IBPBII/1/415-973/09/ŚS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej

w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura -

14 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności wypłacanych ławnikom, biegłym, tłumaczom, mediatorom, adwokatomi kuratorom - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności wypłacanych ławnikom, biegłym, tłumaczom, mediatorom, adwokatom i kuratorom. Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 27 stycznia 2010 r. znak: IBPB II/1/415-973/09/ŚS wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 9 lutego 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Oddział finansowy Sądu dokonuje wypłaty należności wynagrodzenia jeden raz

w miesiącu (w wyjątkowych sytuacjach dwa razy w miesiącu). Dokonuje się rozgraniczenia sumy należności przypadających do wypłaty w danym miesiącu na należności do 200 zł

i powyżej 200 zł. Jeżeli w danym miesiącu łączna kwota wypacanych rachunków nie przekracza 200 zł, wnioskodawca pobiera zryczałtowany 18% podatek dochodowy, zgodnie z art. 30 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

(Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Sytuacja powyższa dotyczy wypłaty należności - wynagrodzenia przyznanych: ławnikom jako rekompensata za czas wykonywania czynności w sądzie, biegłym sądowym za sporządzenie opinii oraz obecność na rozprawie, mediatorom za przeprowadzone mediacje, kuratorom niebędącym pracownikami sądu za wywiady, adwokatom za obronę z urzędu, których sędziowie Sądu wybierają z listy biegłych, mediatorów, tłumaczy przysięgłych, ławników oraz obrońców

z urzędu i powołują ich do wykonania odpowiednich czynności (wydanie opinii, tłumaczenie, obrona z urzędu itp.) w sprawach toczących się w sądzie.

Za wykonanie określonej czynności biegli, mediatorzy, tłumacze, ławnicy, kuratorzy, obrońcy z urzędu wystawiają wnioskodawcy rachunki, na podstawie których Sąd przyznaje należności - wynagrodzenie za wykonane czynności. W uzupełnieniu wniosku przywołano akty prawne, na podstawie których wyżej wymienione osoby wykonują zlecone czynności

i wskazano, że te akty prawne nie określają miesięcznego wynagrodzenia, określają tylko stawki za wykonanie poszczególnych czynności. Jednakże Sąd jest w stanie określić czy

w danym miesiącu łączna kwota wypłat nie przekroczy 200 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Sąd może potrącać zryczałtowany 18% podatek dochodowy od osób, z którymi nie zawiera umowy zlecenia jednak zleca im wykonanie określonych czynności, wyznaczając ich z sądowej listy i jednocześnie jest w stanie określić czy w danym miesiącu łączna kwota wypłat nie przekroczy 200 zł.

Wnioskodawca stwierdza, iż opodatkowaniem podatkiem pochodowym od osób fizycznych podlegają m.in. przychody z działalności wykonywanej osobiście. Do tej kategorii przychodów, stosownie do art. 13 pkt 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwalifikują się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych tj. m.in. przychody ławników sądowych oraz przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów zlecił wykonanie określonych czynności

tj. m.in. przychody biegłych, tłumaczy, adwokatów za obronę z urzędu.

Wnioskodawca wskazuje art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy, który określa odmiennie zasady opodatkowania dla przychodów z tytułu art. 13 pkt 5 i 6 cyt. ustawy, tj. zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu, jeżeli suma należności określonych

w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza miesięcznie kwoty 200 zł. Pomimo, że Sąd nie zawiera każdorazowo umów z biegłymi, mediatorami, tłumaczami, ławnikami, adwokatami - to zleca im każdorazowo wykonanie określonych czynności, co skłania do zastosowania przepisu dotyczącego opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy, gdyż wnioskodawca ma możliwość określenia łącznej kwoty wypłaty należności w danym miesiącu, co umożliwia rozgraniczenie wysokości przychodu ww. osób do kwoty 200 zł lub powyżej 200 zł.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), za przychodyz działalności wykonywanej osobiście uważa się:

* przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7,

* przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym,dochodzeniowymi administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Do ww. kategorii przychodów zaliczyć zatem należy przychody otrzymywane przez ławników (art. 13 pkt 5 powołanej ustawy) oraz biegłych, tłumaczy, adwokatów, mediatorów, kuratorów sądowych w związku z czynnościami wykonywanymi na zlecenie sądu (art. 13 pkt 6 tejże ustawy).

Wnioskodawca nie zawiera każdorazowo umów z ławnikami, biegłymi, mediatorami, tłumaczami, ławnikami, adwokatami - zleca im każdorazowo wykonanie określonych czynności. Za wykonanie określonej czynności biegli, mediatorzy, tłumacze, ławnicy, kuratorzy, obrońcy z urzędu wystawiają wnioskodawcy rachunki, na podstawie których Sąd przyznaje należności - wynagrodzenie za wykonane czynności. Akty prawne na podstawie, których ww. osoby wykonują zlecone czynności nie określają miesięcznego wynagrodzenia, określają tylko stawki za wykonanie poszczególnych czynności.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 5 i 6 ww. ustawy powoduje, iż na sądach, prokuraturach, czy też organach władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy

o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym

w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki.

Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa

w art. 13 pkt 2 lub 5-9 powołanej ustawy, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu. Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 cyt. ustawy).

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9, a zatem obejmuje również dochody, o których mowa

w pkt 5 i 6 art. 13 ustawy, czyli także dochody osób wymienionych powyżej. Przy czym podkreślić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a powołanej powyżej ustawy będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych m.in. w art. 13 pkt 2 oraz 5-9 ww. ustawy, co do których kwota należności jest określona już w umowie (powołaniu), miesięczna należność z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł i należności te muszą być uzyskiwane z tego tytułu jak również od tego samego płatnika.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9 ustawy, co do których jest określona miesięczna kwota należności. Bez znaczenia dla takiej kwalifikacji jest fakt, iż ławników, tłumaczy, mediatorów, biegłych, kuratorów, adwokatów nie łączą z Sądem stosunki cywilno - prawne. Kwota należności może bowiem wynikać również z powołania czy uchwały.

Jeżeli zatem osoby wymienione w art. 13 pkt 5 i 6 ww. ustawy powoływane są do wykonywania określonych czynności na rzecz Sądu lecz z odrębnego aktu prawnego (powołania, uchwały) nie wynika jaka kwota należności przysługuje im miesięcznie bądź wskazany został wyłącznie sposób wyliczenia tej kwoty, np. jako iloczyn stawki (godzinowej, dziennej) i czasu pracy, powołany powyżej przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy nie będzie miał zastosowania. Płatnik powinien wówczas pobierać zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy. Podkreślić przy tym należy, iż dla sposobu opodatkowania przedmiotowych świadczeń nie ma wpływu fakt, że Sąd jest w stanie ostatecznie określić czy suma należności przekroczy kwotę 200 zł. Jak bowiem wykazano - nie zostały spełnione wszystkie przesłanki konieczne do zastosowania zryczałtowanej formy opodatkowania.

Mając powyższe na uwadze stanowisko wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeniaw przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.