IBPBII/1/415-945/13/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 października 2013 r. (data wpływu do Biura - 14 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu nadleśniczego wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym do/z wyznaczonego miejsca parkowania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 14 października 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu nadleśniczego wartości świadczeń z tytułu dojazdów samochodem służbowym do/z wyznaczonego miejsca parkowania z/do miejsca wykonywania obowiązków służbowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Nadleśnictwo jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, wchodzącą w skład lasów Państwowych. Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię 17 133 ha i jest on administracyjnie podzielony na 11 leśnictw rewirowych. Nadleśnictwo prowadzi również gospodarkę szkółkarską oraz sprawuje nadzór nad lasami nie stanowiącymi własności Skarbu Państwa o powierzchni 2 091 ha, powierzony przez Starostę.

Zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników (...) w przypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu. Do grupy pracowników upoważnionych przez kierowników jednostek należą w szczególności leśniczowie i strażnicy leśni.

W § 4 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników (...) wskazane zostały miejsca pracy dla określonych grup pracowników nadleśnictw, zgodnie z którym:

Pracownicy wymienieni w pkt a) i b) zaliczani są do Służby Leśnej, o której mowa w ustawie o lasach i aktach wykonawczych do niej. Powołana ustawa i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw służby leśnej. Z przepisów powołanej ustawy wynika, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą szczególne obowiązki związane z wykonywaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej, ochrony i utrzymania trwałości lasów.

Do wykonywania zadań gospodarczych, nadzoru nad ich wykonaniem oraz do wykonywania zadań administracyjnych Nadleśnictwo wykorzystuje własne samochody, które powierzyło pracownikom (wymienionym powyżej w pkt a), według § 4, w oparciu o § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników (...) w części Świadczenia Pracownicze, a także w drodze decyzji indywidualnych, z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem tych zadań.

Praca pracowników wymienionych powyżej w pkt a według § 4 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników (...) polega na częstym lub ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony lasu, w tym ochrony przeciwpożarowej lasu oraz ochrony mienia. W szczególności w okresie intensywnych prac np. odnowienia lasu i zalesiania gruntów, pozyskania i wywozu drewna a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarowego i w razie wystąpienia pożaru lasu, w razie kradzieży mienia i /lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach bądź innym majątku Nadleśnictwa, muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto w przepadku zaistnienia kradzieży drewna lub innego mienia Nadleśnictwa, wyżej wymienieni pracownicy, niejednokrotnie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia, muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenia o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa.

W związku z powyższym Nadleśnictwo ustaliło miejsce garażowania samochodów oddanych do dyspozycji nadleśniczemu, zastępcy nadleśniczego i pracownikowi Straży Leśnej, w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę - w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantującym bezpieczeństwo samochodów i za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy po stronie pracownika (nadleśniczego) powstanie przychód w związku z dojazdem służbowym samochodem (wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych na terenie administrowanym przez Nadleśnictwo) z miejsca garażowania samochodu, będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym poza terenem nadleśnictwa, do miejsca wykonywania pracy (teren Nadleśnictwa lub siedziba Nadleśnictwa) i z powrotem.

2. Czy w związku z powyższym Wnioskodawca będzie zobowiązany do ustalenia wartości świadczenia z tego tytułu, na zasadach określonych w art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustalenia i pobrania zaliczki na ten podatek.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie obowiązków wynikających ze stosunku pracy i z ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach przez nadleśniczego, zastępcę nadleśniczego oraz pracownika Straży Leśnej wymaga częstego i/lub ciągłego przemieszczania się po rozległym terenie nadleśnictwa w celu wykonywania różnorodnych obowiązków służbowych w zakresie: administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony lasu, w tym ochrony przeciwpożarowej lasu oraz ochrony mienia. W związku z wyżej wymienionymi zadaniami służbowymi, zwłaszcza w okresie intensywnych prac odnowienia lasu i zalesiania gruntów, pozyskania i wywozu drewna a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarowego i w razie wystąpienia pożaru lasu, w razie kradzieży mienia i /lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach bądź innym majątku Nadleśnictwa, pracownicy ci muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, niejednokrotnie bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto, w przypadku zaistnienia kradzieży drewna lub innego mienia Nadleśnictwa, wyżej wymienieni pracownicy, niejednokrotnie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia, muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenie o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa. Wykonywanie powyższych obowiązków wynikających ze stosunku pracy pozostaje zatem w bezpośrednim związku z wykonywaną pracą i uzyskiwanymi przychodami, co uzasadnia oddanie do dyspozycji tym pracownikom samochodów własności Nadleśnictwa (pracodawcy), z nałożeniem odpowiedzialności za powierzone mienie, jak również uzasadnia ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania tych pracowników. Zatem przechowywanie samochodu będącego własnością pracodawcy w miejscu zamieszkania pracownika wynika wprost z charakteru wykonywanej pracy. W związku z powyższym, zdaniem Nadleśnictwa, po stronie tych pracowników nie występuje żadne przysporzenie majątkowe, które powodowałoby konieczność poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał szereg interpretacji indywidualnych, zgodnie z którymi przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przydzielenie samochodu służbowego nadleśniczemu, zastępcy nadleśniczego, pracownikowi Straży Leśnej - w celu wykonywania obowiązków służbowych i wyznaczenie miejsca garażowania tych samochodów w miejscu zamieszkania tych osób, bez względu na to, czy miejsce garażowania samochodu znajduje się na terenie pracy czy poza tym terenem oraz bez względu na fakt wskazania w Ponadzakładowym Układzie Zbiorowym Pracy dla Pracowników (...) miejsca ich pracy, nie stanowi przychodu ze stosunku pracy u tych pracowników. Zdaniem Nadleśnictwa, w wyżej wymienionych przypadkach regulacje zawarte w art. 12 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą miały zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem, wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

