IBPBII/1/415-883/11/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2011 r. (data wpływu do Organu - 1 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wykazania przez płatnika w informacji PIT-11 za 2011 r. składek na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonego (pracownika) - jest prawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2011 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie wykazania przez płatnika w informacji PIT-11 za 2011 r. składek na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonego (pracownika).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni zatrudniała pracownika w ramach umowy o pracę w okresie od 1 października 2008 r. do 31 października 2010 r. Na mocy postanowień umowy o pracę pracownik zatrudniony był w wymiarze 1/2 etatu z wynagrodzeniem brutto: 635,00 zł/miesiąc w 2008 r., 638,00 zł/miesiąc w 2009 r., 660,00 zł/miesiąc w 2010 r. Od wyżej wymienionych kwot odprowadzane były terminowo składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Podatek od ww. wynagrodzeń ograniczony został do wysokości składki zdrowotnej i nie wystąpił (załącznik nr 1 - wyliczenie wynagrodzenia wg list płac zgodnie z zawartą umową o pracę).

W terminie składane były również deklaracje PIT-4R oraz informacje PIT-11 zawierające dokonane pracownikowi wypłaty - zgodnie z wyliczeniami jak w załączniku nr 1 (odbiór wynagrodzenia kwitowany był przez pracownika na liście płac), jak również faktycznie odprowadzone składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Podatek dochodowy wyniósł 0,00 zł.

Wnioskodawczyni zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami zaliczyła również do kosztów prowadzenia działalności koszty wypłaconych wynagrodzeń i odprowadzonych składek ZUS (w wysokości finansowanej przez płatnika) stanowiących koszt Wnioskodawczyni.

W 2010 r. pracownik złożył w Sądzie Rejonowym wniosek o ustalenie istnienia stosunku pracy, wynagrodzenia, wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, wydania świadectwa pracy. W czerwcu 2011 r. Sąd Rejonowy Wydział Pracy wydał wyrok w tejże sprawie (załącznik nr 2). Wyrok Sądu oparł się m.in. na opinii biegłego (załącznik nr 3 "Załącznik nr 5 do opinii biegłego sądowego"). W wyroku Sąd ustalił, że pomiędzy stronami istniał stosunek pracy na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w całym okresie zatrudnienia. W związku z powyższym pracownikowi przysługiwało wynagrodzenie obliczone jak w załączniku nr 3. Jednocześnie Sąd powoływał się na faktycznie otrzymane przez pracownika wynagrodzenie miesięczne w wysokości 1.000 zł/ miesiąc w okresie od października 2008 r. do sierpnia 2010 r. Powstała rozbieżność w kwotach wyliczonych przez biegłego a kwotą faktycznie otrzymaną w ww. okresie (w załączeniu wyliczenie wynagrodzenia, składek ZUS, podatku wg oświadczenia pracownika o otrzymywaniu kwoty 1.000,00 zł netto oraz wyliczenie wynagrodzenia, składek ZUS, podatku wg sporządzonego wyliczenia biegłego - załącznik nr 4).

Za okres wrzesień, październik 2010 r. Wnioskodawczyni wypłaciła niedopłatę wynagrodzenia w wysokości zasądzonej zgodnie z wyrokiem wraz z należnymi odsetkami, odprowadziła należny podatek oraz ubezpieczenie społeczne. Wypłaty dokonała w lipcu 2011 r. W 2011 r. odprowadziła również należne składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz podatek dochodowy wynikające z powstałych niedopłat z tytułu zmiany wysokości wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy w związku z tym, że Wnioskodawczyni zapłaci w roku 2011 składki ZUS zarówno w części finansowanej przez płatnika jak i w części finansowanej przez ubezpieczonego wynikające z niedopłaty wynagrodzenia za lata 2008-2011 - może wykazać zapłacone składki ZUS w część finansowanej przez ubezpieczonego (pracownika) w informacji PIT-11. Jeżeli tak to czy winna to wykazać w informacjach PIT-11 za poszczególne lata podatkowe w części przypadającej na te lata czy też w roku faktycznej zapłaty ubezpieczenia.

Według Wnioskodawczyni, zapłacone składki od różnicy wynagrodzeń w części finansowanej przez ubezpieczonego (pracownika) płatnik winien wykazać w informacji PIT-11 za rok, w którym to wpłata nastąpiła, czyli za 2011 r. - zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ wskazuje, że w przedstawionym stanie faktycznym, w zadanych pytaniach oraz we własnym stanowisku w sprawie Wnioskodawczyni podała "zeznanie PIT-11". Mając jednak na uwadze merytoryczną treść wniosku, tut. Organ uznał, iż Wnioskodawczyni miała na uwadze "informację PIT-11".

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wykazania przez płatnika w informacji PIT-11 za 2011 r. składek na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonego (pracownika).

