IBPBII/1/415-802/14/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 września 2014 r., (data wpływu do Biura - 30 września 2014 r.), uzupełnionym 21 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce z tytułu emerytury otrzymywanej z Francji - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 września 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce z tytułu emerytury otrzymywanej z Francji.

Z uwagi na braki formalne wniosku, w piśmie z 10 listopada 2014 r. znak: IBPB II/1/415-802/14/BD wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 21 listopada 2014 r.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 1990 r. podjął pracę we Francji w firmie, która podlegała opłacaniu składek w CNAV (Francuska Kasa Emerytalna). W 1995 r. Wnioskodawca zmienił pracę i pracował w firmach, które podlegały opłacaniu składek w MSA (Zdrowie, Rodzina, Emerytura, Usługi). W firmach tych Wnioskodawca pracował do 2009 r. W sierpniu 2009 r. Wnioskodawca złożył odpowiednie dokumenty dotyczące przyznania mu emerytury. W tym samym czasie Wnioskodawca wrócił do Polski i również złożył dokumenty o przyznanie mu emerytury w Polsce; ta emerytura została mu przyznana we wrześniu 2009 r. (adres zameldowania Wnioskodawca podał w Polsce). Na przyznanie emerytury francuskiej Wnioskodawca czekał do kwietnia 2010 r.; w tym czasie otrzymywał emeryturę z A. (dodatkowa emerytura pracownicza). Po zakończeniu pracy we Francji Wnioskodawca miał zamiar powrócić do Polski, lecz powolne załatwianie emerytury przez francuskie biura emerytalne spowodowały, że Wnioskodawca we Francji pozostał do marca 2011 r. W tym też czasie kontrolował czy pieniądze z powyższych emerytur wpływają do banku. Po stwierdzeniu, że wszystko jest w porządku Wnioskodawca wrócił do Polski i otworzył konto zagraniczne w Banku X w Polsce. Następnie wrócił do Francji celem zmiany kont do wypłaty emerytur francuskich na bank w Polsce. We francuskim urzędzie podatkowym od 11 marca 2011 r. Wnioskodawca zmienił również adres zamieszkania na miejscowość w Polsce. Adresy Wnioskodawca pozmieniał także w instytucjach emerytalnych przy zmianie kont. W marcu 2011 r. Wnioskodawca złożył 3-miesięczne wypowiedzenie mieszkania we Francji. Ponadto z uwagi na to, że pieniądze nie wpływały już na francuskie konta (pieniądze wpływały już do banku w Polsce) bank francuski zamknął konto Wnioskodawcy.

W uzupełnienia wniosku, Wnioskodawca wskazał, że od momentu wypłaty przedmiotowego świadczenia z Francji posiadał on miejsce zamieszkania we Francji, jednakże obywatelstwo posiadał polskie. Przedmiotowe świadczenie (emerytura) wypłacane jest z francuskiego systemu ubezpieczeń społecznych. Zaś emeryturę dodatkową Wnioskodawca otrzymuje z instytucji A., która jest instytucją pomocniczą. Wnioskodawca otrzymuje więc świadczenie z CNAV - odpowiednik ZUS w Polsce, MSA - odpowiednik KRUS w Polsce i A. - instytucja pomocnicza. Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu wskazał, że przyznane świadczenie (emeryturę) przyznano mu z tytułu wcześniejszego świadczenia państwu francuskiemu usług o charakterze publicznym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie otrzymywane z Francji należy opodatkować w Polsce zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy też zgodnie z art. 27 ust. 9 cyt. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie otrzymywane z Francji w 2011 r. powinien ująć do stopy procentowej na podstawie art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym w 2011 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 4a cyt. ustawy, przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W świetle powołanych powyżej przepisów stwierdzić należy, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego osoby fizyczne, jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, co oznacza, że do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Wobec tego, co do zasady osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, osiągające dochody za granicami Polski, charakteryzują się taką samą cechą istotną jak osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie osiągające dochodów pochodzących z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 1990 r. do sierpnia 2009 r. pracował we Francji. Firmy, w których był zatrudniony podlegały opłacaniu składek w CNAV (Francuska Kasa Emerytalna) i w MSA (Zdrowie, Rodzina, Emerytura, Usługi).

