IBPBII/1/436-150/11/MZ - Skutki podatkowe umowy pożyczki zawartej za granicą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 25 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniu 2 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki zawieranej za granicą - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki zawieranej za granicą.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 20 kwietnia 2011 r. Znak: IBPBII/1/436-150/11/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 2 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku po jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Pomiędzy dwiema osobami fizycznymi, obywatelem polskim i obywatelem niemieckim zostanie zawarta za granicą umowa pożyczki. W momencie transakcji pieniądze będą znajdować się za granicą i zostaną tam przekazane pożyczkobiorcy w gotówce.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawczyni taka umowa pożyczki nie będzie rodzić obowiązku podatkowego, ponieważ nie spełnia kumulatywnie dwóch warunków podstawy opodatkowania, tj. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane w Polsce, oraz rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Według wnioskodawczyni, jeżeli nie powstaje obowiązek podatkowy, to nie ma limitów; natomiast jeżeli brak opodatkowania wynika ze zwolnienia, to mogą być limity kwotowe, do których przysługuje zwolnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawczyni tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczącym skutków podatkowych umowy pożyczki zawieranej za granicą. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym rodzaju dokumentów wymaganych do zawarcia umowy pożyczki zawieranej za granicą, języka w jakim umowa winna być sporządzona oraz obowiązku sporządzenia tłumaczenia tej umowy przez tłumacza przysięgłego, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie - Kodeks cywilny.

W myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

Pod pojęciem rzeczy ujętym w ww. przepisie należy również rozumieć pieniądze, będące przedmiotem umowy pożyczki.

W świetle powyższego przepisu opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega umowa pożyczki, której przedmiot w chwili zawarcia umowy znajduje się na terytorium Polski. W przypadku gdy przedmiotem pożyczki są rzeczy w tym pieniądze znajdujące się za granicą, umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Polski i umowę zawarto na terytorium Polski. Jeżeli natomiast pożyczkobiorca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale umowę podpisano już poza granicami kraju i pieniądze znajdują się za granicą, to czynność ta w ogóle nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że pomiędzy dwiema osobami fizycznymi, obywatelem polskim i obywatelem niemieckim zostanie zawarta za granicą umowa pożyczki pieniężnej. W momencie dokonywania tej czynności pieniądze będą znajdować się za granicą.

A zatem, jeżeli opisana we wniosku umowa pożyczki istotnie zostanie zawarta poza granicami Polski i pieniądze będące przedmiotem umowy, w chwili jej zawarcia istotnie będą znajdować się za granicą, umowa ta nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Zatem na pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni w zakresie obowiązku podatkowego należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazuje się, iż z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie, odniesienie się do pozostałych pytań i stanowiska wnioskodawczyni, w zakresie obowiązku zgłoszenia umowy pożyczki do urzędu skarbowego oraz w zakresie limitu pożyczanych kwot, należało uznać za bezprzedmiotowe, bowiem skoro w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie powstaje obowiązek podatkowy, to tym samym nie powstają również żadne obowiązki związane z jego wykonaniem, w tym obowiązek zgłoszenia umowy pożyczki do urzędu skarbowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.