IBPBII/1/415-977/09/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 14 grudnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 4 lutego 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zajęcia przez komornika wynagrodzenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zajęcia przez komornika wynagrodzenia.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 27 stycznia 2009 r. Znak: IBPB II/1/415-977/09/HK wezwano o jego uzupełnienie poprzez uiszczenie opłaty w wysokości 40 zł W dniu 4 lutego 2009 r. na konto Izby Skarbowej w Katowicach wpłynęła ww. opłata.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 2006 r. komornik "zabiera" wnioskodawcy 50% miesięcznego uposażenia. Komornik "zabiera" wnioskodawcy 100% dochodu w przypadku, gdy są to kwoty związane z tzw. "wczasami pod gruszą", "dodatkami świątecznymi". W takich przypadkach wnioskodawca w kasie otrzymuje pasek z wydrukiem: "do wypłaty 0,00 zł", jednak płaci od tych świadczeń podatek, chociaż nigdy tych pieniędzy nie otrzymuje ani w kasie ani na konto. Wnioskodawca płaci podatek od 100% dochodu, którego nigdy nie otrzymuje. By go wypracować, ponosi koszty związane z dojazdem do pracy, kształceniem (wielotygodniowe kursy poza miejscem zamieszkania), zakup literatury fachowej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Dlaczego wnioskodawca płaci podatek od 100% dochodu tj. od kwot, których nigdy nie otrzymuje.

Wnioskodawca stwierdził, iż płaci podatek, "nieodpowiadający stanowi faktycznemu". Wnioskodawca nie zgadza się z płaceniem podatku od kwot, które są dla niego kwotami "wirtualnymi", gdyż nigdy nie otrzymuje tych pieniędzy. W ocenie wnioskodawcy powinien płacić podatek od kwot, które realnie otrzymuje na konto lub w kasie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska w zakresie skutków podatkowych zajęcia przez komornika części wynagrodzenia Natomiast w zakresie uprawnień komornika do czynności zajęcia wynagrodzenia dokonano odrębnego rozstrzygnięcia.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ww. ustawy źródłami przychodów są m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta, działalność wykonywana osobiście.

Jak z powyższych przepisów wynika, podatek dochodowy jest podatkiem osobistym i jego zapłata wiąże się z uzyskaniem przez konkretnego podatnika przychodu ze źródeł przychodu wymienionych w wyżej powołanych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem przewidzianych w nim zwolnień i zaniechań poboru podatku.

W przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w określonej kwocie. Zatem podatek dochodowy należny jest od całej kwoty tego wynagrodzenia. Innymi słowy - jego dochodem do opodatkowania jest pełna wartość wynagrodzenia przed potrąceniem dokonanym przez komornika. Potrącona kwota pochodzi przecież z wynagrodzenia wnioskodawcy.

W ustawie o podatku dochodowy od osób fizycznych brak jest jakichkolwiek przepisów, które zwalniałyby z opodatkowania bądź pozwalały na odliczenie od dochodu środków przekazywanych przez podatnika lub jak w tym przypadku potrącanych przez komornika, w związku ze zobowiązaniami pieniężnymi osoby fizycznej (wnioskodawcy). Zatem wnioskodawca nie może pomniejszyć dochodu do opodatkowania o potrącone przez komornika kwoty. Wnioskodawca winien opodatkować przychód z tyt. wynagrodzenia w pełnej wysokości. Potrącenie dokonane przez komornika z jego przychodu jest kwestią nie mającą wpływu na ustalenie podstawy opodatkowania.

Podsumowując, opodatkowanie dochodu, z którego komornik dokonał potrącenia nie ma wpływu na wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych. Dlatego uzyskany przez wnioskodawcę dochód z wynagrodzenia podlega w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w ww. ustawie.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.