IBPBII/1/415-751/09/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 28 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń pieniężnych wypłacanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych tytułem tzw. "wczasów pod gruszą" - jest prawidłowe.

W dniu 28 września 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń pieniężnych wypłacanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych tytułem tzw. "wczasów pod gruszą".

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca tworzy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych na podstawie ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.). Jedną z form działalności socjalnej stanowią wypłaty pieniężne dla pracowników organizujących wypoczynek we własnym zakresie, tzw. "wczasy pod gruszą". Zasady wypłat ww. świadczeń pieniężnych określone zostały w regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W myśl ww. regulaminu, wysokość dofinansowania w formie "wczasów pod gruszą" uzależniona jest od możliwości finansowych funduszu oraz od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej.

Podstawę do wypłacenia pracownikowi ekwiwalentu za wypoczynek zorganizowany we własnym zakresie w formie "wczasów pod gruszą" stanowią:

Pracownicy najczęściej otrzymują wypłaty w formie "wczasów pod gruszą" przed udaniem się na urlop ujęty we wniosku. Wysokość dopłat do "wczasów pod gruszą" w zależności od przychodu przypadającego na 1 członka rodziny ustala co roku Komisja Socjalna w konsultacji z działającymi w zakładzie związkami zawodowymi a zatwierdza dyrektor jednostki. Regulamin zakładowego funduszu świadczeń socjalnych obowiązujący u wnioskodawcy nie przewiduje potwierdzenia przez pracownika jakimikolwiek dokumentami faktu wykorzystania otrzymanego świadczenia pieniężnego w postaci "wczasów pod gruszą" na cel wskazany we wniosku. W 2009 r. wnioskodawca wypłacił pracownikom na podstawie ich wniosków świadczenia pieniężne w formie "wczasów pod gruszą" finansowane w całości z funduszu socjalnego w następujący sposób:

Ponadto, świadczenie pieniężne w postaci "wczasów pod gruszą" przysługuje pracownikowi raz w roku i pracownicy nie korzystali do tej pory z żadnych form pomocy z funduszu socjalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wnioskodawca prawidłowo postąpił, nie potrącając zaliczek od osób fizycznych od wypłaconych od dnia 22 sierpnia 2009 r. świadczeń w formie "wczasów pod gruszą" do wysokości 380 zł, nie będąc jednocześnie w posiadaniu żadnych dokumentów potwierdzających wykorzystanie tych środków zgodnie z wnioskowanym przez pracowników celem.

Wnioskodawca wskazał, iż znowelizowany przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wszedł w życie w dniu 22 sierpnia 2009 r. wskazuje między innymi, że wolna od podatku jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych. Zwolnienie obejmuje świadczenia sfinansowane w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł.

Wnioskodawca uważa, że postąpił prawidłowo, ponieważ:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy wymienia poszczególne źródła przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika (czy też członków jego rodziny), wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 21 sierpnia 2009 r.) zwalnia się z podatku dochodowego wartość świadczeń rzeczowych otrzymanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towar lub usługi.

Ww. przepis został zmieniony przez art. 1 lit. b) ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037). Zmiana ta weszła w życie z dniem 22 sierpnia 2009 r., przy czym ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r., zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Podkreślić tutaj należy, iż istotną zmianą znowelizowanego przepisu jest zwolnienie z opodatkowania - przy warunkach ustawą przewidzianych - wartości świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Jak wynika ze znowelizowanego przepisu, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych jak i pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* jest w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca w 2009 r. wypłacił pracownikom na podstawie ich wniosków świadczenia pieniężne w formie "wczasów pod gruszą" finansowane w całości z funduszu socjalnego w następujący sposób:

Wnioskodawca zaznaczył, że świadczenie pieniężne w postaci "wczasów pod gruszą" przysługuje pracownikowi raz w roku i pracownicy nie korzystali do tej pory z żadnych form pomocy z funduszu socjalnego.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów należy stwierdzić, że zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje tylko świadczenia łącznie wynoszące nie więcej niż 380 zł w roku podatkowym, przy czym wartość świadczeń rzeczowych i świadczeń pieniężnych przyznanych pracownikowi podlega sumowaniu. W sytuacji jednak gdy wystąpi nadwyżka powyżej tej kwoty, wówczas tą różnicę należy zaliczyć do przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu, odprowadzić od niej zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wykazać w informacji PIT-11 jako przychód ze stosunku pracy.

Należy również zaznaczyć, że zwolnienie to ma zastosowanie do dochodów osiągniętych od 1 stycznia 2009 r. Natomiast jeśli wnioskodawca od "wczasów pod gruszą" wypłaconych od 1 stycznia 2009 r. do 21 sierpnia 2009 r. pobrał zaliczkę to postąpił zgodnie z wówczas obowiązującymi przepisami. Dopiero w PIT-11 płatnik uwzględni zwolnienie a podatnik odzyska nadpłaconą zaliczkę wykazując nadpłatę w zeznaniu rocznym.

W związku z tym Wnioskodawca - nie potrącając zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconych od dnia 22 sierpnia 2009 r. świadczeń w formie "wczasów pod gruszą" do wysokości 380 zł, nie będąc jednocześnie w posiadaniu żadnych dokumentów potwierdzających wykorzystanie tych środków zgodnie z wnioskowanym przez pracowników celem - postąpił prawidłowo, pod warunkiem, że istotnie finansowanie tzw. "wczasów pod gruszą", to finansowanie działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.