IBPBII/1/415-744/13/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 21 czerwca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 5 września 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z nieodpłatnym przekazaniem odpadu osobom fizycznym niebędącym pracownikami Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z nieodpłatnym przekazaniem odpadu pracownikom Spółki i osobom fizycznym niebędącym pracownikami Spółki.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 28 sierpnia 2013 r. znak: IBPB II/1/415-651/13/ASz, IBPB II/1/415-744/13/ASz oraz IBPP1/443-541/13/AW wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 5 września 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (Wnioskodawca) jest producentem m.in. ceramicznych filtrów cząstek stałych (tzw. DPF) do silników diesel, mających za zadanie usuwać cząsteczki sadzy i inne składniki z gazów spalinowych.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przy produkcji wyrobów wytworzonych w swoim zakładzie produkcyjnym Spółka korzysta z odliczenia podatku naliczonego od dokonanych zakupów. Spółka odlicza także podatek od towarów i usług zawarty w fakturach, dotyczących wytworzenia lub nabycia środków trwałych, jako że są one wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W 2012 r. Spółka rozpoczęła budowę nowego zakładu produkcyjnego na terenie nieruchomości położonej w (...). Spółka jest właścicielem nieruchomości. Wskutek prowadzonych prac budowlanych, związanych z budową nowego zakładu produkcyjnego, w szczególności wykopów ziemnych, na terenie nieruchomości nagromadzone zostały znaczne ilości gleby i ziemi. Zgodnie z przepisami ustawy o odpadach z dnia 14 grudnia 2012 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 21) oraz wydanymi na jej podstawie przepisami Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206) ustalono, że gleba i ziemia stanowią odpad o kodzie 17 05 04, tj. gleba i ziemia, w tym kamienie, inne niż wymienione w 17 05 03.

Odpad jest obecnie magazynowany na terenie nieruchomości Spółki i jest dla Spółki całkowicie zbędny i bezwartościowy. Ze względu na znaczną jego ilość (40.000 m³) stanowi on dla Spółki istotny problem, utrudniający dojazd i poruszanie się po terenie nieruchomości oraz uniemożliwia on zapewnienie pełnej funkcjonalności nowego zakładu produkcyjnego. Nagromadzona gleba i ziemia dodatkowo szpecą okoliczny krajobraz. Spółka nie posiada możliwości zagospodarowania odpadu. Odpad ten nie może zostać w jakikolwiek sposób wykorzystany przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej.

Spółka rozważała możliwość wywozu odpadu przez wyspecjalizowane przedsiębiorstwa trudniące się transportem i utylizacją odpadów. Ofertę na wywóz odpadów złożyły dwa przedsiębiorstwa. Jedno z przedsiębiorstw złożyło Spółce ofertę z dnia 15 maja 2013 r. na wywóz odpadu na kwotę 19,50 PLN za 1 Mg odpadu powiększoną podatek od towarów i usług w obowiązującej wysokości. Drugie z przedsiębiorstw złożyło Spółce ofertę z dnia 15 maja 2013 r. na wywóz odpadu za kwotę 17,50 PLN za 1 Mg.

Ze względu na bardzo duży koszt wywozu odpadu Spółka zaniechała realizacji tego przedsięwzięcia. Z uwagi na brak jakiejkolwiek wartości przedmiotowego odpadu, nie jest też możliwa jego sprzedaż. Do Spółki nie zgłosił się żaden podmiot zainteresowany jego nabyciem.

Wobec bardzo wysokich kosztów wywozu odpadu, Spółka zamierza skorzystać z możliwości przewidzianej przez art. 27 ust. 9 ustawy o odpadach, na podstawie której, posiadacz odpadów może przekazywać osobie fizycznej lub jednostkom organizacyjnym niebędącym przedsiębiorcami określone rodzaje odpadów, do wykorzystania na potrzeby własne za pomocą dopuszczalnych metod odzysku.

Zgodnie z Załącznikiem Nr 1 do Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 19 grudnia 2008 r., zmieniającego rozporządzenie w sprawie listy rodzajów odpadów, które posiadacz odpadów może przekazywać osobom fizycznym lub jednostkom organizacyjnym niebędącym przedsiębiorcami oraz dopuszczalnych metod ich odzysku (pkt 52) odpad o kodzie 17 05 04 stanowi jeden z odpadów, które posiadacz odpadów może przekazać osobom fizycznym lub jednostkom organizacyjnym niebędącym przedsiębiorcami.

Spółka zdołała zgromadzić grupę osób zainteresowanych nieodpłatnym przekazaniem odpadu i wykorzystaniem go na potrzeby własne, m.in. na utwardzanie dróg i placów. Wśród zainteresowanych odbiorem odpadu są pracownicy Spółki oraz inne osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami. Każda z osób odbierających odpad zawrze ze Spółką umowę o przekazanie odpadu, w której złoży oświadczenie, że nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz zobowiąże się do wykorzystania odpadu wyłącznie na potrzeby własne. Przekazanie odpadu nastąpić ma nieodpłatnie. Transport odpadów zapewni we własnym zakresie i na własny koszt każdy z odbiorców odpadu, a Spółka nie będzie partycypowała w tych kosztach.

