IBPBII/1/415-8/12/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2011 r. (data wpływu do Organu - 2 stycznia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 16 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2012 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 6 lutego 2012 r. znak: IBPB II/1/415-8/12/BJ wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 16 lutego 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 18 listopada 2011 r. pracodawca wypowiedział Wnioskodawczyni umowę o pracę za wypowiedzeniem.

Umowa zawarta była na czas określony do dnia 31 grudnia 2018 r. Wypowiedzenie było niezgodne z prawem w oparciu o art. 41 Kodeksu pracy; rozwiązanie umowy dokonało się z naruszenia prawa pracy, gdyż w okresie od 7 listopada 2011 r. do 21 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni przebywała na urlopie wypoczynkowym.

W związku z powyższym w dniu 22 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni złożyła do Sądu Rejonowego w (...) Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych pozew o odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę na czas określony za wypowiedzeniem.

Wartość przedmiotu sporu to kwota 9.300 zł brutto, co stanowiło równowartość trzymiesięcznej kwoty wynagrodzenia, zgodnie z art. 50 § 4 Kodeksu pracy.

W wyniku rozmów negocjacyjnych z byłym pracodawcą Wnioskodawczyni wycofała pozew z Sądu i w dniu 27 grudnia 2011 r. zawarta została ugoda pozasądowa. Ugoda dotyczyła wypłaty przez pracodawcę na konto bankowe Wnioskodawczyni odszkodowania w ustalonej kwocie w wysokości 6.200 zł brutto.

W oparciu o ww. ugodę w dniu 28 grudnia 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała na konto bankowe wpłatę tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem w kwocie 5.084 zł netto (zatem pracodawca odprowadził podatek dochodowy w kwocie 1.116 zł).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może uzyskać zwrot podatku odprowadzonego przez byłego pracodawcę w kwocie 1.116 zł.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w jej przypadku uzyskanie odszkodowania wynika wprost z przepisów Kodeksu pracy, tj. art. 41 (dot. niegodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę) dlatego też uważa, iż kwota odszkodowania wysokości 6.200 zł jest wolna od podatku dochodowego i w związku z tym może uzyskać zwrot w kwocie 1.116 zł (wartość jaką odprowadził pracodawca).

Zajmując stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, iż zgodnie z pozyskaną przez nią informacją kwota ta jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych na podstawie tych ustaw.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z wniosku wynika, iż w dniu 18 listopada 2011 r. pracodawca wypowiedział Wnioskodawczyni umowę o pracę za wypowiedzeniem. Wypowiedzenie było niezgodne z prawem w oparciu o art. 41 Kodeksu pracy, gdyż w okresie od 7 listopada 2011 r. do 21 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni przebywała na urlopie wypoczynkowym. W związku z powyższym w dniu 22 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni złożyła do Sądu Rejonowego pozew o odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę na czas określony za wypowiedzeniem. Wartość przedmiotu sporu to kwota 9.300 zł brutto, co stanowiło równowartość trzymiesięcznej kwoty wynagrodzenia, zgodnie z art. 50 § 4 Kodeksu pracy.

W wyniku rozmów negocjacyjnych z byłym pracodawcą Wnioskodawczyni wycofała pozew z Sądu i w dniu 27 grudnia 2011 r. zawarta została ugoda pozasądowa, która dotyczyła wypłaty przez pracodawcę odszkodowania w ustalonej kwocie 6.200 zł brutto, tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem.

Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego/niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Stosownie do art. 41 Kodeksu pracy pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Zgodnie z art. 50 § 3 Kodeksu pracy, jeżeli wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy nastąpiło z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu tych umów, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie.

W myśl art. 50 § 4 Kodeksu pracy odszkodowanie, o którym mowa w § 3, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do upływu którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za 3 miesiące.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Z cytowanego powyżej przepisu wynika, że zwolnienie z podatku dochodowego kwoty otrzymanego odszkodowania uwarunkowane jest dwoma przesłankami. Pierwszym z wymaganych warunków jest określenie w przepisach odrębnych ustaw lub przepisach wykonawczych wysokości lub zasad ustalania odszkodowania. Drugim zaś warunkiem jest nie wymienienie przez ustawodawcę określonego odszkodowania w treści unormowanej lit. a) - g) ww. przepisu, tj. w katalogu, który wyłącza zastosowanie zwolnienia z opodatkowania.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, wypłacone na podstawie ugody pozasądowej, wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni, nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż co prawda wysokość tego rodzaju odszkodowania wynika wprost z przepisów Kodeksu pracy ale odszkodowanie to zostało wyłączone ze zwolnienia na mocy uregulowań lit. g) tego przepisu. Z opisu stanu faktycznego wynika bowiem jednoznacznie, iż rzeczone odszkodowanie zostało wypłacone na podstawie ugody pozasądowej zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią a byłym pracodawcą.

Zgodnie z art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się kwotę:

Dla podatników podatku dochodowego nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego (73 § 2 pkt 1 ww. ustawy).

Z kolei, zgodnie z art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) Ordynacji podatkowej, uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku przysługuje podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż skoro otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż na mocy uregulowań art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) cyt. ustawy zostało wyłączone ze zwolnienia, to brak jest podstaw do wystąpienia przez Wnioskodawczynię z wnioskiem o zwrot nadpłaty podatku z tego tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.