IBPBII/1/436-157/13/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 3 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych działu spadku i podziału majątku wspólnego - jest prawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych działu spadku i podziału majątku wspólnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni, oraz Jej 23-letniemu synowi, na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w sprawie o dział spadku oraz podział majątku wspólnego, przyznane zostało (po #189;) prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności budynku mieszkalnego położonego w B. przy ul. X, o pow. 79 m². Jednak Sąd zasądził od Wnioskodawczyni i syna, spłatę w kwocie po 51.910,00 zł na rzecz pierwszej żony męża Wnioskodawczyni oraz spłatę po 12.977,50 zł od Wnioskodawczyni i syna na rzecz pasierbicy Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni poinformowała, że w dniu 15 lutego 2008 r. zapłaciła wraz z synem podatek od spadków i darowizn. Dodała, iż budynek stanowi jedyne miejsce zamieszkania Jej i syna oraz, że pozostałe nieruchomości (działki gruntu), opisane w ww. postanowieniu Sądu Rejonowego zostaną zbyte w drodze sprzedaży sądowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu posiadania prawa własności do nieruchomości przy ul.X w B. Wnioskodawczyni i Jej syn, są zobowiązani zapłacić podatek. Jeżeli tak, to w jakiej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, budynek opisany we wniosku, stanowi Jej i syna, jedyne miejsce zamieszkania i nie zamierza go sprzedawać. Powierzchnia budynku wynosi 79 m², syn ma 23 lata i zamieszka z rodziną w ww. budynku. Ponieważ Wnioskodawczyni i Jej syn nie posiadają tytułu prawnego do innych lokali, nie powinni płacić podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji są skutki podatkowe, powstałe na gruncie podatku od spadków i darowizn, po stronie Wnioskodawczyni. W pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisami art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.) podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

Ponadto, zgodnie z przepisami art. 1 ust. 2 ww. ustawy, podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Mając na uwadze treść powyższych przepisów, stwierdzić należy, iż katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, jest katalogiem zamkniętym. Oznacza to, że wymienione w tych przepisach, tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią jedyne przypadki, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Wypada również zauważyć, iż przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęć: spadek oraz dział spadku. Zatem, należy się odwołać do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

W myśl przepisów art. 922 § 1 ostatnio powołanej ustawy, przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Natomiast, stosownie do przepisów art. 925 w związku z art. 924 ww. Kodeksu cywilnego, spadkobierca nabywa spadek z chwilą śmierci spadkodawcy. Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych, na mocy przepisów art. 1035 ww. Kodeksu cywilnego.

Z kolei, zgodnie z postanowieniami art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego, dział spadku może nastąpić na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Wynika z tego, iż do momentu zniesienia współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Na podstawie art. 1038 Kodeksu cywilnego, sądowy dział spadku powinien obejmować cały spadek, jednakże z ważnych powodów może być ograniczony do części spadku, przy czym umowny dział spadku może objąć cały spadek lub być ograniczony do części spadku.

Z powyższego wynika, że dział spadku jest instytucją odrębną od dziedziczenia (nabycia spadku). Spadkobiercy, po nabyciu spadku, mogą, ale nie muszą dokonać działu spadku.

W omawianej sprawie, z opisu stanu faktycznego wynika, iż doszło do prawomocnie stwierdzonego postanowieniem sądowym działu spadku i podziału majątku wspólnego, na mocy którego Wnioskodawczyni oraz Jej synowi, sąd przyznał, prawo użytkowania wieczystego wraz z prawem własności budynku, po #189; części dla rzecz każdego z nich, oraz zasądził od Wnioskodawczyni i Jej syna spłaty, w określonych kwotach, na rzecz innych osób.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że skoro, cytowane przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, zawierają zamknięty katalog czynności, podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, to tym samym, czynność opisana przez Wnioskodawczynię nabycia prawa własności budynku wraz prawem użytkowania wieczystego w drodze działu spadku i podziału majątku wspólnego, jako nie mieszcząca się w tym katalogu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W art. 1 ust. 1 i 2 ustawy nie wymieniono bowiem, jako podlegającego opodatkowaniu, działu spadku i podziału majątku wspólnego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe, chociaż z innych przyczyn, niż wskazane we własnym stanowisku Wnioskodawczyni. Okoliczności podniesione przez Wnioskodawczynię we własnym stanowisku nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła kserokopię dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny (weryfikacji): jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem. Zatem treść dołączonych do wniosku dokumentów pozostaje bez wpływu na załatwienie sprawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.