IBPBII/1/415-892/14/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 listopada 2014 r., (data wpływu do Biura - 24 listopada 2014 r.), uzupełnionym 29 stycznia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sumy pieniężnej przyznanej tytułem skargi na przewlekłość postępowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 listopada 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sumy pieniężnej przyznanej tytułem skargi na przewlekłość postępowania.

Z uwagi na braki formalne wniosku, w piśmie z 19 stycznia 2015 r. znak: IBPB II/1/415-892/14/BD wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 29 stycznia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sąd Apelacyjny w K. I Wydział Cywilny wydał 18 listopada 2011 r. postanowienie, w którym zasądził na rzecz Wnioskodawcy kwotę pieniężną w wysokości 6.000 zł na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że powyższą kwotę otrzymał w listopadzie bądź w grudniu 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wskazana kwota zasądzona przez sąd w postanowieniu podlega opodatkowaniu czy też jest ona zwolniona z opodatkowania.

W ocenie Wnioskodawcy, kwota ta stanowi zadośćuczynienie za krzywdę moralną spowodowaną przewlekłością postępowania i nie powinien od niej odprowadzać podatku. Kwota ta nie powinna być opodatkowana ze względu na to, że nie stanowi ona wzbogacenia się z natury fizycznej, ani wynagrodzenia za pracę czy też wygranej w totalizatorze sportowym. Jest to, zdaniem Wnioskodawcy, sankcja Skarbu Państwa za wadliwe zorganizowanie wymiaru sprawiedliwości oraz stanowi rekompensatę dla skarżącego za przewlekłość postępowania w sprawie. Wnioskodawca uważa, że jest to należność o charakterze publicznoprawnym i nie ma charakteru cywilnoprawnego w ścisłym tego słowa znaczeniu.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał się na orzeczenie NSA z 16 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1218/10.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym w 2011 r. - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodów są tzw. inne źródła.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie "w szczególności" oznacza, że przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów.

Wobec tego należy stwierdzić, że przysporzenia majątkowe, niezaliczane do pozostałych źródeł przychodów, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy, stanowią przychody objęte tym przepisem.

W świetle powyższego przychód powstaje zatem w każdym przypadku, w którym podatnik uzyskuje realną korzyść.

Z treści wniosku wynika, że Sąd Apelacyjny w K. I Wydział Cywilny, postanowieniem z 18 listopada 2011 r., zasądził na rzecz Wnioskodawcy kwotę pieniężną w wysokości 6.000 zł na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki. Powyższą kwotę Wnioskodawca otrzymał w 2011 r.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843, z późn. zm.) strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, albo dłużej niż to konieczne do załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego (przewlekłość postępowania).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy uwzględniając skargę, sąd na żądanie skarżącego przyznaje od Skarbu Państwa, a w przypadku skargi na przewlekłość postępowania prowadzonego przez komornika - od komornika, sumę pieniężną w wysokości od 2.000 złotych do 20.000 złotych. Stosownie do art. 15 ust. 1 cyt. ustawy strona, której skargę uwzględniono, może w odrębnym postępowaniu dochodzić naprawienia szkody wynikłej ze stwierdzonej przewlekłości od Skarbu Państwa albo solidarnie od Skarbu Państwa i komornika.

Postanowienie uwzględniające skargę wiąże sąd w postępowaniu cywilnym o odszkodowanie lub zadośćuczynienie, co do stwierdzenia przewlekłości postępowania - art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Na podstawie cytowanej powyżej ustawy o skardze na przewlekłość postępowania należy stwierdzić, że postępowanie ze skargi na przewlekłość postępowania nie jest samodzielnym postępowaniem zmierzającym do stwierdzenia przewlekłości i zasądzenia z tego tytułu odpowiedniego odszkodowania lub zadośćuczynienia. Jest postępowaniem incydentalnym (wpadkowym) w ramach postępowania co do istoty sprawy. Jego celem jest przeciwdziałanie przewlekłości postępowania w trakcie jego trwania i ewentualnie przyznanie odpowiedniej "sumy pieniężnej" jako rekompensaty z tytułu przewlekłości danego postępowania.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną oraz zacytowane powyżej przepisy prawa podatkowego, należy dostrzec, że w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajduje się sformułowanie, że zwolnione z opodatkowania są odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wydanych na podstawie tych ustaw. Oznacza to przede wszystkim, że otrzymane świadczenie musi jednoznacznie zostać określone przez ustawodawcę w danej ustawie jako odszkodowanie lub zadośćuczynienie i jego zasady ustalania lub wysokość wynikają wprost z przepisów ustaw (lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw).

W odniesieniu do dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy w świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego rozpatrywanej sprawy należy zauważyć, że powołany wyżej przepis zwalnia od podatku inne odszkodowania lub inne zadośćuczynienia (niż wymienione w poprzednio cytowanym przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy podatkowej), również wynikające z wyroku sądowego lub ugody sądowej oraz w wysokości określonej w tym wyroku lub w tej ugodzie sądowej, jednak także w tym przepisie chodzi o należności, które kwalifikuje się jako odszkodowanie lub zadośćuczynienie.

