IBPBII/1/415-898/10/ŚS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 8 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania w postaci renty zasądzonej wyrokiem sądu - jest prawidłowe.

W dniu 8 listopada 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania w postaci renty zasądzonej wyrokiem sądu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Skutkiem błędu medycznego wnioskodawcy amputowano nogę. Od pozwanego szpitala zasądzono wyrokiem sądu na rzecz wnioskodawcy, w związku z tym zdarzeniem, zadośćuczynienie wraz z odsetkami od dnia wydania wyroku oraz odszkodowanie w postaci renty (bez odsetek); w wyroku nie zostały zasądzone odsetki w przypadku opóźnienia w płatności renty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy, wolny od podatku dochodowego jest przychód w postaci zadośćuczynienia, zasądzonego wyrokiem - do wysokości wskazanej w tym wyroku, co-w opinii wnioskodawcy - wprost wynika z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zadośćuczynienie nie ma związku z działalnością gospodarczą ani utraconymi korzyściami, nie zachodzą więc wyjątki opisane w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca stwierdził, iż nie jest objęty katalogiem zwolnień z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód w postaci odsetek z tytułu opóźnienia w zapłacie ww. zadośćuczynienia. W opinii wnioskodawcy, z treści art. 21 ust. 1 pkt 95 i pkt 119 ww. ustawy należy wnioskować, że skoro ustawodawca wyraźnie zwalnia od opodatkowania odsetki od pewnych świadczeń, to nie czyniąc tego w przypadku odsetek od zadośćuczynienia wyraźnie wskazuje, że taki przychód zalicza się do innych przychodów-zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 powyższej ustawy - i przychód ten podlega opodatkowaniu.

Natomiast wolny od podatku dochodowego jest przychód w postaci odszkodowania w formie renty, zasądzonej wyrokiem - do wysokości wskazanej w tym wyroku, co - w opinii wnioskodawcy - wynika z art. 21 ust. 1 pkt 3c. Wnioskodawca stwierdza, że odszkodowanie w postaci renty spełnia wszystkie przesłanki wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż:

* podstawę jego wypłaty stanowią przepisy prawa cywilnego,

* doszło do uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia,

* poszkodowany utracił częściowo zdolność do pracy zarobkowej, jednocześnie zwiększyły się jego potrzeby i zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Wnioskodawca wskazuje również, iż w tym przypadku wydaje się znajdować zastosowanie także przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b bowiem świadczenie to zasądzono wyrokiem sądu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego odszkodowania w formie renty, zasądzonej wyrokiem (pyt. 3). W pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wyrokiem sądu przyznano wnioskodawcy odszkodowanie w postaci renty - w związku z błędem medycznym, którego skutkiem była amputacja nogi.

Zgodnie z brzmieniem art. 444 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że otrzymane przez wnioskodawcę odszkodowanie w postaci renty, przyznanej przez sąd korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.