IBPBII/1/415-921/13/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 września 2013 r. (wpływ do Biura - 7 października 2013 r.), uzupełnionym 29 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów przejazdu z siedziby pracodawcy do miejsca wykonywania przez pracownika socjalnego czynności zawodowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 października 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów przejazdu z siedziby pracodawcy do miejsca wykonywania przez pracownika socjalnego czynności zawodowych.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 18 listopada 2013 r. znak: IBPB II/1/415-921/13/MK, IBPB II/1/415-922/13/MK wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 29 listopada 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Miejscem pracy pracownika socjalnego jest siedziba Wnioskodawcy, zaś miejscem czynności zawodowych jest miejsce zamieszkania lub pobytu podopiecznego (położone na terenie Gminy), miejsce siedziby Wnioskodawcy oraz siedziby instytucji uczestniczących w rozpatrywaniu spraw. Do zakresu obowiązków pracownika socjalnego należy m.in. świadczenie pracy socjalnej, przeprowadzanie wywiadów środowiskowych - w miejscu zamieszkania lub pobytu osoby ubiegającej się lub otrzymującej pomoc. Obszarem który obejmuje swoim zasięgiem Wnioskodawca to zarówno miasto jak i gmina składająca się z 7 wsi.

Wnioskodawca dysponuje tylko jednym środkiem transportu, natomiast pracowników socjalnych w terenie jest 20. Jedyną formą zabezpieczenia zwrotu kosztów przejazdów mogą być bilety jednorazowe. Pracownik nabywa bilety jednorazowe, których koszt zakupu zwracany jest na podstawie przedstawionych skasowanych biletów i potwierdzenia wyjazdu w stosownym rejestrze. Rozliczenie z tytułu wykorzystanych w powyższy sposób biletów dokonywane jest raz lub dwa razy w miesiącu.

Wątpliwości budzi to, czy zwrot kosztów przejazdu z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez pracownika socjalnego czynności zawodowych ustalony na podstawie skasowanych biletów jednorazowych stanowi przychód pracownika opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uzupełnienia wniosku, które wpłynęło do Biura 29 listopada 2013 r. wynika, iż:

* Obowiązek ponoszenia przez zakład pracy kosztów dojazdu pracownika socjalnego do podopiecznych wynika z art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.

* Dojazdy pracowników socjalnych do miejsc wykonywania czynności zawodowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, w opisanym kształcie nie wynikają z polecenia służbowego, tj. nie odbywają się w ramach podróży służbowej, o której mowa w art. 775 Kodeksu pracy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zwrot kosztów przejazdu z miejsca pracy (siedziby pracodawcy) do miejsc wykonywania przez pracownika socjalnego czynności zawodowych ustalony na podstawie skasowanych biletów jednorazowych stanowi przychód pracownika opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli pracownik poniesie koszty, a następnie koszty te zostaną mu zwrócone, to kwoty te nie mogą być uznane za przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie powodują one przysporzenia majątkowego po stronie pracownika.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu ponoszone przez pracodawcę świadczenia na rzecz pracownika między innymi w ramach stosunku pracy, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje jednak w stosunku do nich zwolnienia przedmiotowe. I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 112 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolniony od podatku dochodowego został zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne do sprawy będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawca stwierdza, że w myśl art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej - pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy. W świetle powyższego - zwrot kosztów przejazdów związanych z dojazdem do miejsca świadczenia pracy, zgodnie z zakresem obowiązków - jest wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca powołał się na stanowisko Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna w postanowieniu z 23 marca 2007 r. nr I-415-07/03/07.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów przejazdu z siedziby pracodawcy do miejsca wykonywania przez pracownika socjalnego czynności zawodowych.

