IBPBII/1/415-797/14/MZ - PIT w zakresie obowiązku zapłaty podatku od odsetek od odszkodowania otrzymanego na podstawie ugody sądowej

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 11 lipca 2014 r. (data wpływu do Biura - 18 lipca 2014 r.), uzupełnionym 10 października 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku od odsetek od odszkodowania otrzymanego na podstawie ugody sądowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 lipca 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie m.in. obowiązku zapłaty podatku od odsetek od odszkodowania otrzymanego na podstawie ugody sądowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 1 października 2014 r. znak: IBPB II/1/415-598/14/MZ, IBPB II/1/415-797/14/MZ, IBPB II/1/415-798/14/MZ wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono 10 października 2014 r. (uiszczenie dodatkowej opłaty).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni przed Sądem prowadzi spór o zapłatę odszkodowania i zadośćuczynienia za naruszenie praw autorskich, polegające na wykorzystaniu w publikacjach wydawanych przez pozwanego utworów tekstowych i muzycznych autorstwa Wnioskodawczyni, bez jej zgody. Strony w dniu 10 lipca 2014 r. zawarły ugodę sądową, mocą której pozwany zobowiązał się do zapłaty na rzecz Wnioskodawczyni kwoty 30.000 zł tytułem odszkodowania w wysokości trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu, zgodnie z art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (zwanej w dalszej części "pr. aut."), wraz z odsetkami ustawowymi z tytułu opóźnienia w płatności, a także kwoty 4.903,96 zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie praw osobistych Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 78 ust. 1 zdanie trzecie pr. aut. W dacie składania niniejszego wniosku ww. kwoty nie zostały jeszcze Wnioskodawczyni przekazane.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą pod firmą X, jednakże kwoty wynikające z ww. ugody nie dotyczą bezpośrednio działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy z tytułu uzyskanego odszkodowania i zadośćuczynienia, o jakim mowa w poz. 68 niniejszego wniosku, Wnioskodawczyni zobowiązana jest do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

2. W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 - od jakiej kwoty Wnioskodawczyni powinna uiścić podatek dochodowy od osób fizycznych i czy powinna to uczynić według stanu prawnego obowiązującego według daty zawarcia ugody czy też według przepisów z daty wymagalności, uwzględniając przy tym koszty uzyskania przychodu w wysokości 50%.

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawczyni należności, które ma uzyskać od przeciwnika procesowego objęte są zwolnieniem przedmiotowym od podatku od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Według Wnioskodawczyni, w pierwszej kolejności, w odniesieniu do odszkodowania przewidzianego ugodą sądową z dnia 10 lipca 2014 r. zastosowanie znajdzie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z zastrzeżeniami przewidzianymi w tym przepisie.

Z kolei wedle art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b pr. aut., twórca może żądać od osoby, która naruszyła jego autorskie prawa majątkowe, w przypadku, gdy naruszenie jest zawinione, potrójnej wysokości stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu.

Wysokość odszkodowania, o jakim mowa w ugodzie sądowej z dnia 10 lipca 2014 r. została ustalona na podstawie ww. przepisu, a zatem - w ocenie Wnioskodawczyni - korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie godzi się dodać, iż w przedmiotowym stanie faktycznym nie zachodzi żaden z wyjątków wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a-g).

Według Wnioskodawczyni, należy odnotować, iż nie ma w tym wypadku znaczenia fakt, że prowadzi ona działalność gospodarczą, bowiem okoliczność ta nie została wskazana w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a-g) jako wyłączająca uzyskanie prawa do zwolnienia od podatku, a nadto że odszkodowanie wynikające z ugody sądowej nie jest związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawczynię,

Zdaniem Wnioskodawczyni nie będzie ona również zobowiązana do uiszczenia podatku dochodowego z tytułu uzyskania zadośćuczynienia przewidzianego ugodą z dnia 10 lipca 2014 r. Wskazuje na to treść art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zadośćuczynienie przewidziane ugodą sądową znajduje podstawę prawną w art. 78 ust. 1 zdanie trzecie pr. aut., natomiast jego wysokość niewątpliwie została w treści tej ugody wskazana. Nie dotyczy ono działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię, bowiem tego rodzaju zadośćuczynienie należne jest twórcy jako podmiotowi aktu twórczego, któremu z tytułu stworzenia utworu przysługują do niego niezbywalne prawa osobiste. Nie dotyczy ono również korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono, bowiem charakter zadośćuczynienia uregulowanego w art. 78 ust. 1 zdanie trzecie pr. aut. jest tego rodzaju, że ma stanowić rekompensatę moralnego uszczerbku doznanego wskutek naruszenia praw autorskich.

Z tych względów obie należności wskazane w ugodzie - tj. odszkodowanie oraz zadośćuczynienie - według Wnioskodawczyni korzystają ze zwolnienia przedmiotowego przewidzianego ustawą.

W ostatniej kolejności należy wskazać, iż zwolnienie od podatku dochodowego obejmie też należność uzyskaną z tytułu zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie odszkodowania. skoro bowiem zwolnieniu od podatku dochodowego podlega należność główna (tekst jedn.: odszkodowanie), uznać należy, iż zwolnieniem tym objęte będą również odsetki za opóźnienie w zapłacie tej należności.

