IBPBII/1/415-763/09/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2009 r. (data wpływu do Organu - 1 października 2009 r.), uzupełnionym w dniu 16 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do świadczeń wypłaconych pracownikom od początku 2009 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 października 2009 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do świadczeń wypłaconych pracownikom od początku 2009 r.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 2 listopada 2009 r. Znak: IBPB II/1/415-763/09/MK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 16 listopada 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W wyniku "Porozumienia pracodawcy z organizacjami związkowymi reprezentującymi pracowników w sprawie restrukturyzacji oraz prowadzenia polityki socjalnej pracodawcy na rzecz pracowników", zawartego dnia 23 kwietnia 2009 r., w 2009 r. wnioskodawca nie tworzy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Politykę socjalną na rzecz pracowników regulują w 2009 r. postanowienia odrębnego porozumienia w sprawie prowadzenia polityki socjalnej pracodawcy na rzecz pracowników.

Wysokość środków przeznaczonych na prowadzenie polityki socjalnej pracodawcy na rzecz pracowników strony ustaliły na określoną kwotę (brutto) z kosztami pracodawcy. Środki na prowadzenie polityki socjalnej pracodawcy na rzecz pracowników są przekazywane na odrębny rachunek Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w sześciu równych ratach, począwszy od czerwca 2009 r.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 10 listopada 2009 r., które wpłynęło do tut. Biura w dniu 16 listopada 2009 r. wynika, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zasadne jest zastosowanie noweli ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opublikowanej w Dz. U. z dnia 17 lipca 2009 r. Nr 125, poz. 1037 zmieniającej art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, wobec pracowników, którym wypłacane są świadczenia od początku bieżącego roku.

Zdaniem wnioskodawcy, zasadne jest zastosowanie wobec pracowników w 2009 r. noweli do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych zmieniającej art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy.

Nie tworząc w 2009 r. Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pracodawca zawarł porozumienie ze stroną związkową w sprawie prowadzenia polityki socjalnej na rzecz pracowników określające zasady przyznawania świadczeń, wyodrębnił również osobny rachunek bankowy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, w celu przekazywania środków na prowadzenie polityki socjalnej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r., wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) - zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Znowelizowany przepis ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r.

Podkreślić należy, iż istotną zmianą znowelizowanego przepisu jest zwolnienie z opodatkowania - przy warunkach przewidzianych ustawą - wartości świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Jak wynika z powołanego powyżej znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy - skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w wyniku zawartego w kwietniu 2009 r. Porozumienia w sprawie prowadzenia polityki socjalnej pracodawcy na rzecz pracowników, wnioskodawca w 2009 r. nie tworzy zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Zgodnie z zapisami Porozumienia, środki finansowe przekazywane są na odrębny rachunek bankowy nazwany przez wnioskodawcę rachunkiem bankowym zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Świadczeniami wypłacanymi pracownikom z wyodrębnionego rachunku bankowego są refundacja wypoczynku pracowników, pomoc rzeczowa i finansowa, świadczenia świąteczne.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż wartość ww. świadczeń nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w znowelizowanym art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnieniu temu podlegają bowiem świadczenia socjalne sfinansowane w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Ponieważ wnioskodawca w 2009 r. nie tworzy zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w związku z czym ww. świadczenia socjalne jako nie sfinansowane ze środków funduszu nie podlegają zwolnieniu na podstawie tego przepisu. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, iż świadczenia wypłacane są z odrębnego rachunku bankowego zwanego rachunkiem bankowym zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Powyższe oznacza, że wartość tychże świadczeń stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy. Natomiast wnioskodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia pracowników wypłaconego w danym miesiącu wartość tych świadczeń i od łącznej kwoty obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, tj. zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.