W świetle wskazanego wyżej przepisu pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania, będącego wyznaczonym miejscem parkowania do siedziby firmy oraz z siedziby firmy do miejsca zamieszkania - co do zasady - nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez pracodawcę zgodnie z uregulowanymi zasadami. Sytuacja taka występuje wówczas, gdy pracodawca nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym mógłby bezpiecznie parkować samochody użytkowane przez Wnioskodawcę, bądź gdy wynika to z charakteru zadań służbowych realizowanych przez pracowników.

Jak wynika z wniosku, Nadleśnictwo jest państwową jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, wchodzącą w skład lasów Państwowych. Obszar działania Nadleśnictwa obejmuje powierzchnię 17 133 ha i jest on administracyjnie podzielony na 11 leśnictw rewirowych. Nadleśnictwo prowadzi również gospodarkę szkółkarską oraz sprawuje nadzór nad lasami nie stanowiącymi własności Skarbu Państwa o powierzchni 2 091 ha, powierzony przez Starostę. Zgodnie z § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników (...) w przypadku, gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych (w tym nadleśniczym) oraz osobom przez nich upoważnionym przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu. Do grupy pracowników upoważnionych przez kierowników jednostek należą w szczególności leśniczowie i strażnicy leśni.

W § 4 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników (...) wskazane zostały miejsca pracy dla określonych grup pracowników nadleśnictw, zgodnie z którym:

Pracownicy wymienieni w pkt a) i b) zaliczani są do Służby Leśnej, o której mowa w ustawie o lasach i aktach wykonawczych do niej. Powołana ustawa i akty wykonawcze do niej zawierają regulacje dotyczące obowiązków i praw służby leśnej. Z przepisów powołanej ustawy wynika, że jest to grupa pracownicza, na której ciążą szczególne obowiązki związane z wykonywaniem tej ustawy w zakresie zarządzania lasami Skarbu Państwa, prowadzenia zrównoważonej gospodarki leśnej, ochrony i utrzymania trwałości lasów.

Do wykonywania zadań gospodarczych, nadzoru nad ich wykonaniem oraz do wykonywania zadań administracyjnych Nadleśnictwo wykorzystuje własne samochody, które powierzyło pracownikom (wymienionym powyżej w pkt a), według § 4, w oparciu o § 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników (...) w części Świadczenia Pracownicze, a także w drodze decyzji indywidualnych, z uwzględnieniem potrzeb związanych z wykonywaniem tych zadań.

Praca pracowników wymienionych powyżej w pkt a według § 4 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników (...) polega na częstym lub ciągłym przemieszczaniu się po rozległym terenie. Wykonują oni różnorodne obowiązki służbowe w zakresie administrowania i zarządzania, gospodarki leśnej, ochrony lasu, w tym ochrony przeciwpożarowej lasu oraz ochrony mienia. W szczególności w okresie intensywnych prac np. odnowienia lasu i zalesiania gruntów, pozyskania i wywozu drewna a także w okresie wysokiego zagrożenia pożarowego i w razie wystąpienia pożaru lasu, w razie kradzieży mienia i /lub wystąpienia innych szkód w drzewostanach bądź innym majątku Nadleśnictwa, muszą dotrzeć z miejsca zamieszkania na miejsce tych zdarzeń w bardzo krótkim czasie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia. Ponadto w przepadku zaistnienia kradzieży drewna lub innego mienia Nadleśnictwa, wyżej wymienieni pracownicy, niejednokrotnie, bez względu na porę dnia i/lub dzień tygodnia, muszą dojechać z miejsca zamieszkania do miejsca, wobec którego istnieje uzasadnione podejrzenia o zgromadzeniu skradzionego drewna lub innego mienia Nadleśnictwa.

W związku z powyższym Nadleśnictwo ustaliło miejsce garażowania samochodów oddanych do dyspozycji nadleśniczemu, zastępcy nadleśniczego i pracownikowi Straży Leśnej, w celu wykonywania przez nich obowiązków wynikających z umowy o pracę - w miejscu zamieszkania tych pracowników, gwarantującym bezpieczeństwo samochodów i za odpowiedzialnością materialną pracowników za powierzone mienie.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych.

W konsekwencji, przejazdy (dojazdy) nadleśniczego z miejsca garażowania samochodu, będącego również miejscem zamieszkania pracownika położonym poza terenem nadleśnictwa, do miejsca wykonywania pracy (teren Nadleśnictwa lub siedziba Nadleśnictwa) i z powrotem - nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań.

Oznacza to, że przejazdy (dojazdy) nadleśniczego - o ile w istocie nie służą osobistym celom tego pracownika, lecz wykonywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem, ich wartości nie można uważać za przychód pracownika ze stosunku pracy. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do ustalenia wartości świadczenia, a tym samym do pobierania stosownych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dojazdu do miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) z i do miejsca pracy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.