W zakresie skutków podatkowych wypłaty wynagrodzenia ze stosunku pracy za lata 2008-2010 oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w 2011 r. zapłaconych przez płatnika składek ZUS oraz wypłaconych w poprzednich latach wynagrodzeń - wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika (również byłego pracownika) z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z przepisu art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy wynika, iż podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4., od przychodu podlegającego opodatkowaniu - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 31 ww. ustawy stanowi, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni zatrudniała w okresie od 1 października 2008 r. do 31 października 2010 r. pracownika w ramach umowy o pracę. Na mocy postanowień umowy o pracę pracownik zatrudniony był w wymiarze 1/2 etatu z wynagrodzeniem brutto: 635,00 zł/miesiąc w 2008 r., 638,00 zł/miesiąc w 2009 r., 660,00 zł/miesiąc w 2010 r. Od wyżej wymienionych kwot odprowadzane były terminowo składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Podatek od ww. wynagrodzeń ograniczony został do wysokości składki zdrowotnej i nie wystąpił.

W terminie składane były również deklaracje PIT-4R oraz informacje PIT-11 o dokonanych pracownikowi wypłatach jak również faktycznie odprowadzonych składkach na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Podatek dochodowy wyniósł 0,00 zł.

W 2010 r. pracownik złożył w Sądzie Rejonowym wniosek o ustalenie istnienia stosunku pracy, wynagrodzenia, wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, wydania świadectwa pracy. W czerwcu 2011 r. Sąd Rejonowy Wydział Pracy wydał wyrok w sprawie. Wyrok Sądu oparł się m.in. na opinii biegłego. W wyroku Sąd ustalił, że pomiędzy stronami istniał stosunek pracy na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w całym okresie zatrudnienia. W związku z powyższym pracownikowi przysługiwało wynagrodzenie obliczone przez biegłego. Jednocześnie Sąd powoływał się na faktycznie otrzymane przez pracownika wynagrodzenie miesięczne w wysokości 1.000 zł/miesiąc w okresie od października 2008 r. do sierpnia 2010 r. Powstała rozbieżność w kwotach wyliczonych przez biegłego a kwotą faktycznie otrzymaną w ww. okresie. Za okres wrzesień - październik 2010 r. Wnioskodawczyni wypłaciła niedopłatę wynagrodzenia w wysokości zasądzonej zgodnie z wyrokiem wraz z należnymi odsetkami, odprowadziła należny podatek oraz ubezpieczenie społeczne. Wypłaty dokonała w lipcu 2011 r. W 2011 r. odprowadziła również należne składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz podatek dochodowy wynikające z powstałych niedopłat z tytułu zmiany wysokości wynagrodzenia.

Wnioskodawczyni jako pracodawca (płatnik) zapłaci w 2011 r. składki ZUS zarówno w części finansowanej przez płatnika jak i w części finansowanej przez ubezpieczonego wynikające z niedopłaty wynagrodzenia za lata 2008-2011.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w ww. art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dlatego też zapłacone przez Wnioskodawczynię w 2011 r. za podatnika (pracownika) składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) oraz w art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy - w świetle art. 11 ust. 1 ustawy stanowią przychód pracownika, bowiem otrzymał on nieodpłatne świadczenie od pracodawcy (pracodawca zapłacił za niego składki, które powinny być finansowane z pracownika środków).

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne od powstałych niedopłat z tytułu zmiany wysokości wynagrodzenia za lata 2008-2010 zapłacone w całości za pracownika przez Wnioskodawczynię (pracodawcę), tj. również w części, w której powinny być one pokryte z dochodu pracownika - jeżeli zostaną sfinansowane przez pracodawcę - stanowią dla tej osoby przysporzenie majątkowe mające swoje źródło w przychodach ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem należy uznać, że przypisanie pracownikowi dochodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, w związku z pokryciem przez Wnioskodawczynię składek w części, w której winny być sfinansowane przez podatnika powoduje, że de facto składkami tymi w sensie podatkowym został obciążony pracownik (składki te poniósł pośrednio on). Skoro tak, to pracownikowi przysługują uprawnienia wynikające z powołanych powyżej art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) oraz art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stwierdza się, iż Wnioskodawczyni winna, zatrudnionemu w okresie od października 2008 r. do października 2010 r. pracownikowi, w informacji PIT-11 za 2011 r. wykazać zarówno kwoty zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne i kwoty składek na ubezpieczenie zdrowotne jako przychód ze stosunku pracy osiągnięty w 2011 r., jak również i kwoty zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne jako podlegające odliczeniu od dochodu, na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) i składek na powszechne ubezpieczenie zdrowotne jako podlegające odliczeniu od podatku na podstawie art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, że zapłacone składki od różnicy wynagrodzeń w części finansowanej przez ubezpieczonego (pracownika) płatnik powinien wykazać w informacji PIT-11 za rok, w którym to wypłata nastąpiła, czyli za rok 2011 - zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należało uznać za prawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła kserokopie dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.