IBPBII/1/415-923/13/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 października 2013 r. (data wpływu do Biura - 7 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 7 października 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na stanowiskach: pracownika socjalnego, starszego pracownika socjalnego i specjalisty pracy socjalnej, ze względu na brak możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji pracodawcy, przyznano zwrot kosztów z tytułu używania samochodu osobowego prywatnego do celów służbowych na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu. Do obowiązków tych pracowników należy między innymi świadczenie pracy socjalnej w środowisku. Do wykonywania czynności zawodowych pracownicy używają samochodów, których są właścicielami lub współwłaścicielami. Zwrotu kosztów przejazdów lokalnych nie opodatkowano podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie od podatku dochodowego ustanowione w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących jego własność, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania zwrotu kosztów wynika z przepisów innych ustaw. Ustawą taką jest ustawa z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. Stosownie do art. 121 ust. 3c tej ustawy, zwrot kosztów przejazdów, z miejsca pracy do miejsca wykonywania czynności zawodowych, przysługuje pracownikowi socjalnemu.

Wnioskodawca (MOPS) uważa, że od kwoty zwrotu kosztów przejazdu na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu nie nalicza się podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie od podatku dochodowego dotyczy kosztów poniesionych przez pracownika socjalnego z tytułu używania pojazdu stanowiącego jego własność i przez słowo "własność" Wnioskodawca rozumie także współwłasność czyli sytuację, w której pracownik nie jest jedynym właścicielem pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do właścicieli i współwłaścicieli pojazdu.

2. Czy przez pojęcie "pojazd stanowiący własność pracownika" należy rozumieć, iż pracownik musi być wpisany w dowodzie rejestracyjnym jako jedyny właściciel czy może być wpisany jako jeden z właścicieli aby korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy jest pracownik będący właścicielem lub współwłaścicielem pojazdu.

Ad. 2.

Przez pojęcie "pojazd stanowiący własność pracownika" Wnioskodawca rozumie, iż pracownik musi być wpisany w dowodzie rejestracyjnym jako jedyny właściciel lub jeden z właścicieli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych zwrotu kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych. W kwestii dotyczącej definicji: "pojazd stanowiący własność pracownika" wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z wniosku wynika, że pracownikom MOPS zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na stanowiskach: pracownika socjalnego, starszego pracownika socjalnego i specjalisty pracy socjalnej, ze względu na brak możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji pracodawcy, przyznano zwrot kosztów z tytułu używania samochodu osobowego prywatnego do celów służbowych na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu. Do obowiązków tych pracowników należy między innymi świadczenie pracy socjalnej w środowisku. Do wykonywania czynności zawodowych pracownicy używają samochodów, których są właścicielami lub współwłaścicielami.

Wnioskodawca uważa, że zwolnieniem z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest objęte świadczenie uzyskiwane tytułem zwrotu kosztów zarówno przez pracownika będącego właścicielem jak i współwłaścicielem pojazdu.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do treści art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182 z późn. zm.) pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Zacytowany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej odnosi się do zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Przewiduje on możliwość przyznania takiego zwrotu, w sytuacji, gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji.

Z treści tego przepisu wynika, że zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego pracodawcy przysługuje wyłącznie pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku.

Na podstawie § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.), zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, zwanych dalej "pojazdami do celów służbowych", następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu.

Natomiast § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż zwrot kosztów używania pojazdów do celów służbowych następuje w formie miesięcznego ryczałtu obliczonego jako iloczyn stawki za 1 kilometr przebiegu, o której mowa w § 2, i miesięcznego limitu przebiegu kilometrów na jazdy lokalne, o którym mowa w § 3, po złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu przez niego pojazdu do celów służbowych w danym miesiącu. Oświadczenie to powinno zawierać dane dotyczące pojazdu (pojemność silnika, marka, numer rejestracyjny) oraz określać ilość dni nieobecności pracownika w miejscu pracy w danym miesiącu z powodu choroby, urlopu, podróży służbowej lub innej nieobecności, a także ilość dni, w których pracownik nie dysponował pojazdem do celów służbowych.

Z cytowanego wyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku, jeżeli samochód stanowi własność pracownika i jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "własności" i "współwłasności". Stosownie do treści art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Zatem postanowienia zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszą się do pojazdów stanowiących zarówno własność jak i współwłasność pracownika.

Na marginesie należy jednak zauważyć, że w analizowanym przepisie ustawodawca nie odsyła do zapisów w dowodzie rejestracyjnym. Tym samym nie ma podstaw aby dla rozstrzygnięcia prawa do zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy kierować się zapisami w dowodzie rejestracyjnym.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż przyznany na podstawie art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej zwrot kosztów używania pojazdów stanowiących własność lub współwłasność pracownika dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego, określonego zgodnie z powołanym uprzednio rozporządzeniem.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.