IBPBII/1/415-951/09/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 4 grudnia 2009 r., uzupełnionym w dniu 4 lutego 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania amerykańskiego świadczenia małżeńskiego w Polsce - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania amerykańskiego świadczenia małżeńskiego w Polsce.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 20 stycznia 2010 r. Znak: IBPB II/1/415-951/09/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 4 lutego 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od 1 września 2005 r. pobiera świadczenie małżeńskie, które jest wypłacane z Zarządu Ubezpieczeń Społecznych w USA. Ww. świadczenie nie jest opodatkowane na terenie USA. Wnioskodawczyni świadczenie małżeńskie otrzymuje jako żona emeryta pobierającego amerykańską emeryturę przyznane jej w związku z tym, że pozostawała w małżeństwie przez określony czas.

W chwili obecnej bank przekazujący świadczenie i Narodowy Fundusz Zdrowia odstąpili od pobierania zaliczki podatkowej oraz składki zdrowotnej twierdząc, iż od świadczenia małżeńskiego otrzymywanego z tytułu żyjącego współmałżonka nie należy pobierać podatku i składki zdrowotnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymywane świadczenie małżeńskie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zdaniem wnioskodawczyni świadczenie małżeńskie, które otrzymuje z USA powinno korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ nie jest to ani emerytura ani renta.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 4a tej ustawy powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni pobiera świadczenie małżeńskie, które jest wypłacane z Zarządu Ubezpieczeń Społecznych w USA. Ww. świadczenie nie jest opodatkowane na terenie USA. Wnioskodawczyni świadczenie małżeńskie otrzymuje jako żona emeryta pobierającego amerykańską emeryturę przyznane wnioskodawczyni w związku z tym, że pozostawała w małżeństwie przez określony czas. W chwili obecnej bank przekazujący świadczenie i Narodowy Fundusz Zdrowia odstąpili od pobierania zaliczki podatkowej oraz składki zdrowotnej twierdząc, iż od świadczenia małżeńskiego otrzymywanego z tytułu żyjącego współmałżonka nie należy pobierać podatku i składki zdrowotnej.

W myśl art. 5 ust. 1 umowy międzynarodowej zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (Polsce) może być opodatkowana przez drugie umawiające się Państwo (USA) z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego Umawiającego się Państwa (USA) i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Jednocześnie stosownie do art. 5 ust. 2 ww. umowy postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:

W myśl art. 5 ust. 3 ww. umowy bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Państwa (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.

Z powyższych przepisów wynika, iż Polska ma prawo opodatkować dochód z tytułu świadczenia wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Prawo to wynika z zapisu art. 5 ust. 3 umowy, zgodnie z którym państwu rezydencji przysługuje pełne prawo do opodatkowania dochodów osoby mającej na jego terytorium miejsce zamieszkania.

Wnioskodawczyni wskazała, iż otrzymywane przez nią świadczenie nie jest opodatkowane na terenie USA, a bank wypłacający ww. świadczenie odstąpił od pobierania zaliczki na podatek dochodowy. Okoliczność ta jednak nie powoduje, że świadczenie to nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Należy nadmienić, iż na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych świadczenie to stanowi dochód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 tejże ustawy. Tym samym, na banku, za pośrednictwem którego świadczenie jest wypłacane nie ciążą obowiązki płatnika, co oznacza, że nie jest on zobowiązany do poboru zaliczki na podatek.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż skoro wnioskodawczyni posiada miejsce zamieszkania w Polsce to świadczenie małżeńskie wypłacane jej przez amerykańską instytucję z racji pozostawania przez określony czas w związku małżeńskim z emerytem pobierającym amerykańską emeryturę stanowi dochód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Należy podkreślić, że świadczenie małżeńskie, które wnioskodawczyni otrzymuje od amerykańskiej instytucji, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie jest objęte zamkniętym katalogiem zwolnień zawartym w art. 21, art. 52, 52a oraz w art. 52c tej ustawy.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Tak więc, wszystkie ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem świadczenie małżeńskie ze Stanów Zjednoczonych wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski należy wykazać i rozliczyć w rocznym zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Do wniosku wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.