IBPBII/1/415-845/10/ŚS - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych renty wdowiej i sierocej, wypłacanych z niemieckiego systemu ubezpieczeń socjalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 13 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania renty wdowiej i sierocej wypłacanej przez Niemieckie Ubezpieczenie Rentowe - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania renty wdowiej i sierocej wypłacanej przez Niemieckie Ubezpieczenie Rentowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 19 marca 2010 r. zginął podczas wykonywania pracy na terenie Niemiec mąż wnioskodawczyni i ojciec jej ośmioletniego syna. Mąż wnioskodawczyni był ubezpieczony na terenie Republiki Federalnej Niemiec. W związku z powyższym przyznano wnioskodawczyni i jej dziecku odpowiednio rentę wdowią i sierocą. Postanowienie o decyzji rentowej wydano dnia 9 lipca 2010 r., w której określono jej wysokość i wyrównanie z dniem śmierci męża. Renta została przyznana z ustawowego ubezpieczenia wypadkowego na podstawie paragrafu 63 ust. 1 Księgi VII Kodeksu socjalnego (SGB VII). Wnioskodawczyni rentę otrzymuje z niemieckiego ustawowego ubezpieczenia socjalnego. Przedmiotowa renta wdowia i sieroca jest świadczeniem z obowiązkowego systemu ubezpieczeń Republiki Federalnej Niemiec (z jednego z pięciu działów ubezpieczenia społecznego, a mianowicie z ustawowego ubezpieczenia od następstw wypadków). Wnioskodawczyni rentę wdowią i sierocą otrzymuje za pośrednictwem banku X. Z chwilą otrzymania pierwszego świadczenia renty bank X. pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Z uwagi na wysokie prowizje pobierane przez bank X. za prowadzenie rachunku wnioskodawczyni zmieniła bank na inny. Wnioskodawczynię poinformowano, że renta którą utrzymuje z zagranicy, a należy ona do niemieckiego ustawowego ubezpieczenia socjalnego (wypadkowe) nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy renta wdowia i sieroca otrzymywana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych z Republiki Federalnej Niemiec podlega opodatkowaniu w Polsce.

Zdaniem wnioskodawczyni renta wdowia i sieroca, którą otrzymuje z Republiki Federalnej Niemiec nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Wnioskodawczyni stwierdziła, iż wynika to z treści art. 18 ust. 2 ustawy międzynarodowej zawartej w dniu 14 maja 2003 r. między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), która stanowi, że płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, drugiego Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie. Wnioskodawczyni uważa, iż od renty wdowiej i sierocej przyznanej na podstawie Kodeksu socjalnego (jego przepisów), bank X. nie powinien pobierać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, gdyż ww. renta pochodzi z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych w Niemczech. Wnioskodawczyni powołała się również na paragraf 67 ust. 1 VII księgi Kodeksu ustaw społecznych SGB VII.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 4a tej ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści wniosku wynika, iż wnioskodawczyni pobiera z Niemiec rentę wdowią oraz rentę sierocą przyznaną jej małoletniemu synowi, a zatem w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie będzie miała stosowna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec.

Stosownie do art. 18 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polska) z drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie (Polska).

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie (Polsce) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie (Niemcy).

Podstawę ustawową ubezpieczenia w prawie niemieckim stanowi Kodeks Socjalny, m.in. jego Księga Siódma (SGB VII). Świadczenia pieniężne związane ze śmiercią ubezpieczonego na skutek wypadku przy pracy przyznawane i ustalane na podstawie tych przepisów są więc świadczeniami pochodzącymi z działu ubezpieczeń od następstw wypadków niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż emerytury i renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji gdy świadczenia (płatności) są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Republiki Federalnej Niemiec, bowiem wówczas stosownie do ww. art. 18 ust. 2 umowy płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła tj. w Niemczech.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

* ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,

* ustawowe ubezpieczenie emerytalne,

* ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,

* ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków oraz

* ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.

Świadczenia pochodzące z tych pięciu działów mogą mieć formę zasiłków jednorazowych lub bieżących świadczeń stałych. Niemniej jednak, wyłączne prawo do opodatkowania w Niemczech dotyczy zarówno bieżących stałych świadczeń, jak i jednorazowych zasiłków pochodzących ze wszystkich ww. działów ustawowego ubezpieczenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni i jej niepełnoletniemu dziecku została przyznana ustawowa renta na podstawie paragrafu 63 ust. 1 Kodeksu socjalnego SGB VII, tj. renta z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych w Niemczech. Zatem renta pobierana przez wnioskodawczynię (wdowia i sieroca) zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Zatem stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeniaw przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.