W sierpniu 2009 r. Wnioskodawca złożył dokumenty dotyczące przyznania emerytury. W tym samym czasie Wnioskodawca wrócił do Polski i również złożył dokumenty o przyznanie mu emerytury w Polsce; ta została mu przyznana we wrześniu 2009 r. (adres zameldowania Wnioskodawca podał w Polsce). Na przyznanie emerytury francuskiej Wnioskodawca czekał do kwietnia 2010 r.; w tym czasie otrzymywał emeryturę z A. (dodatkowa emerytura pracownicza).

Po zakończeniu pracy we Francji Wnioskodawca miał zamiar powrócić do Polski, lecz powolne załatwianie emerytury przez francuskie biura emerytalne spowodowały, że Wnioskodawca we Francji pozostał do marca 2011 r. W tym też czasie kontrolował czy pieniądze z powyższych emerytur wpływają do banku. Po stwierdzeniu, że wszystko jest w porządku Wnioskodawca wrócił do Polski i otworzył konto zagraniczne w Banku X w Polsce. Następnie wrócił do Francji celem zmiany kont na wypłatę emerytur francuskich na bank w Polsce. We francuskim urzędzie podatkowym od 11 marca 2011 r. Wnioskodawca zmienił również adres zamieszkania na miejscowość w Polsce. Adresy Wnioskodawca pozmieniał także w instytucjach emerytalnych przy zmianie kont. W marcu 2011 r. Wnioskodawca złożył 3-miesięczne wypowiedzenie mieszkania we Francji. Z uwagi na brak wpływu pieniędzy na francuskie konta (pieniądze wpływały już do banku w Polsce) bank francuski zamknął konto Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał, że od momentu wypłaty przedmiotowego świadczenia z Francji posiadał miejsce zamieszkania we Francji, jednakże obywatelstwo posiadał polskie. Przedmiotowe świadczenie (emerytura) wypłacane jest z francuskiego systemu ubezpieczeń społecznych, przy czym emeryturę dodatkową Wnioskodawca otrzymuje z instytucji A., która jest instytucją pomocniczą. Wnioskodawca otrzymuje więc świadczenie z CNAV - odpowiednik ZUS w Polsce, MSA - odpowiednik KRUS w Polsce i A. - instytucja pomocnicza. Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu wskazał, że świadczenie (emeryturę) przyznano mu z tytułu wcześniejszego świadczenia państwu francuskiemu usług o charakterze publicznym.

W stosunku do przedstawionego powyżej stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszej interpretacji znajdą zastosowanie odpowiednie uregulowania umowy z dnia 20 czerwca 1975 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. umowy, w rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona, nie włączając jednak osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiągają ze źródeł położonych w wyżej wymienionym Państwie albo z tytułu majątku, jaki posiadają w tym Państwie.

W myśl art. 4 ust. 2 lit. a ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następującą zasadę: osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych).

Z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca od marca 2011 r. ma w Polsce miejsce zamieszkania (przeprowadził się z Francji, gdzie pozamykał wszystkie swoje sprawy gospodarcze) oraz posiada polskie obywatelstwo. To oznacza - zgodnie z przytoczonymi przepisami - że podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od momentu, kiedy w Polsce zamieszkał na stałe (na stałe wrócił do Polski). Tym samym wszystkie uzyskiwane przez niego dochody, również te z zagranicy, podlegają opodatkowaniu w Polsce, przy zastosowaniu uregulowań wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 18 ww. umowy polsko-francuskiej, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, renty, emerytury i podobne wynagrodzenie z tytułu poprzedniego zatrudnienia, wypłacane osobie zamieszkałej w jednym Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Stosownie do art. 19 ust. 2 lit. a ww. umowy renty i emerytury przekazywane przez Umawiające się Państwo albo przez jedną z jego jednostek samorządu lokalnego, albo przez jedną z ich osób prawnych prawa publicznego, bądź wprost, bądź w ciężar tworzonego przez nie funduszu osobie fizycznej z tytułu usług o charakterze publicznym świadczonych temu Państwu, albo tej jednostce samorządu, albo tej osobie prawnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Przy czym, w myśl art. 19 ust. 2 lit. b ww. umowy, jednakże te renty i emerytury podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli ich odbiorca ma w tym Państwie miejsce zamieszkania i posiada jego obywatelstwo.

Publiczny charakter usług świadczonych Umawiającemu się Państwu, jego jednostkom samorządu lokalnego albo jednej z ich osób prawnych prawa publicznego jest określony zgodnie z prawem wewnętrznym tego Państwa (art. 19 ust. 3 ww. umowy).

