IBPBII/1/415-862/09/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 10 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniach 17 listopada 2009 r., 29 stycznia 2010 r. i 1 lutego 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym wynagrodzeń pracowników wietnamskich oddelegowanych do pracy w Polsce - jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym wynagrodzeń pracowników wietnamskich oddelegowanych do pracy w Polsce.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 21 stycznia 2010 r. Znak: IBPB I/2/423-1380/09/MS, IBPB II/1/415-862/09/MK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniach 29 stycznia 2010 r. i 1 lutego 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (wnioskodawca) zawarła w 2009 r. umowę o współpracy z wietnamską Spółką mając na uwadze dokonane uzgodnienia. Dotychczasowa współpraca zaowocowała podpisaniem szeregu umów na dostawę urządzeń i w 2009 r. wnioskodawca dokonał sprzedaży na łączną wartość 8.000.000,00 zł.

Umowa o współpracy zawiera uzgodnienia, w których wnioskodawca zobowiązuje się do:

Natomiast wietnamska Spółka zobowiązuje się do przesyłania na konto wnioskodawcy po 200 USD dla każdego studenta co miesiąc, celem pokrycia części kosztów utrzymania, opłaty za media, wyżywienie, w zapewnionym przez wnioskodawcę zakwaterowaniu i innych opłat związanych z pobytem (przez trzy lata).

Wnioskodawca wystawia faktury sprzedaży dla wietnamskiej Spółki za media i inne opłaty i rozlicza je z dokonanymi wpłatami środków na konto wnioskodawcy zaliczając do przychodów do opodatkowania. Pozostałą część nie rozliczonych środków wnioskodawca zamierza wypłacić przedstawicielom wietnamskiej Spółki (od dnia 2 listopada 2009 r. są zatrudnieni na podstawie zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemców umowy o pracę).

Z uzupełnienia wniosku z dnia 29 stycznia 2010 r., który wpłynął do tut. Biura w dniu 1 lutego 2010 r. wynika, iż wnioskodawca:

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wypłacone świadczenia (w tym ze środków przekazanych przez wietnamską Spółkę na konto wnioskodawcy) wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest opodatkować jako przychody z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 9 listopada 2009 r., który wpłynął do tut. Biura w dniu 17 listopada 2009 r. wnioskodawca zadał dodatkowe pytania:

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku z dnia 29 stycznia 2010 r., które wpłynęło do tut. Biura w dniu 1 lutego 2010 r. wskazał, iż zmienia stanowisko dotyczące wypłat środków przekazanych przez wietnamską Spółkę, w stosunku do których uważał poprzednio, że nie ma obowiązku potrącania podatku. Wnioskodawca aktualnie dokonał potrącenia podatku dochodowego od osób fizycznych kwalifikując je zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy opłata za studia, za naukę języka polskiego oraz opłata za zakwaterowanie dla zatrudnionych przez wnioskodawcę oddelegowanych przedstawicieli wietnamskiej Spółki jest przychodem zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w miesiącu otrzymania świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym wynagrodzeń pracowników wietnamskich oddelegowanych do pracy w Polsce.

W pozostałym zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych wniosek rozstrzygnięto interpretacjami indywidualnymi Znak: IBPB I/2/423-1380/09/MS oraz IBPB I/2/423-251/10/MS.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Artykuł 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Z wyżej cytowanych przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów pracownika zaliczyć należy wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać na podstawie zawartej umowy bądź wypłaty mającej związek z faktem wykonywania przez niego pracy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, wnioskodawca zawarł w 2009 r. umowę o współpracy z wietnamską Spółką. Umowa ta zawiera uzgodnienia, w której wnioskodawca zobowiązuje się do opłaty za kurs języka polskiego dla dwóch oddelegowanych przedstawicieli wietnamskiej Spółki, opłaty za studia podyplomowe, zapewnienie zakwaterowania dla 2 oddelegowanych przedstawicieli wietnamskiej Spółki (nie obejmuje opłat za media). Natomiast wietnamska Spółka zobowiązuje się do przesyłania na konto wnioskodawcy po 200 USD dla każdego studenta co miesiąc, celem pokrycia części kosztów utrzymania, opłaty za media, wyżywienia, w zapewnionym przez wnioskodawcę zakwaterowaniu i innych opłat związanych z pobytem (przez trzy lata). Od dnia 2 listopada 2009 r. przedstawiciele wietnamskiej Spółki są zatrudnieni przez wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę.

