IBPBII/1/415-983/13/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 października 2013 r. (data wpływu do Biura - 29 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielania osobom fizycznym 50% bonifikaty od opłaty rocznej z tytułu wieczystego użytkowania gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 29 października 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielania osobom fizycznym 50% bonifikaty od opłaty rocznej z tytułu wieczystego użytkowania gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Burmistrz Miasta R. nalicza opłaty roczne z tytułu wieczystego użytkowania gruntu. Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami w indywidualnych przypadkach użytkownikom wieczystym, na ich wniosek, udzielana jest 50% bonifikata od opłaty rocznej.

Jak wskazuje art. 74 przyznanie użytkownikowi wieczystemu bonifikaty jest uzależnione od wysokości przychodu osiągniętego przez jego gospodarstwo domowe.

Burmistrz Miasta wydaje zarządzenie w sprawie udzielenia bonifikaty od opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu, stanowiącego własność Gminy R., wskazując z imienia i nazwiska użytkowników, którzy spełniają warunki określone w ww. artykule.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota przyznanej 50% bonifikaty od opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu, dla osób które uzyskują niskie dochody powinna zostać opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca powołując art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdził, że zapisy art. 21 wprost nie wymieniają udzielonej bonifikaty jako przychodów, które korzystają ze zwolnienia podatkowego ale także nie jest wprost wymienione, że należy bonifikatę opodatkować.

Wnioskodawca podkreślił, że bonifikata, o której mowa w art. 74 stanowi pomoc dla osób fizycznych, które chcą ale z różnych względów życiowych nie są w stanie wywiązać się z nałożonego na nich obowiązku uiszczenia pełnej rocznej opłaty. Samorząd wykonuje zadania publiczne i zgodnie z konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej uwzględnia dobro obywatela pomagając mu w trudnej sytuacji materialnej. Możliwość pomocy daje ustawa, którą wydają organy władzy państwowej.

W ocenie Wnioskodawcy, o przychodzie będzie można mówić jeśli wystąpią realne korzyści majątkowe, a takie nie wystąpią, gdyż opłata za użytkowanie zostanie dokonana, a nie tak jak w przypadku umorzenia całości lub części długu, które oznacza zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego, co w konsekwencji spowoduje trwały przyrost majątku. Bonifikata udzielona na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami jest skierowana do szerokiego grona odbiorców, zwrócona jest do osób, które są użytkownikami wieczystymi zaś sama bonifikata jest formą pomocy dla osób, które znajdują się w trudnej sytuacji finansowej.

Zdaniem Wnioskodawcy jest to nieograniczona grupa odbiorców; z przywileju mogą korzystać wszyscy benificjenci, którzy mają trudną sytuację życiową; nie można wskazać konkretnie kto w takiej się znajduje, dopiero wniosek od użytkownika pozwala na dookreślenie jego sytuacji, która w przyszłości może ulec poprawie.

Zdaniem Wnioskodawcy bonifikata udzielona na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami, w powiązaniu z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie wskazano, że przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne, nie powinna zostać opodatkowana i nie należy wystawiać informacji PIT-8C. Podatnik nie otrzymał pieniędzy i nie zostały one także postawione do jego dyspozycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami osobom fizycznym, których dochód miesięczny na jednego członka gospodarstwa domowego nie przekracza 50% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym rok, za który opłata ma być wnoszona, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", na podstawie art. 20 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 224), właściwy organ udziela na ich wniosek 50% bonifikaty od opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, jeżeli nieruchomość jest przeznaczona lub wykorzystywana na cele mieszkaniowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł, do których kwalifikuje się dochód danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pkt 9 tegoż przepisu wymieniono jako źródło przychodu - "inne źródła".

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Burmistrz Miasta R. nalicza opłaty roczne z tytułu wieczystego użytkowania gruntu, będącego własnością Gminy R. Na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz zarządzenia wydanego przez burmistrza miasta, użytkownikom wieczystym gruntu udzielane są, na ich wniosek, 50% bonifikaty od ww. opłaty rocznej. Przyznanie bonifikaty uzależnione jest od wysokości przychodu osiąganego przez gospodarstwo domowe danego użytkownika i jest skierowane do osób uzyskujących niskie dochody, niebędących w stanie wywiązać się z obowiązku uiszczenia ww. opłaty rocznej w pełnej kwocie. W ww. zarządzeniu wskazani są z imienia i nazwiska użytkownicy spełniający warunki, wymagane do otrzymania ww. bonifikaty.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia bonifikaty, rabatu. Słownik języka polskiego (pod. red. E. Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005 r., s. 62) definiuje pojęcie - bonifikata jako zniżkę, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy. W praktyce udzielenie bonifikaty polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania "w szczególności", definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł mówi się zatem w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Należy jednak zaznaczyć, że nie w każdym przypadku takie przysporzenie będzie rodziło skutek podatkowy. Jeśli bowiem 50% bonifikata od opłaty rocznej z tytułu wieczystego użytkowania gruntu będzie udzielana ściśle według zasad określonych w art. 74 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami a krąg osób uprawnionych (spełniających warunki) do otrzymania tej bonifikaty będzie nieograniczony, udzielenie bonifikaty będzie podatkowo obojętne.

Z treści art. 74 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami wynika bowiem, że 50% bonifikata od opłaty rocznej z tytułu wieczystego użytkowania gruntu dotyczy wszystkich potencjalnych osób, które mogą na warunkach ściśle określonych w tym przepisie wystąpić o jej udzielenie. Jeżeli zatem w przedmiotowej sprawie prawo beneficjentów istotnie nie będzie ograniczone do konkretnych osób lub grup osób indywidualnie oznaczonych i przedmiotowa bonifikata będzie przyznana na takich samych zasadach wszystkim osobom (użytkownikom wieczystym nieruchomości gruntowej) uprawnionym do skorzystania z tej bonifikaty, tj:

* osobom składającym wniosek o udzielenie ww. bonifikaty, których jednocześnie dochód miesięczny na jednego członka gospodarstwa domowego nie przekracza 50% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym rok, za który opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej ma być wnoszona oraz

* nieruchomość objęta przedmiotową bonifikatą będzie przeznaczona lub wykorzystywana na cele mieszkaniowe,

to wówczas korzystanie z tej bonifikaty należy uznać za neutralne podatkowo.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie przyznana na mocy art. 74 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami bonifikata w wysokości 50% od opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu, nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzania informacji PIT-8C.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.