Zatem, aby móc mówić o możliwości zastosowania do uzyskanego świadczenia wymienionych powyżej zwolnień od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie wyroku sądowego lub ugody sądowej, należy przyjąć, że świadczeniem takim może być tylko odszkodowanie lub zadośćuczynienie.

W związku z tym stwierdzeniem należy wskazać, że cytowana ustawa o skardze na przewlekłość postępowania normuje otrzymanie odpowiedniej "sumy pieniężnej". Nie wynika więc wprost z tej ustawy, jak tego wymagają przepisy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że skarżący na przewlekłość postępowania otrzymuje odszkodowanie lub zadośćuczynienie. Zatem zakładając racjonalność ustawodawcy należy zaznaczyć, że gdyby ustawodawca chciał uznać, że takie świadczenie jest odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem, to w ten sposób by je nazwał. Jednak jak zostało wskazane powyżej, postępowanie o skardze na przewlekłość postępowania ma charakter incydentalny i odpowiednia "suma pieniężna" przyznana w tym postępowaniu nie odnosi się do faktycznie poniesionej szkody, tylko ma charakter wstępnej rekompensaty, w szczególności ze względu na podstawowy cel tego postępowania, jakim jest doprowadzenie do skutecznej realizacji prawa do sądu.

Dodatkowo w odniesieniu do art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że kwalifikacja świadczenia przyznanego na podstawie wyroku sądu w wyniku skargi na przewlekłość postępowania - musi również przyjąć terminologię ustaloną w ustawie o skardze na przewlekłość postępowania, ponieważ sąd w takiej sprawie przyznaje odpowiednią sumę pieniężną, która ma wstępnie zrekompensować negatywne skutki słusznie zaskarżonego przewlekłego postępowania, a nie dokonuje oceny rzeczywiście poniesionych strat przez skarżącego z tytułu przewlekłego postępowania. Skarga bowiem na przewlekłość postępowania stanowi doraźną interwencję przeciwdziałającą przewlekłości skarżonego postępowania.

Potwierdzeniem słuszności stanowiska Organu interpretacyjnego w tym zakresie jest również cytowany powyżej art. 15 ustawy o skardze na przewlekłość postępowania, z treści którego wynika, że z żądaniem o odszkodowanie lub zadośćuczynienie można wystąpić w postępowaniu odrębnym w przypadku, gdy skarga na przewlekłość została już uwzględniona. Ustawodawca dodaje też, że postanowienie uwzględniające skargę wiąże sąd w postępowaniu cywilnym o odszkodowanie lub zadośćuczynienie.

Zatem, skoro dochodzenie rzeczywistej szkody i krzywdy w postaci zgłoszenia żądania o odszkodowanie lub zadośćuczynienie następuje w odrębnym postępowaniu o naprawienie wyrządzonej szkody, to brak jest podstaw by uznać, że takie postępowanie odbyło się w ramach postępowania o skardze na przewlekłość postępowania. A więc także wynik postępowania ze skargi na przewlekłość postępowania nie może być uznany jako wyrok przyznający odszkodowanie lub zadośćuczynienie.

Wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na względzie także art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji. Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (w tym także ulga podatkowa) nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

W świetle powyższych argumentów i powołanych przepisów prawa podatkowego, przyznana Wnioskodawcy kwota pieniężna tytułem skargi na przewlekłość postępowania stanowi dla Wnioskodawcy przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Otrzymane świadczenie Wnioskodawca winien był doliczyć do pozostałych dochodów (przychodów) w danym roku podatkowym i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

W tym miejscu nadmienić należy, że stosownie do nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328, z późn. zm.) na podstawie dodanego pkt 3e) w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są sumy pieniężne, o których mowa w art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 i z 2009 r. Nr 61, poz. 498).

Wskazany przepis - zgodnie z art. 14 powołanej ustawy zmieniającej ma jednak zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Z treści uzupełnienia wynika, że zasądzoną kwotę Wnioskodawca otrzymał końcem 2011 r. Wprowadzone nowelizacją ustawy zwolnienie nie będzie miało zatem zastosowania w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym otrzymana przez Wnioskodawcę w 2011 r. kwota w wysokości 6.000 zł za uznanie zasadności skargi na przewlekłość postępowania, która nie jest ani odszkodowaniem, ani zadośćuczynieniem - co zostało szeroko omówione w przywołanych wyżej przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiących o zwolnieniu odszkodowania lub zadośćuczynienia od opodatkowania tym podatkiem - podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy podatkowej.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnośnie powołanego przez Wnioskodawcę wyroku należy stwierdzić, iż w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wyroki nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Organ nie może zatem potwierdzić stanowiska Wnioskodawcy w oparciu o powołany wyrok. Zauważyć również należy, iż orzecznictwo zapadłe w podobnych sprawach nie jest jednolite. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 4 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 768/09 potwierdza stanowisko Organu przedstawione w treści interpretacji.

W związku z dołączonym do wniosku plikiem dokumentów należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.