IBPBII/1/415-769/11/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 26 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 28 września 2011 r. oraz w dniu 3 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu postawienia, przez organ zatrudnienia, do dyspozycji bezrobotnego świadczenia z Funduszu Pracy oraz obowiązków tego organu jako płatnika:

* w części dotyczącej momentu powstania przychodu oraz pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od niepodjętych przez bezrobotnych świadczeń - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej korekty świadczenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu postawienia przez organ zatrudnienia do dyspozycji bezrobotnego świadczenia z Funduszu Pracy oraz obowiązków tego organu jako płatnika.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 20 września 2011 r. Znak: IBPB II/1/415-769/11/MK, Znak: IBPB II/1/415-770/11/MK wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono w dniu 28 września 2011 r. (FAX) i w dniu 3 października 2011 r. (za pośrednictwem urzędu pocztowego).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Urząd Pracy wypłaca osobom bezrobotnym świadczenia finansowane z Funduszu Pracy. Jednakże zdarzają się sytuacje, że osoby bezrobotne nie pobierają naliczonych im świadczeń. Płatnik pomimo to odprowadza zaliczkę na podatek dochodowy do dnia 20 następnego miesiąca.

Zgodnie z art. 76 ust. 3a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415) roszczenia od należnych a niepobranych kwot zasiłków dla bezrobotnych i innych świadczeń finansowanych z Funduszu Pracy ulegają przedawnieniu z upływem 6 miesięcy od dnia postawienia ich do dyspozycji. Po tym okresie urząd zobowiązany jest dokonać korekty naliczonych a niepodjętych świadczeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Wnioskodawca uważa, iż zaliczkę na podatek dochodowy od niepodjętych świadczeń odprowadza do urzędu skarbowego w momencie naliczenia świadczenia osobie bezrobotnej. Natomiast po upływie okresu 6 miesięcy od dnia postawienia ich do dyspozycji dokonywana jest korekta świadczenia na kwotę netto.

Z uzupełnienia wniosku, który wpłynął do tut. Biura w dniu 3 października 2011 r. wynika, iż świadczenie niepodjęte traktowane jest jako świadczenie należne, od którego odprowadzić należy zaliczkę na podatek dochodowy i wykazać ww. zaliczkę w informacji PIT-11, bowiem zdaniem Wnioskodawcy, w obowiązku osoby bezrobotnej jest pobranie należnego mu świadczenia. W związku z powyższym odprowadzona zaliczka na podatek dochodowy od świadczeń niepodjętych wykazywana jest w informacji PIT-11 i nie podlega korekcie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu postawienia przez organ zatrudnienia do dyspozycji bezrobotnego świadczenia z Funduszu Pracy oraz obowiązków tego organu jako płatnika.

W zakresie korekty zaliczki na podatek oraz sporządzenia przez organ zatrudnienia informacji PIT-11 o świadczeniach finansowanych z Funduszu Pracy, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z powołanego powyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W myśl art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niedobrany lub pobrany a nie wpłacony.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane organy zatrudnienia - od świadczeń wypłacanych z Funduszu Pracy pomniejszonych o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b).

Od ww. przychodów, stosownie do art. 35 ust. 5 ustawy, płatnik pobiera zaliczkę na podatek dochodowy stosując najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, pomniejszoną o kwotę, o której mowa w art. 32 ust. 3.

Przepis art. 39 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym stanowi, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W myśl art. 39 ust. 2 ustawy, jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy na pisemny wniosek podatnika w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, są obowiązani do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, lub urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, imiennej informacji, o której mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Urząd Pracy wypłaca osobom bezrobotnym świadczenia finansowane z Funduszu Pracy. Jednakże zdarzają się sytuacje, że osoby bezrobotne nie pobierają naliczonych im świadczeń. Płatnik pomimo to odprowadza zaliczkę na podatek dochodowy do dnia 20 następnego miesiąca.

Zgodnie z art. 76 ust. 3a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415) roszczenia od należnych a niepobranych kwot zasiłków dla bezrobotnych i innych świadczeń finansowanych z Funduszu Pracy ulegają przedawnieniu z upływem 6 miesięcy od dnia postawienia ich do dyspozycji. Po tym okresie urząd zobowiązany jest dokonać korekty naliczonych a niepodjętych świadczeń.

Należy podkreślić, iż przychód stanowią otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne.

Przez pojęcie "otrzymane" - zgodnie ze Słownikiem języka polskiego - należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast "postawionymi do dyspozycji" są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego - roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również - miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

Przychód w postaci pieniędzy lub wartości pieniężnych powstaje w momencie otrzymania ich przez podatnika lub w momencie postawienia ich do dyspozycji podatnika.

W przedmiotowej sprawie przez postawienie do dyspozycji podatnika pieniędzy lub innych wartości należy rozumieć sytuację, w której uprawniony może podjąć należne mu świadczenie np. z kasy urzędu pracy.

Mając na uwadze ww. uregulowania prawne, jak również przedstawiony stan faktyczny należy zauważyć, że dla osoby bezrobotnej uprawnionej do otrzymywania świadczenia od organu zatrudnienia przychód powstaje z chwilą postawienia tego świadczenia do dyspozycji uprawnionego. Przy czym bez znaczenia dla momentu powstania przychodu jest to, iż podatnik z przyczyn leżących po jego stronie nie odbiera należnego mu świadczenia. To skutkuje obowiązkiem wnioskodawcy, jako płatnika do pobrania zaliczki na podatek w miesiącu, w którym postawiono świadczenie do dyspozycji uprawnionego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż z podatkowego punktu widzenia (tj. dla celów podatkowych) brak jest jakichkolwiek podstaw do tego, aby dokonać korekty kwot ww. świadczeń po upływie okresu 6 miesięcy od dnia postawienia ich do dyspozycji bezrobotnego (np. na kwotę netto). Przedawnienie nieodebranych świadczeń po upływie 6 miesięcy od postawienia ich do dyspozycji bezrobotnego nie ma bowiem wpływu na moment powstania przychodu z ww. tytułu jak również i na kwotę tego przychodu. W dniu postawienia do dyspozycji podatnika świadczenia podatnik ten - w świetle przepisów prawa podatkowego - otrzymał konkretny przychód.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać:

* w części dotyczącej momentu powstania przychodu z tytułu postawienia przez organ zatrudnienia do dyspozycji bezrobotnego świadczenia z Funduszu Pracy oraz odprowadzenia przez ten organ zaliczki na podatek dochodowy od niepodjętych przez bezrobotnych świadczeń - za prawidłowe,

* w części dotyczącej korekty świadczenia po upływie okresu 6 miesięcy od dnia postawienia świadczenia do dyspozycji bezrobotnego - za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.