IBPBII/1/415-773/09/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 6 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia byłej pracownicy pożyczki zaciągniętej na cele mieszkaniowe - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia byłej pracownicy pożyczki zaciągniętej na cele mieszkaniowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Z dniem 1 kwietnia 2008 r. pracodawca X rozwiązał z wnioskodawczynią stosunek pracy, a w dniu 26 listopada 2008 r. Komisja Socjalna działająca przy X umorzyła jej niespłaconą część pożyczki mieszkaniowej w wysokości 2.376 zł W dniu 17 lutego 2009 r. wnioskodawczyni otrzymała od byłego pracodawcy informację o przychodach z innych źródeł w roku 2008 na druku PIT-8C, w którym to wykazano kwotę umorzonej pożyczki mieszkaniowej. Ponieważ wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie skarbowym zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2008 na druku PIT-37, w dniu 13 lutego 2009 r. musiała dokonać korekty w osiągniętych dochodach odliczając jednocześnie od tego przychodu należny podatek. Korekta tego zeznania została złożona w Urzędzie Skarbowym w dniu 20 lutego 2009 r. W Ośrodku Pomocy Społecznej wnioskodawczyni złożyła wniosek o świadczenie rodzinne oraz o świadczenia z funduszu alimentacyjnego na nowy okres zasiłkowy. Pracownicy Ośrodka nie chcą od kwoty dochodu rodziny odliczyć kwoty umorzonej pożyczki, twierdząc że ta kwota nie jest z tytułu zatrudnienia, a czynność ta ma wpływ na to czy wnioskodawczyni otrzymała świadczenia. Wnioskodawczyni zwróciła się do byłego pracodawcy o wydanie zaświadczenia, że umorzona pożyczka mieszkaniowa stanowi przychód ze stosunku pracy, lecz pracodawca odmówił jej podanie takiej informacji. Wnioskodawczyni poinformowała ponadto, iż w regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w X ustalono, że w momencie rozwiązania stosunku pracy kwota zadłużenia wymaga natychmiastowej spłaty. Ponieważ wnioskodawczyni jest chora i nie ma wystarczających środków finansowych, nie spłaciła pożyczki mieszkaniowej. Pracodawca zwrócił się z pismem, że może umorzyć wnioskodawczyni pożyczkę. Na jej prośbę pożyczka została umorzona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umorzona pożyczka mieszkaniowa z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych byłemu pracownikowi jednostki budżetowej stanowi przychód ze stosunku pracy.

Zdaniem wnioskodawczyni, wartość umorzonej pożyczki stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych - art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Płatnicy są obowiązani obliczyć i pobrać w ciągu roku zaliczkę na poczet podatku - art. 31 w związku z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z treści art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tą samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Co do zasady, pożyczki udzielane pracownikowi przez zakład pracy z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychodem takim jest jednak umorzona kwota pożyczki (jako nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenie).

W opisanym we wniosku stanie faktycznym kwota umorzonej pożyczki mieszkaniowej stanowi nieodpłatne świadczenie. Dokonując przedmiotowego umorzenia pożyczki były pracodawca spowodował zlikwidowanie zobowiązania pieniężnego istniejącego po stronie dłużnika (wnioskodawczyni). A zatem gdyby nie umorzenie należności, wnioskodawczyni byłaby zobowiązana do poniesienia wydatków celem zaspokojenia wierzyciela. Tym samym czynność byłego pracodawcy ma dla wnioskodawczyni konkretny wymiar finansowy, gdyż nie powoduje uszczuplenia w jej majątku, do którego musiałoby dojść gdyby nie umorzenie należności. Skoro zatem wnioskodawczyni osiąga korzyść majątkową to należy u niej rozpoznać przychód.

Przychodami ze stosunku pracy jest każde świadczenie, którego źródłem jest łączący podmioty stosunek pracy. Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie rozpoznać trzeba przychód z uwagi na fakt umorzenia pożyczki zaciągniętej uprzednio u pracodawcy. Zatem gdyby nie stosunek pracy łączący strony umowy pożyczki zobowiązanie nie zostałoby zaciągnięte a w następstwie nie doszłoby do umorzenia będącego źródłem przychodów.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż kwota umorzonej pożyczki mieszkaniowej z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych stanowi dla wnioskodawczyni (byłego pracownika) przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.