IBPBII/1/415-747/11/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 18 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania kosztów podróży kandydatów zaproszonych na rozmowę kwalifikacyjną - jest prawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania kosztów podróży kandydatów zaproszonych na rozmowę kwalifikacyjną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności polegającej na rekrutacji kandydatów dla swoich klientów, którzy zlecają znalezienie osoby spełniającej odpowiednie kryteria, osoby wyjeżdżałyby na spotkania w celu odbycia rozmowy kwalifikacyjnej, w trakcie której ustala się predyspozycje i umiejętności konkretnej osoby. Po akceptacji kandydata Wnioskodawca - Spółka obciąży klienta za wykonanie usługi rekrutacji pracownika.

Zdarza się iż, kandydaci dojeżdżając na rozmowy kwalifikacyjne pokonują duże odległości do innego miasta lub nawet państwa. Spółka rozważa zwrot kosztów ponoszonych na dojazdy przez takie osoby. Byłyby to głównie koszty biletów autobusowych, kolejowych lub lotniczych. Bilety byłyby kupowane przez Spółkę i następnie przekazywane kandydatowi lub też zwrot następowałby w postaci pieniężnej na podstawie przedstawionych dokumentów. Należy zaznaczyć, iż kandydat w momencie zakupu biletów, jak również dojazdu na rozmowę kwalifikacyjną nie byłby ani pracownikiem Spółki, ani pracownikiem klienta Wnioskodawcy.

Wyjazdy takich osób odbywałyby się w ramach podróży, do których stosuje się przepisy zawarte w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju lub poza granicami kraju. Ponadto od kandydatów Spółka otrzymywałaby oświadczenia, iż koszty podróży nie zostaną zaliczone przez nich do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jak należy rozumieć art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy w świetle wskazanej interpretacji kandydat do pracy spełnia warunki określone przez ustawodawcę.

Czy koszty transportu kandydata na rozmowę kwalifikacyjną, które stanowią dla niego zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy "przychód z innych źródeł" podlegają zwolnieniu zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) cyt. ustawy, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy brzmienie art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w świetle przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) może sugerować dwojaki sposób jego interpretacji:

* koszty zwróconych wydatków związanych z podróżą nie zostały zaliczone przez podatnika (kandydata) do kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie świadczenia te miały na celu osiągnięcie przez podatnika (kandydata) przychodu,

* koszty zwróconych wydatków związanych z podróżą nie zostały zaliczone przez podatnika (kandydata) do kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie świadczenia te miały na celu osiągnięcie przez Spółkę (podmiot dokonujący zwrotu kosztów) przychodu.

Według opinii Wnioskodawcy prawidłowym sposobem interpretacji ww. przepisu jest, iż koszty zwróconych wydatków związanych z podróżą nie zostały zaliczone przez podatnika (kandydata) do kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie świadczenia te miały na celu osiągnięcie przez Spółkę (podmiot dokonujący zwrotu kosztów) przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony przez niego stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) spełnia warunki określone w art. 21 ust. 13 ww. ustawy, gdyż wydatek zostanie poniesiony w celu osiągnięcia przychodu przez Spółkę, poprzez realizację usługi w zakresie doradztwa personalnego, która to jest przedmiotem jej działalności. Jednocześnie Spółka zaznacza, iż jej zdaniem również kandydat działa w celu osiągnięcia przychodu, gdyż jego celem jest uzyskanie zatrudnienia, a w wyniku tego uzyskiwanie dochodów.

Dalej Wnioskodawca stwierdza, iż jego zdaniem zwrot kosztów podróży kandydatów do pracy, niezależnie od tego czy następowałby w postaci pieniężnego zwrotu (na podstawie rachunków) czy opłacenia bezpośrednio przez Spółkę biletów i noclegów kandydata, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) cyt. ustawy. Kandydat nie byłby pracownikiem Spółki i odbywałby podróż polegającą na dojeździe na rozmowy kwalifikacyjne z jednego miasta do drugiego lub do innego państwa. Zwroty kosztów dokonywane by były do wysokości określonej w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Ponadto spełniony by został warunek wynikający z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. kandydat nie zaliczyłby kosztów podróży do kosztów uzyskania przychodów, co potwierdzałoby podpisane przez niego oświadczenie, a wydatek poniesiony przez Spółkę poniesiony byłby w celu osiągnięcia przychodu poprzez realizację usług w zakresie doradztwa personalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Równocześnie przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty w związku z czym do tej kategorii zaliczyć należy również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego (korzyść), tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby nie będącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.:

* w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz,

* rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Zgodnie natomiast z treścią art. 21 ust. 13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) cyt. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy ustawodawca posłużył się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób nie będących pracownikami, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z art. 21 ust. 13 ww. ustawy.

Z zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, polegającej na rekrutacji kandydatów dla swoich klientów, którzy zlecają znalezienie osoby spełniającej odpowiednie kryteria, osoby rekrutowane wyjeżdżałyby na spotkania w celu odbycia rozmowy kwalifikacyjnej, w trakcie której ustala się predyspozycje i umiejętności konkretnej osoby. Po akceptacji kandydata Wnioskodawca - Spółka obciąży klienta za wykonanie usługi rekrutacji pracownika. Zdarza się iż, kandydaci dojeżdżając na rozmowy kwalifikacyjne pokonują duże odległości do innego miasta lub nawet państwa. Spółka rozważa zwrot kosztów ponoszonych na dojazdy przez takie osoby. Byłyby to głównie koszty biletów autobusowych, kolejowych lub lotniczych. Bilety byłyby kupowane przez Spółkę i następnie przekazywane kandydatowi lub też zwrot następowałby w postaci pieniężnej na podstawie przedstawionych dokumentów. Należy zaznaczyć, iż kandydat w momencie zakupu biletów, jak również dojazdu na rozmowę kwalifikacyjną nie byłby ani pracownikiem Spółki, ani pracownikiem jej klienta. Wyjazdy takich osób odbywałyby się w ramach podróży, do których stosuje się przepisy zawarte w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju lub poza granicami kraju. Ponadto od kandydatów Spółka będzie otrzymywała oświadczenia, iż koszty podróży nie zostaną zaliczone przez nich do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów oraz przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż sfinansowanie bądź zwrócenie przez Wnioskodawcę kosztów przejazdów i noclegów kandydatom dojeżdżającym na rozmowy kwalifikacyjne będzie stanowiło dla nich nieodpłatne świadczenie, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, tj. do przychodów z innych źródeł. Jednakże w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13, ww. ustawy przychód ten będzie wolny od podatku dochodowego, tj. jeżeli - jak słusznie stwierdza Wnioskodawca - koszty podróży nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów podatnika (kandydata), oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu przez Wnioskodawcę. Rację ma bowiem Wnioskodawca twierdząc, iż warunki do zastosowania zwolnienia określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostaną spełnione, jeśli koszty podróży osób rekrutowanych będą ponoszone przez Wnioskodawcę w celu uzyskania przez niego przychodu i osoba rekrutowana otrzymanych świadczeń nie zaliczy do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym podkreślić należy, iż ze zwolnienia korzystają świadczenia jedynie do wysokości limitów określonych w powołanych powyżej rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej. W przypadku gdy sfinansowane bądź zwrócone przez Wnioskodawcę koszty przejazdów i noclegów ww. osobom nie będą spełniały kryteriów wskazanych w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lub będą przewyższały limit określony odrębnymi przepisami, - odpowiednio - cała kwota refundacji kosztów dojazdu lub nadwyżka ponad ustalony limit będzie podlegała wykazaniu w informacji PIT-8C.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.