IBPBII/1/436-115/14/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 marca 2014 r. (data wpływu do Biura - 1 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym 18 czerwca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie darowizny udziałów w prawie ochrony znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych m.in. w zakresie darowizny udziałów w prawie ochrony znaku towarowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 6 czerwca 2014 r. znak: IBPB II/1/436-115/14/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 11 czerwca 2014 r. (uiszczenie opłaty) i 18 czerwca 2014 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą, wspólnikiem spółki cywilnej. Spółka cywilna ma dwóch wspólników: Wnioskodawcę i jego brata. W dniu 12 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca i jego brat, jako przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą (spółka cywilna nie ma statusu przedsiębiorcy) wystąpili do Urzędu Patentowego o ochronę znaku towarowego "XX" i 28 sierpnia 2012 r. Urząd Patentowy RP udzielił prawa ochronnego na ww. znak towarowy.

Uzyskując to prawo ochronne Wnioskodawca i jego brat nabyli do niego prawo na zasadzie współwłasności ułamkowej, które wchodzi w skład ich majątków odrębnych. Jest to majątek odrębny od majątku spółki cywilnej.

Aby prawo to stało się majątkiem spółki cywilnej Wnioskodawca wraz z bratem planują wytworzony i opatentowany znak towarowy darować sobie nawzajem (krzyżowo) w postaci udziału w prawie ochronnym. Darowizna odbyłaby się do majątku drugiego wspólnika ale jako wkład do majątku wykorzystywanego w przedsiębiorstwie spółki cywilnej. Czynność ta odpowiadałaby przeniesieniu własność rzeczy z majątku odrębnego małżonka do majątku wspólnego małżonków.

W konsekwencji powyższej czynności udział w prawie majątkowym (w prawie ochronnym do znaku towarowego), wejdzie, jako wkład, do majątku spółki cywilnej i stanie się z mocy prawa współwłasnością łączną wspólników spółki cywilnej.

Niewykluczone, że w przyszłości wspólnicy spółki cywilnej wniosą posiadane przedsiębiorstwo (lub jego zorganizowaną część) spółki cywilnej (w tym znak towarowy) do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W zamian za wniesione składniki majątkowe otrzymają udziały w spółce z o.o. Tak wniesiony znak towarowy mógłby być amortyzowany, a wartość początkowa tej wartości niematerialnej i prawnej ustalona zostanie na podstawie art. 16g ust. 10a.

Spółka zamierza zaklasyfikować ten znak jako wartości niematerialne i prawne oraz wprowadzić do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Znak ten podlegać będzie amortyzacji. Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodów Spółki określać będzie wartość początkowa z dnia wniesienia aportu ustalona na podstawie dokonanej wyceny.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy darowizna znaku towarowego na rzecz drugiego wspólnika spółki cywilnej wiąże się z koniecznością zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 tej ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

* umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

* umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

* umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

* umowy dożywocia,

* umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,

* ustanowienie hipoteki,

* ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

* umowy depozytu nieprawidłowego,

* umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera pojęcia "darowizna", dlatego też należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. Nr 121). Na podstawie art. 888 § 1 tej ustawy przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotną więc cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe. Umowa darowizny ma charakter umowy jednostronnej i zobowiązującej, do zawarcia której dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli. Jednak, do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli wyrażone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi bowiem do skutku z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Formą zastrzeżoną przez Kodeks cywilny dla umowy darowizny jest forma aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy, jeżeli obdarowany darowiznę przyjął. Należy podkreślić, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Jak z powyższych przepisów wynika zawarcie umowy darowizny podlega przepisom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania stanowi w tym przypadku wartość długów i ciężarów albo zobowiązań przejętych przez obdarowanego.

Jednakże w sytuacji, gdy umowa darowizny, nie wiąże się z przejęciem przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań osoby darującej, to taka umowa darowizny nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z bratem planują wytworzony i opatentowany znak towarowy darować sobie nawzajem (krzyżowo) w postaci udziału w prawie ochronnym. Darowizna odbyłaby się do majątku drugiego wspólnika ale jako wkład do majątku wykorzystywanego w przedsiębiorstwie spółki cywilnej. Niniejsza darowizna nie będzie się wiązała z przejęciem przez Wnioskodawcę (jako obdarowanego) długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńców. Wnioskodawca wskazał, że udział w prawie ochronnym automatycznie - w wyniku umowy darowizny - stanie się majątkiem drugiego wspólnika ale jako wkład w majątku wykorzystywanym w przedsiębiorstwie spółki cywilnej.

Z treści zaprezentowanych wyżej przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że podatkowi temu podlega umowa darowizny, o ile nastąpiło przejęcie przez obdarowanego długów i ciężarów oraz zobowiązań darczyńcy oraz przejęcie to nastąpiło w umowie darowizny. Należy przy tym zauważyć, że elementem przedmiotowo istotnym umowy darowizny nie jest przejęcie długów, ciężarów i zobowiązań darczyńcy. Stąd też należy przyjąć, że długi, ciężary i zobowiązania przejęte przez obdarowanego podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdy pozostają w związku funkcjonalnym z przedmiotem darowizny i które w związku z dokonaną darowizną obciążają obdarowanego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że jeżeli w wyniku umowy darowizny udziału w znaku towarowym na rzecz Wnioskodawcy istotnie nie przejmie on jako obdarowany długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy (brata), to w takim przypadku nie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część opisu zdarzenia przyszłego i stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie darowizny udziałów w prawie ochrony znaku towarowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w powyższym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotowa interpretacja - zgodnie ze złożonym wnioskiem została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.