Na podstawie art. 19 ust. 4 ww. umowy postanowienia artykułów 15, 16 i 18 stosuje się do wynagrodzeń lub rent i emerytur przekazywanych z tytułu usług świadczonych w ramach działalności przemysłowej lub handlowej wykonywanej przez jedną z ich jednostek samorządu lokalnego lub przez jedną z ich osób prawnych prawa publicznego.

Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt a) ww. umowy jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga przychody lub posiada majątek, które stosownie do postanowień niniejszej umowy podlegają opodatkowaniu we Francji, wówczas Polska - z zastrzeżeniem postanowień punktu b), wyłączy te przychody albo ten majątek spod opodatkowania; może jednak przy ustalaniu podatku od pozostałego dochodu albo pozostałego majątku tej osoby zastosować stawkę podatkową, która zostałaby zastosowana, gdyby te przychody albo ten majątek nie zostały wyłączone spod opodatkowania,

Wobec powyższego, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania może być opodatkowany we Francji, to Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby stosować stopę podatkową, która byłaby zastosowana w razie, gdyby zwolniona część dochodu lub majątku nie podlegała takiemu zwolnieniu.

Stosownie do art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego.

Z powołanych powyżej przepisów wynika jednoznacznie, że - co do zasady - renty bądź emerytury wypłacane z Francji osobie fizycznej, która ma miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Wyjątek dotyczy tylko renty bądź emerytury otrzymywanej z tytułu usług o charakterze publicznym świadczonych na rzecz państwa, jednostek samorządu lokalnego tego państwa albo jednej z ich osób prawnych prawa publicznego; świadczenia te podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie (we Francji). Jednakże tego rodzaju świadczenia podlegają opodatkowaniu także wyłącznie w państwie rezydencji (w Polsce) w sytuacji gdy świadczeniobiorca ma w tym państwie zarówno miejsce zamieszkania, jak i posiada obywatelstwo tego państwa.

Zatem, zgodnie z przywołanymi przepisami umowy opisane świadczenia otrzymywane z tytułu emerytury (renty) podlegają - co do zasady - opodatkowaniu tylko w jednym kraju (w Polsce). To oznacza, że nie trzeba do ich opodatkowania stosować żadnej metody zapobiegającej podwójnemu opodatkowaniu, bo takie opodatkowanie (podwójne) nie występuje.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca od marca 2011 r. ma w Polsce miejsce zamieszkania oraz posiada polskie obywatelstwo. To oznacza, że od tego momentu, tj. przeprowadzenia się na stałe do Polski - podlega on w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. od wszystkich uzyskiwanych dochodów (również tych z zagranicy).

W odniesieniu do otrzymywanego przez Wnioskodawcę świadczenia (emerytury) stwierdzić należy, że z powołanej powyżej umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, tj. z art. 18 oraz jej art. 19 ust. 2 lit. b), wynika, że emerytura otrzymywana przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce. Jednocześnie dochód ten nie podlega opodatkowaniu w państwie, z którego jest wypłacany, czyli we Francji.

Zatem, do emerytury wypłacanej Wnioskodawcy (osobie zamieszkałej w Polsce i posiadającej polskie obywatelstwo) przez francuskie instytucje stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego, gdyż w świetle ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania świadczenia te podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. To oznacza, iż nie dochodzi do podwójnego opodatkowania omawianego dochodu a tym samym żadna z metod unikania podwójnego opodatkowania nie ma zastosowania (ani metoda wyłączenia z progresją - uregulowana w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na którą Wnioskodawca się powołuje ani metoda odliczenia proporcjonalnego określona w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, za wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 cyt. ustawy przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Stosownie do art. 35 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

Natomiast w sytuacji, gdy przedmiotowa emerytura z zagranicy jest otrzymywana bez pośrednictwa płatnika należy mieć na uwadze przepis art. 44 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z emerytur i rent z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a cyt. artykułu. Zgodnie z jego treścią, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, że przychód uzyskiwany przez Wnioskodawcę z tytułu otrzymywanej przez niego emerytury, wypłacanej przez francuskie instytucje, podlega od momentu zamieszkania na stałe w Polsce opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

W związku z powyższym Wnioskodawca zobowiązany jest złożyć zeznanie podatkowe PIT-36 oraz odprowadzać podatek z tytułu otrzymywanego świadczenia - od momentu, w którym Wnioskodawca wrócił na stałe do Polski - według wskazanych zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.