Z uzupełnienia wniosku wynika, iż wnioskodawca nie posiada certyfikatu rezydencji dla osób oddelegowanych przez wietnamską Spółkę do pracy w Polsce, osoby te nie wystąpiły o wydanie certyfikatu rezydencji w Polsce, osoby nie przebywają dłużej niż 183 dni w roku podatkowym w 2009 (w Polsce przebywają od dnia 6 września 2009 r. do nadal, przewidywany termin pobytu 3 lata), oddelegowani przedstawiciele nie wykonywali pracy przed zawarciem z nimi umowy o pracę w dniu 2 listopada 2009 r. na rzecz wnioskodawcy i pod jego nadzorem, przed zawarciem umowy o pracę z wnioskodawcą z przedstawicielami wietnamskiej Spółki nie występował stosunek prawny, oddelegowani przedstawiciele wietnamskiej Spółki do dnia 31 sierpnia 2009 r. zatrudnieni byli na podstawie umowy o pracę w Spółce wietnamskiej.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż ponoszone przez wnioskodawcę opłaty - w związku z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę od 2 listopada 2009 r. ww. przedstawicieli wietnamskiej Spółki - za kurs języka polskiego, za studia podyplomowe, za zapewnienie zakwaterowania stanowią nieodpłatne świadczenia w rozumieniu art. 11 ust. 1 ww. ustawy, które należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, tj. do przychodów o których mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Przy czym przychód ww. pracowników z powyższych tytułów powstaje w miesiącach otrzymania świadczenia, tj. w miesiącach w których zostały przez wnioskodawcę poniesione.

Należy przy tym zauważyć, iż poniesione ww. opłaty za kurs języka polskiego oraz za studia podyplomowe stanowią przychody ze stosunku pracy. Jednakże po spełnieniu określonych warunków przychód taki może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przepisu tego wynika bowiem, że wolne od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

W odniesieniu do wpłacanych przez wietnamską Spółkę co miesiąc na konto wnioskodawcy po 200 USD za każdego zatrudnionego u wnioskodawcy na podstawie umowy o pracę przedstawiciela zagranicznej spółki celem pokrycia części kosztów utrzymania, opat za media, wyżywienia oraz innych kosztów należy stwierdzić, że i te środki stanowią dla ww. pracowników nieodpłatne świadczenia jako przychody ze stosunku pracy. Należy bowiem zauważyć, iż z chwilą przekazania na konto wnioskodawcy tych kwot, kwotami tymi odtąd dysponuje wnioskodawca jako samoistny podatnik. Otrzymane środki mają charakter definitywny i bezwarunkowy.

W przedstawionej sytuacji dochodzi do trwałego przysporzenia majątkowego po stronie wnioskodawcy, co z kolei oznacza, iż osiąga on z tego tytułu przychód. Zatem ww. koszty pokrywane są przez wnioskodawcę ze środków finansowych znajdujących się na jego rachunku bankowym, tj. z jego dochodów.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności m.in. dochody (przychody) z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia (art. 3 ust. 2b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast, przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Aby jednoznacznie przesądzić o tym gdzie należy ustalić miejsce zamieszkania dla celów podatkowych nie można poprzestać na analizie wyłącznie li tylko przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Regulacje dotyczące rezydencji podatkowej - zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zatem w świetle uregulowań art. 4 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sporządzonej w Warszawie dnia 31 sierpnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 49, poz. 258), "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce zarejestrowania albo inne kryteria o podobnym charakterze.

W myśl art. 4 ust. 2 tej umowy jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Zatem oceny, w którym kraju pracownik posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych dokonuje się analizując przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w powiązaniu z przepisami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jeżeli pracownik posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, będzie on również posiadał nieograniczony obowiązek podatkowy. Jeżeli natomiast jego miejscem zamieszkania jest Wietnam, w Polsce pracownik ten będzie posiadał ograniczony obowiązek podatkowy. W tym jednak przypadku należy sięgnąć do art. 15 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Socjalistycznej Republiki Wietnamu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 21 płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Sformułowanie "może być opodatkowane" oznacza, że wypłacone wynagrodzenie zawsze będzie opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, o ile ustawodawstwo podatkowego tego Państwa przewiduje opodatkowanie przychodów z tego tytułu (ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje opodatkowanie przychodów ze stosunku pracy).

Przepis art. 15 ust. 2 ww. umowy określa wyjątki od powyższej zasady. Zgodnie z tym przepisem, bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 ww. umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika. W celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować określoną w art. 23 ust. 2 ww. umowy metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem mając na względzie powołany powyżej przepis art. 15 ust. 2 umowy, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie nie został spełniony warunek wymieniony m.in. w pkt b, gdyż wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę, który ma siedzibę w Polsce. Powyższe powoduje, że wynagrodzenie ww. pracowników wietnamskich zatrudnionych od 2 listopada 2009 r. na podstawie umowy o pracę w Polsce nawet jeśli w Polsce nie mają miejsca zamieszkania podlega opodatkowaniu w Polsce.

Kwestia oceny, w którym kraju pracownicy ci posiadają rezydencję podatkową czyli miejsce zamieszkania dla celów podatkowych nie była jednak przedmiotem zapytania wnioskodawcy.

Podsumowując, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, gdyż wnioskodawca jako płatnik zobowiązany jest do obliczania, poboru i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę skierowanych do pracy w Polsce przez wietnamską Spółkę, bez względu na to, w którym kraju osoby te posiadają miejsce zamieszkania oraz do sporządzenia tym osobom informacji PIT-11.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przepisu art. 38 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (art. 38 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.