębnej własności lokali i umowa ustanowienia odrębnej własności lokali nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawcy w zakresie podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku sprawa została rozstrzygnięta odrębną interpretacją.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

Stosownie do art. 1 ust. 2 ustawy podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Ponadto stosownie do treści art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Uwzględniając zapis przytoczonych przepisów należy zauważyć, iż ustawa o podatku od spadków i darowizn zawiera zamknięty katalog zdarzeń objętych tych podatkiem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają wyłącznie zdarzenia wymienione w przytoczonych przepisach art. 1 i art. 2 tej ustawy.

Definicję lokali, własności lokali oraz zasady zawierania umów ustanowienia odrębnej własności lokali określają przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Stosownie do brzmienia art. 2 ust. 1 ww. ustawy samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości. Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, nazywane w ustawie "pomieszczeniami przynależnymi". Pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

Według dyspozycji art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Stosownie do ust. 2 wskazanego artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy, odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Natomiast zgodnie z art. 8 ww. ustawy umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna określać w szczególności:

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości wspólnej w postaci działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym z dwoma lokalami, posiadającymi odrębne księgi wieczyste. W związku z realizacją inwestycji na ww. działce, wnioskodawca zamierza z drugim współwłaścicielem tej nieruchomości dokonać zmiany wielkości udziału w odrębnej własności dotychczasowych lokali w ten sposób, że udziały w tych lokalach ulegną zmniejszeniu, a z nich ustanowiona zostanie odrębna własność trzeciego lokalu i nowo powstały lokal wnioskodawca otrzyma na wyłączną własność. W związku z zawarciem tej umowy, między stronami nie będzie dochodzić do żadnych rozliczeń finansowych, w szczególności nie będą następowały żadne spłaty lub dopłaty, a także nie będą rozliczone nakłady poniesione przez wnioskodawcę na nieruchomość wspólną.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, iż - o ile w świetle odrębnych przepisów czynność przedstawiona w zdarzeniu przyszłym jest skuteczna - to zawarcie zmiany umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu oraz umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu, jeżeli nie wiąże się z nieodpłatnym zniesieniem współwłasności - nie jest objęte zakresem ustawy o podatku od spadków i darowizn. W związku z tym dokonanie ww. czynności nie powoduje obowiązku zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Wobec tego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.