IBPBII/1/415-820/14/BJ - Kwalifikacja podatkowa przychodów uzyskiwanych przez nauczyciela z tytułu udzielania korepetycji, w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 1 października 2014 r. (data wpływu do Biura - 3 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do właściwego źródła przychodów z udzielania korepetycji - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 października 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do właściwego źródła przychodów z udzielania korepetycji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest z wykształcenia filologiem i przez ostatnie trzydzieści lat pracowała jako nauczyciel i lektor języka angielskiego. Od września 2014 r. Wnioskodawczyni pobiera z ZUS nauczycielskie świadczenie kompensacyjne.

Wnioskodawczyni chciałaby udzielać korepetycji i prosi o odpowiedź: czy udzielanie lekcji korepetycji mogłoby być opodatkowane jako działalność prowadzona osobiście.

Wnioskodawczyni nadmieniła, że zajęcia byłyby prowadzone w jej mieszkaniu, tylko przez nią i polegałyby na pomocy w odrabianiu lekcji, przygotowaniu do sprawdzianu, itp. Zajęcia nie miałyby charakteru ciągłego; nie odbywałyby się w czasie ferii, przerw świątecznych czy wakacji. Wnioskodawczyni nie zamierza zatrudniać żadnych pracowników.

Wnioskodawczyni uważa, że udzielanie korepetycji winno być traktowane jako działalność prowadzona osobiście. Swoją opinię Wnioskodawczyni opiera na interpretacji przepisów podatkowych i wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1273/11, który dotyczył podobnej sprawy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy wyszczególniono m.in. jako odrębne źródła przychodów:

* działalność wykonywaną osobiście (pkt 2),

* pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3).

W myśl art. 13 pkt 2 powyższej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Jednocześnie art. 5b ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż z zakresu pozarolniczej działalności gospodarczej wyłączone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki, tj.:

Z powyższego przepisu wynika, że wyłączenie określonych czynności z pozarolniczej działalności gospodarczej może nastąpić tylko w przypadku, gdy spełnione są wszystkie przesłanki wymienione w ww. przepisie. Nieziszczenie się któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż nie jest możliwym uznanie, że czynność nie została wykonana w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

* jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

* wykonywana jest w sposób ciągły; jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy; istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu;

* prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym; warunek, aby działalność gospodarcza prowadzona była w sposób zorganizowany nie może być rozumiany jako instytucjonalne wyodrębnienie i jednoczesne wyposażenie takiej działalności w stosowne instrumenty o charakterze materialnym, jak np. biuro i jego wyposażenie; prowadzenie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną nie wymaga w zasadzie żadnej organizacji w znaczeniu instytucjonalnym.

Ponadto nierozłącznie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej jest zjawisko ryzyka, które jest wynikiem podejmowania decyzji dotyczących przyszłości. Z istoty prowadzenia działalności gospodarczej wynika, że osoba prowadząca taką działalność prowadzi ją na własny rachunek i na własne ryzyko. Każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą w ramach ryzyka, musi przewidywać możliwość nieuzyskania przewidywanych wyników ekonomiczno-finansowych związanych z tą działalnością lub też podejmowanym przedsięwzięciem.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni chciałaby udzielać korepetycji. Zajęcia byłyby prowadzone w jej mieszkaniu, tylko przez nią i polegałyby na pomocy w odrabianiu lekcji, przygotowaniu do sprawdzianu, itp. Zajęcia nie miałyby charakteru ciągłego; nie odbywałyby się w czasie ferii, przerw świątecznych czy wakacji. Wnioskodawczyni nie zamierza zatrudniać żadnych pracowników.

Zauważyć należy, że mimo tego, że zajęcia prowadzone będą osobiście, bez żadnego udziału osób trzecich i nie będą miały charakteru ciągłego spełnione będą przesłanki pozwalające na uznanie prowadzonych przez Wnioskodawczynię zajęć za pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni sama bowiem będzie ponosić odpowiedzialność oraz ryzyko gospodarcze związane z prowadzeniem korepetycji, gdyż w przypadku nieefektywnej nauki może nastąpić spadek ilości uczniów, którym będzie korepetycji udzielać. Ryzykiem gospodarczym związanym z ww. działalnością jest również ryzyko inwestycyjne ponoszone, np. na zakup materiałów edukacyjnych, biurowych, środków pomocowych. Ponadto korepetycje prowadzone będą w miejscu wskazanym przez zlecającego. Tym samym nie wystąpią łącznie wszystkie trzy przesłanki, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykluczające możliwość zakwalifikowania wykonywanych przez Wnioskodawczynię czynności w zakresie udzielania korepetycji do pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że przychody osiągnięte z tytułu udzielania prywatnych korepetycji Wnioskodawczyni powinna zaliczyć do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, wymienionych w art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie - jak uważa Wnioskodawczyni - do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest to działalność gospodarcza w zakresie usług edukacyjnych - nauczania, udzielania lekcji na godziny.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku WSA, które zdaniem Wnioskodawczyni przemawia za słusznością przedstawionego stanowiska, podkreślić należy, że jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie może być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.