Ad. 2

W przypadku nieprzychylenia się przez Organ do ww. argumentacji, w ocenie Wnioskodawczyni ewentualna podstawa wymiaru podatku dochodowego powinna odnosić się nie do całej kwoty uzyskanego odszkodowania, ale do jego 1/3 części. Z treści art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b wynika, że odszkodowanie ma zostać przyznane w potrójnej wysokości stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu.

Wnioskodawczyni ma uzyskać tytułem odszkodowania 30.000 zł. Rzeczywiste wynagrodzenie, jakie możnaby uzyskać zawierając umowę na korzystanie z utworu, wyniosłoby zatem 10.000 zł. Zdaniem Wnioskodawczyni wymiar ewentualnego podatku powinien dotyczyć tej niższej kwoty.

Dodatkowo w ocenie Wnioskodawczyni ma ona możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu, o czym stanowi art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni tylko w części odnoszącej się do obowiązku zapłaty podatku od odsetek od odszkodowania otrzymanego na podstawie ugody sądowej. W pozostałym zakresie wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł, do których kwalifikuje się dochód danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pkt 9 tegoż przepisu wymieniono jako źródło przychodu - "inne źródła".

Zgodnie z postanowieniami art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Należy podkreślić, że użyte w konstrukcji art. 20 ust. 1 ww. ustawy sformułowanie "w szczególności", świadczy o przykładowym katalogu przychodów z innych źródeł. Oznacza to, że przychodami z innych źródeł są także inne przychody, nie wymienione wprost w tym przepisie.

Tym samym uznaje się, że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Przy czym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Zgodnie z art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), uprawniony, którego autorskie prawa majątkowe zostały naruszone, może żądać od osoby, która naruszyła te prawa, naprawienia wyrządzonej szkody poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności, a w przypadku gdy naruszenie jest zawinione - trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu.

Jak wynika z treści przytoczonego przepisu jest w nim mowa tylko o należności głównej odszkodowania.

Natomiast instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Przepis ten stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty odszkodowania nie są wliczane do wartości odszkodowania. Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.) do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenia główne.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego - są skutkiem nie wykonania zobowiązań.

Takie zapatrywanie wyrażone zostało też w orzecznictwie sądowym, jak w szczególności w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 1994 r., sygn. akt III CZP 184/93, w którym zostało stwierdzone: "Roszczenie odsetkowe nie jest częścią składową roszczenia głównego, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialnoprawnej. Roszczenie o odsetki za opóźnienie (art. 481 k.c.) jest więc roszczeniem innym, niż roszczenie deliktowe".

Stąd, należy przyjąć stwierdzenie, że odsetki za zwłokę są - na gruncie przepisów prawa podatkowego - również traktowane odrębnie od świadczenia głównego.

Skoro więc są odrębnym świadczeniem, to także są, co do zasady (na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), przychodem wierzyciela podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy zatem stwierdzić, że zwolnienie od podatku dochodowego otrzymanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ww. ustawy zawiera w tym przedmiocie (konkretnie odnosi się do odsetek) - wyraźne zwolnienie.

W odniesieniu do odsetek ustawodawca przewidział zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są:

* pkt 52 - odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. Nr 156, poz. 776);

* pkt 95 - odsetki z tytułu realizacji nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1;

* pkt 119 - odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta;

* pkt 130 - odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a.

W świetle powyżej wymienionych przypadków zwolnienia odsetek od opodatkowania, należy przyjąć, że ustawodawca nie pomija odsetek w zwolnieniach, jeżeli uznaje zasadność ich zwolnienia w odniesieniu do dóbr, które w ocenie ustawodawcy zasługują na szczególną ochronę.

Zatem skoro ustawodawca nie zamieścił w katalogu zwolnień odsetek przysługujących od otrzymanego odszkodowania to należy stwierdzić, że takie świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie ze wskazaną powyżej regułą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 cyt. ustawy.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na względzie także art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji. Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (w tym także ulga podatkowa) nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wniosła do Sądu pozew o zapłatę m.in. odszkodowania za naruszenie jej praw autorskich przez Stronę, która w wydawanych przez siebie publikacjach wykorzystała utwory tekstowe i muzyczne autorstwa Wnioskodawczyni, bez jej zgody. W dniu 10 lipca 2014 r. Strony zawarły ugodę sądową, na podstawie której Strona pozwana - zgodnie z art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - zobowiązała się do zapłaty na rzecz Wnioskodawczyni kwoty 30.000 zł tytułem odszkodowania w wysokości trzykrotności stosownego wynagrodzenia, które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z utworu, wraz z odsetkami ustawowymi.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy zatem stwierdzić, że kwota odsetek należna Wnioskodawczyni z tytułu przyznanego jej, na podstawie ugody sądowej z 10 lipca 2014 r., odszkodowania w związku z roszczeniem wynikającym z art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie korzysta z żadnego ze zwolnień podatkowych, określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota ww. odsetek stanowi zatem dla Wnioskodawczyni przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z przychodem uzyskanym z tytułu otrzymania przedmiotowych odsetek.

Zgodnie z przywołanym powyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód powstanie w momencie wypłaty odsetek (lub postawienia ich do dyspozycji). Uzyskany przychód należy wykazać w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym przychód powstanie.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.