IBPBII/1/436-134/13/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura w dniu 14 maja 2013 r., uzupełnionym w dniu 12 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 14 maja 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych umowy pożyczki.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 9 lipca 2013 r. znak: IBPB II/1/436-134/13/AA wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 12 lipca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Województwo. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W latach 2008-2013 prowadzona była przez Wnioskodawcę inwestycja (...) współfinansowana ze środków Unii Europejskiej. Wkład własny zapewniony był przez Województwo. W trakcie realizacji inwestycji zostały nałożone na projekt korekty finansowe za uchybienia przetargowe, na pokrycie których Wnioskodawca otrzymał od Województwa oprocentowaną pożyczkę w wysokości 762.929 zł, którą musi spłacić z odsetkami w terminie 8 lat.

Wnioskodawca uzyskał informację z urzędu marszałkowskiego, iż Województwo jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jednakże z tytułu udzielonej Wnioskodawcy pożyczki nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu otrzymania pożyczki Wnioskodawca musi zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca uważa, że jest zwolniony z obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym z podatku zwolnione są czynności cywilnoprawne inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielanie oprocentowanych pożyczek stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale jednocześnie korzysta ze zwolnienia z tego podatku w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca otrzymał od Województwa oprocentowaną pożyczkę w wysokości 762.929 zł, którą musi spłacić z odsetkami w terminie 8 lat. Pożyczkodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jednakże z tytułu udzielonej Wnioskodawcy pożyczki nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca uważa, że z tytułu udzielonej pożyczki jest zwolniony z obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż udzielanie oprocentowanych pożyczek stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednocześnie korzystając ze zwolnienia w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

Należy jednak zaznaczyć, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z tym należy podkreślić, iż jakkolwiek stanowisko Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy.

Zaznaczyć należy, iż niniejszą interpretacją - zgodnie ze złożonym wnioskiem - dokonuje się rozstrzygnięcia jedynie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, natomiast nie rozstrzyga się czy czynność udzielenia pożyczki jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub też jest z tego podatku zwolniona.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, iż podlegająca generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych umowa pożyczki będzie wyłączona z opodatkowania tym podatkiem, na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, o ile istotnie w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) przedmiotowa umowa pożyczki uznana zostanie za podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem lub mieszczącą się w zakresie zwolnienia od tego podatku.

Wnioskodawca uważa, iż pożyczka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ale jednocześnie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem prawidłowe są ustalenia Wnioskodawcy co do tego, że usługa udzielonej pożyczki w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług podlega regulacjom tejże ustawy (na mocy tejże ustawy przynajmniej jedna ze stron umowy pożyczki będzie zwolniona z podatku od towarów i usług), to pożyczka ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych - jest wyłączona z opodatkowania tym podatkiem.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. Wnioskodawca twierdzi co prawda, że będzie zwolniony z podatku a w świetle przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa nie będzie zwolniona ale wyłączona z opodatkowaniu, ale skutkiem wyłączenia umowy pożyczki z opodatkowania jest brak obowiązku zapłaty podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie podatku od czynności cywilnoprawnych, stwierdzenia Wnioskodawcy odnośnie podatku od towarów i usług zawarte we własnym stanowisku przyjęto jako element zdarzenia przyszłego, bez jego oceny.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.