W zakresie skutków podatkowych zwrotu kosztów przejazdu z siedziby pracodawcy do miejsca wykonywania przez opiekunkę domową czynności zawodowych, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje zatem, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Jednocześnie z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 112 ww. ustawy wynika, iż wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Zgodnie z art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182, z późn. zm.) pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Powołany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej odnosi się do zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych, tj. przejazdów z miejsca pracy do miejsca wykonywania czynności zawodowych. Przewiduje on możliwość przyznania takiego zwrotu w sytuacji, gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji. Nie dotyczy natomiast dojazdu pracownika do miejsca pracy (czyli siedziby pracodawcy).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż miejscem pracy pracownika socjalnego jest siedziba Wnioskodawcy, zaś miejscem czynności zawodowych jest miejsce zamieszkania lub pobytu podopiecznego (położone na terenie Gminy), miejsce siedziby Wnioskodawcy oraz siedziby instytucji uczestniczących w rozpatrywaniu spraw. Do zakresu obowiązków pracownika socjalnego należy m.in. świadczenie pracy socjalnej, przeprowadzanie wywiadów środowiskowych - w miejscu zamieszkania lub pobytu osoby ubiegającej się lub otrzymującej pomoc. Obszarem który obejmuje swoim zasięgiem Wnioskodawca to zarówno miasto jak i gmina składająca się z 7 wsi.

Wnioskodawca dysponuje tylko jednym środkiem transportu, natomiast pracowników socjalnych w terenie jest 20. Jedyną formą zabezpieczenia zwrotu kosztów przejazdów mogą być bilety jednorazowe. Pracownik nabywa bilety jednorazowe, których koszt zakupu zwracany jest na podstawie przedstawionych skasowanych biletów i potwierdzenia wyjazdu w stosownym rejestrze.

Z uzupełnienia wniosku wynika, iż:

* obowiązek ponoszenia przez zakład pracy kosztów dojazdu pracownika socjalnego do podopiecznych wynika z art. 121 ust. 3c ustawy o pomocy społecznej,

* dojazdy pracowników socjalnych do miejsc wykonywania czynności zawodowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, w opisanym kształcie nie wynikają z polecenia służbowego, tj. nie odbywają się w ramach podróży służbowej, o której mowa w art. 775 Kodeksu pracy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca jako pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu pracownika socjalnego z miejsca pracy do miejsca wykonywania czynności zawodowych środkami transportu pozostającymi w jego dyspozycji i w związku z tym zwraca pracownikowi socjalnemu koszty za ww. dojazdy ustalone na podstawie skasowanych biletów jednorazowych i potwierdzenia wyjazdu w stosownym rejestrze, to w zaistniałej sytuacji nie można mówić o realnym przysporzeniu majątkowym po stronie pracownika socjalnego. Pracownik socjalny nie odnosi bowiem żadnej korzyści finansowej z faktu, że pracodawca zwraca mu koszty skasowanych jednorazowych biletów za dojazdy do miejsca wykonywania czynności zawodowych.

Jednorazowe bilety zakupione przez pracownika socjalnego, których koszt zwracany jest przez pracodawcę, służą pracownikowi jako środek niezbędny do wykonywania pracy.

O ile zatem pracownik socjalny wykorzystuje zakupione przez siebie bilety jednorazowe zgodnie z ich przeznaczeniem, tj. wyłącznie w celu dojazdu do miejsca wykonywania pracy, nie zaś do jakichkolwiek celów prywatnych, to zwrot kosztów ww. biletów nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro zatem zwrot przez Wnioskodawcę pracownikom socjalnym kosztów skasowanych biletów jednorazowych nie generuje u tych pracowników przychodu (przychód z tego tytułu nie występuje), to w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania przytoczone wyżej zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zatem przychód w ogóle nie występuje, to tym samym brak jest możliwości zastosowania zwolnienia odnoszącego się do przychodu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się natomiast do wskazanego przez Wnioskodawcę postanowienia w sprawie interpretacji prawa podatkowego Organ zauważa, iż postanowienie to zostało wydawane na podstawie art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa (w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007 r.) przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, a nie przez upoważnionego przez Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej. Postanowienie to dotyczy konkretnej sprawy i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące; tym samym nie stanowi podstawy wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.