IBPBII/1/415-91/10/MK - Uznanie wydatku na zakup elektrycznej golarki męskiej za wydatek na cele rehabilitacyjne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 27 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia wydatku na zakup golarki męskiej (elektrycznej) jako wydatku na cele rehabilitacyjne - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 stycznia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia wydatku na zakup golarki męskiej (elektrycznej) jako wydatku na cele rehabilitacyjne.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności (symbol 07-s/10-N). Orzeczenie zostało wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności na okres od dnia 4 lutego 2008 r. do dnia 31 października 2011 r., z koniecznością zapewnienia długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji (I grupa). Oprócz innych chorób wnioskodawca choruje również na chorobę Parkinsona, która powoduje (między innymi) bardzo silne drżenie rąk.

Co za tym idzie, wiele czynności życia codziennego sprawia wnioskodawcy ogromne kłopoty. Jest wśród nich także golenie. W związku z tym w 2009 r. wnioskodawca zdecydował się na zakup golarki męskiej (elektrycznej). Wnioskodawca chciałby ten wydatek odliczyć od osiągniętego dochodu w 2009 r. w myśl przepisu: "Wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności". Niestety Urząd Skarbowy ani Krajowa Informacja Podatkowa nie potrafiły odpowiedzieć na pytanie: czy koszt golarki elektrycznej może podlegać odliczeniu. Dla wnioskodawcy jest to "urządzenie ułatwiające czynność życiową".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałej sytuacji wnioskodawca może od dochodu za 2009 r. odliczyć wydatek na golarkę męską (elektryczną).

Zdaniem wnioskodawcy, jego stanowisko pokrywa się z przedstawioną sytuacją stanu faktycznego. Golarka męska elektryczna jest to "urządzenie ułatwiające czynność życiową", o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, natomiast zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d tej ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6 ww. ustawy może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c ustawy).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji" oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że aby móc dokonać stosownego odliczenia to:

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawca jest osobą o znacznym stopniu niepełnosprawności. Orzeczenie zostało wydane na okres od dnia 4 lutego 2008 r. do dnia 31 października 2011 r., z koniecznością zapewnienia długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji (I grupa). Oprócz innych chorób wnioskodawca choruje również na chorobę Parkinsona, która powoduje (między innymi) bardzo silne drżenie rąk. Co za tym idzie, wiele czynności życia codziennego sprawia wnioskodawcy ogromne kłopoty. Jest wśród nich także golenie. W związku z tym w 2009 r. wnioskodawca zdecydował się na zakup golarki męskiej (elektrycznej). Dla wnioskodawcy jest to "urządzenie ułatwiające czynność życiową".

W świetle powyższego należy stwierdzić, że bezspornym faktem w przedmiotowej sprawie jest, iż zakup golarki męskiej (elektrycznej) znacznie ułatwia wykonywanie codziennych czynności życiowych każdej osobie (niezależnie od stanu jej zdrowia), jednakże wydatki te nie mieszczą się w dyspozycji przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ww. urządzenie, jak wskazano powyżej, nie jest sprzętem, urządzeniem czy narzędziem technicznym niezbędnym w rehabilitacji i nie posiada cech indywidualnych. Jest ono dobrem powszechnego użytku, z którego może skorzystać każdy, niezależnie od posiadanej niepełnosprawności. Nie można więc stwierdzić, że nosi ono znamiona urządzenia, które jest wykorzystywane stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Dlatego na podstawie art. 26 ust. 7a ww. ustawy wnioskodawca nie może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup golarki męskiej (elektrycznej).

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.