IBPBII/1/415-846/11/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 29 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu z tytułu umowy o dzieło - jest prawidłowe.

W dniu 29 września 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu z tytułu umowy o dzieło.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zawarła umowę o dzieło z Panią X prowadzącą działalność gospodarczą. Przedmiotem dzieła jest przeprowadzenie cyklu zajęć praktycznych wraz z opieką nad stażystami w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, finansowanego z funduszy unijnych.

Wnioskodawczyni wskazała, iż w myśl postanowień art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, które dokonują wypłaty świadczeń z tytułu umów o dzieło, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl postanowień art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy płatnik podatku jest obowiązany pobrać podatek z tytułu wypłacanych należności dotyczących umów o dzieło w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zgodnie z powyższymi regulacjami Pani X, przed wypłatą należności z tytułu umów o dzieło, potrąca koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% przychodu.

Wykonując przedmiotową umowę Wnioskodawczyni ustaliła, że ponosi koszty realizacji dzieła wyższe niż ustalone ustawą w wysokości 20% przychodów. Koszty te są ściśle i bezpośrednio związane z realizacją dzieła i dotyczą: czynszu za wynajem sal, zakup materiałów szkoleniowych a także kosztów obsługi technicznej i logistycznej niezbędnej do wykonywania dzieła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może w zeznaniu rocznym za 2011 r. uwzględnić faktycznie poniesione koszty uzyskania przychodów z tytułu realizacji dzieła a nie te, które wynikają z normy procentowej 20%.

Wnioskodawczyni wskazała, iż w myśl postanowień art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Wnioskodawczyni uważa, że może bezspornie udowodnić, że ponosi koszty ściśle związane z realizacją dzieła i są one wyższe niż wynikające z normy 20%. Koszty te są dokumentowane imiennymi fakturami VAT potwierdzającymi zakupy usług: czynsze za wynajem sal, usługi obsługi technicznej i logistycznej, a także fakturami dotyczącymi zakupu materiałów szkoleniowych. Pomiędzy kosztami dzieła a uzyskiwanymi z tego tytułu przychodami istnieje ścisły i bezsporny związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy koniecznością poniesienia kosztu a uzyskiwanym przychodem. Koszty te są mierzalne i nie budzą wątpliwości, co do ich wysokości. Wnioskodawczyni oświadcza, że koszty te nie stanowią wydatków osobistych i nie byłyby ponoszone ani w całości ani w części, jeżeli dzieło nie byłoby realizowane.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że składając zeznanie roczne w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. będzie mogła uwzględnić koszty uzyskania przychodu w wysokości rzeczywiście poniesionej a nie te, które wynikają z zastosowania normy procentowej w wysokości 20%.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawczyni powołała się na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia 6 maja 2005 r. Znak:.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 8 powyższej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych m.in. w art. 13 pkt 8 - określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenia chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przy czym, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej m.in. w ust. 9 pkt 4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10 ww. ustawy). Jednakże, aby móc zastosować koszty w wysokości faktycznie poniesionej, to muszą one być udokumentowane i nierozerwalnie związane z uzyskanym przychodem.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Należy zatem stwierdzić, iż koszty podatkowe z działalności wykonywanej osobiście określone zostały w wysokości 20% uzyskanego przychodu (oblicza się je od przychodu pomniejszonego o składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe). Jeśli jednak podatnik udowodni, że rzeczywiste koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej, to może odliczyć je w wysokości faktycznie poniesionej. Koszty te muszą być jednak poniesione w celu uzyskania przychodu. Zatem zaliczenie faktycznie poniesionych wydatków (tj. zapłaconych w roku podatkowym) do kosztów uzyskania przychodów, związanych z realizacją przez podatnika m.in. umowy o dzieło, musi być oparte na związku przyczynowo - skutkowym pomiędzy ich poniesieniem a osiągniętymi przychodami.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zawarła umowę o dzieło z Panią X prowadzącą działalność gospodarczą. Przedmiotem dzieła jest przeprowadzenie cyklu zajęć praktycznych wraz z opieką nad stażystami w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, finansowanego z funduszy unijnych. Pani X, przed wypłatą należności z tytułu umów o dzieło, potrąca koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% przychodu. Jednak Wnioskodawczyni, wykonując przedmiotową umowę, ponosi koszty realizacji dzieła wyższe niż w wysokości 20% przychodów. Wnioskodawczyni uważa, że może bezspornie udowodnić, że ponosi koszty ściśle związane z realizacją dzieła i są one wyższe niż wynikające z normy 20%. Koszty te są dokumentowane imiennymi fakturami VAT potwierdzającymi zakupy usług: czynsze za wynajem sal, usługi obsługi technicznej i logistycznej, a także fakturami dotyczącymi zakupu materiałów szkoleniowych. Pomiędzy kosztami dzieła a uzyskiwanymi z tego tytułu przychodami istnieje, zdaniem Wnioskodawczyni, ścisły i bezsporny związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy koniecznością poniesienia kosztu a uzyskiwanym przychodem. Wnioskodawczyni uważa zatem, że składając zeznanie roczne w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. będzie mogła uwzględnić koszty uzyskania przychodu w wysokości rzeczywiście poniesionej a nie te, które wynikają z zastosowania normy procentowej w wysokości 20%.

W związku z powyższym, stwierdza się, że jeżeli istotnie Wnioskodawczyni na podstawie posiadanych dokumentów udowodni, że koszty uzyskania przychodu były wyższe niż w wysokości 20% uzyskanego przychodu i o ile udokumentowane wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię istotnie pozostają w związku z uzyskiwanymi przychodami z realizacji zawartej umowy o dzieło, to w przedmiotowej sprawie zaistnieją przesłanki do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Tym samym Wnioskodawczyni przy spełnieniu ww. warunków będzie mogła w zeznaniu podatkowym za 2011 r. wykazać koszty uzyskania przychodu w wysokości faktycznie poniesionej.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawczynię postanowienia organu podatkowego należy stwierdzić, że postanowienie to zostało wydane w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dokumentu; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.