IBPBII/1/415-966/14/ASz - Obowiązki płatnika w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) #8722; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 listopada 2014 r. (wpływ do Biura - 21 listopada 2014 r.), uzupełnionym 3 lutego 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 listopada 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 20 stycznia 2015 r. znak: IBPB II/1/415-966/14/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 3 lutego 2015 r.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracownicy sezonowi, zatrudnieni w okresie od 5 maja 2014 r. do 31 sierpnia 2014 r., złożyli w dniu 31 lipca 2014 r. oraz 26 sierpnia 2014 r. (w okresie zatrudnienia) wnioski o przyznanie świadczenia finansowego z ZFŚS wraz z wymaganymi oświadczeniami o dochodzie.

Komisja rozpatrzyła wnioski i przyznała powyższe świadczenia w dniu 28 sierpnia 2014 r., zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2012 r. poz. 592 z późn. zm.) i na podstawie zarządzenia Dyrektora Wnioskodawcyz 15 kwietnia 2014 r. w sprawie wprowadzenia Regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych u Wnioskodawcy, który został uzgodniony ze związkami zawodowymi.

Osoby te w dniu przyznania dofinansowania (tekst jedn.: 28 sierpnia 2014 r.) były pracownikami Wnioskodawcy. Protokół z posiedzenia komisji i decyzję do wypłaty dostarczono do płac 7 października 2014 r. Wypłaty dokonano 3 listopada 2014 r., tj. po wygaśnięciu umów o pracę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można zastosować zwolnienie z podatku dochodowego do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł dla powyższych osób, które w dniu wypłaty nie były już pracownikami.

Wnioskodawca uważa, że nie należy stosować art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącego zwolnienia z podatku do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało otrzymane w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych - mające swe źródło w stosunku pracy.

Stosownie zaś do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2012 r. poz. 592 z późn. zm.), działalność socjalna, to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej-rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że zwolniona od podatku na podstawie powołanego przepisu - do wysokości 380 zł w roku podatkowym #8722; jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* są w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracownicy sezonowi, złożyli w okresie zatrudnienia wnioski o przyznanie świadczenia finansowego z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Komisja rozpatrzyła wnioski i przyznała powyższe świadczenia, zgodnie z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i na podstawie zarządzenia Dyrektora Wnioskodawcy w sprawie wprowadzenia Regulaminu Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Świadczenia zostały przyznane w okresie zatrudnienia, ich wypłaty dokonano natomiast po wygaśnięciu umów o pracę.

Zgodnie z art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502) przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca #8722; do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Zatrudnienie w warunkach określonych w § 1 jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy (art. 22 § 11 ww. Kodeksu).

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych powyżej przepisów stwierdzić należy, że zarówno w dniu złożenia wniosku o przyznanie świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jak i w dniu przyznania powyższych świadczeń, pracowników, korzystających z dofinansowania, łączył z pracodawcą (Wnioskodawcą) stosunek pracy, w rozumieniu powołanego powyżej art. 22 Kodeksu pracy. Zatem to stosunek pracy, zawarty przez pracowników sezonowych z Wnioskodawcą, stanowił podstawę nabycia praw do otrzymania świadczeń z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Przedmiotowe świadczenia, mimo że ich faktyczna wypłata nastąpiła już po ustaniu zatrudnienia, stanowią dla ww. pracowników przychód ze stosunku pracy.

Skoro zatem wypłata świadczeń finansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych pracownikom sezonowym po ustaniu zatrudnienia jest przychodem, którego źródłem był zawarty z Wnioskodawcą stosunek pracy, to w analizowanym stanie faktycznym może mieć zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał, że dokonał dofinansowania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zgodnie z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń. Jeżeli zatem wypłacone świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, to ww. świadczenia zwolnione będą z podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości 380 zł w danym roku podatkowym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.