Przekazanie odpadu osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej stanowi dla Spółki najdogodniejsze z możliwych rozwiązań. W zamian za bezpłatne przekazanie odpadu, odbiorcy we własnym zakresie i na własny koszt zorganizują jego transport i wywóz z terenu nieruchomości Spółki. Przekazanie odpadu osobom fizycznym stanowi dla Spółki oszczędność kwoty około 1 mln złotych, którą Spółka musiałaby wydać na wywóz odpadów wyspecjalizowanym przedsiębiorstwom.

Spółka podkreśliła, że omawiany odpad nie posiada wartości dla jego przyszłych odbiorców, nie mogą oni go zbyć czy też spieniężyć. Zostanie on wykorzystany przede wszystkim do zasypania i utwardzania dróg i placów, które to czynności również nie przyczynią się do przysporzenia majątkowego po stronie odbiorców odpadów.

Spółka prowadzi ewidencję odpadów oraz składa każdego roku do Marszałka Województwa tzw. roczne zbiorcze zestawienie o rodzajach i ilości odpadów, w którym ujęto odpad o kodzie 17 05 04. Na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 2 ustawy o odpadach osoby fizyczne i jednostki organizacyjne niebędące przedsiębiorcami, wykorzystujące odpady na potrzeby własne, zwolnione są z obowiązku uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy nieodpłatne przekazanie osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej odpadu z wykorzystaniem wyłącznie na potrzeby własne spowoduje u osób fizycznych będących pracownikami Spółki powstanie przychodów, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 lub pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym obowiązek obliczenia i poboru podatku w charakterze płatnika (w przypadku uznania za przychód z pracy) lub obowiązek wystawienia informacji PIT-8C za 2013 r. (w przypadku uznania za przychód z innych źródeł).

2. Czy nieodpłatne przekazanie osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej odpadu z wykorzystaniem wyłącznie na potrzeby własne spowoduje u osób fizycznych niebędących pracownikami Spółki powstanie przychodów z innych źródeł, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca będzie miał obowiązek wystawienia informacji PIT-8C za 2013 r.

Ad. 1)

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są m.in. stosunek pracy (pkt 1) oraz inne źródła (pkt 9) Zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są m.in. wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartość pieniężną świadczeń w naturze określa się co do zasady na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zdaniem Wnioskodawcy nieodpłatne przekazanie odpadu pracownikom Spółki oraz innym osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej na ich potrzeby własne nie będzie stanowić dla tych osób źródła przychodu, opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż odpady te nie mają, zarówno z punktu widzenia Spółki, jak i osób odbierających odpady, żadnej wartości, która mogłaby być podstawą opodatkowania.

Zgodne z art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach, przez odpad rozumie się każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest obowiązany. Jak zatem wynika z powyższego, obowiązek pozbycia się odpadu jest obowiązkiem ustawowym. Dopuszczalny przez przepisy ustawy o odpadach okres magazynowania odpadu nie może przekroczyć 3 lat. Pozbycie się odpadu poza względami pozaprawnymi stanowi także obowiązek Spółki, który musi ona zrealizować.

Gleba i ziemia są odpadem w rozumieniu ustawy o odpadach, który z punktu widzenia Spółki jest całkowicie zbędny i bezwartościowy i którego dalsze zaleganie na terenie nieruchomości Spółki jest uciążliwe, ponieważ uniemożliwia zapewnienie pełnej funkcjonalności nieruchomości, na której zlokalizowano nowy zakład produkcyjny. Zlecenie wywozu i utylizacji odpadów podmiotom wyspecjalizowanym jest, w omawianym przypadku, całkowicie nieracjonalne oraz w opinii Spółki, stałoby w sprzeczności z przepisami ustawy o odpadach. Po pierwsze wywóz i utylizacja odpadów wiąże się z bardzo wysokimi kosztami, których Spółka nie musiałaby ponieść, gdyby przekazała odpad nieodpłatnie osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Po drugie, wywóz i utylizacja odpadów byłyby niezgodne z tzw. hierarchią postępowania z odpadami.

Zgodnie bowiem z art. 17 ustawy o odpadach, wprowadza się następującą hierarchię postępowania z odpadami:

Spółka przekazując odpad do ich dalszego wykorzystania na własny użytek przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej zrealizuje drugą z powyższych zasad. Przekazanie odpadu osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej na ich potrzeby własne jest zatem najbardziej pożądanym z punktu widzenia ekonomicznego i technologicznego sposobem dalszego zagospodarowania odpadu.

Jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, omawiany odpad nie posiada wartości dla jego przyszłych odbiorców, nie mogą oni go zbyć czy też spieniężyć. Zostanie on wykorzystany przede wszystkim do zasypania i utwardzania dróg i placów, które to czynności również nie przyczynią się do przysporzenia majątkowego po stronie odbiorców odpadów.

Opodatkowaniu podlega dochód uzyskany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których następuje przyrost mienia, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy. Przekazanie odpadów nie powoduje po stronie odbiorców przysporzenia majątkowego, gdyż odpady te są bezwartościowe. Jak wskazano wyżej, odbiorcy odpadu nie mogą dokonać dalszego zbycia odpadu, nie mogą go również spieniężyć, a jego wykorzystanie na potrzeby własne nie będzie stanowiło po ich stronie przysporzenia majątkowego.

Spółka podniosła, że w podobnej sprawie, w bardzo zbliżonym stanie faktycznym, rozpatrywanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, w interpretacji indywidualnej z dnia 03 kwietna 2012 r., znak: IPTPB1/415-373/11-5/DS uznano, że "nieodpłatne przekazanie osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej mieszanki popiołowo-żużlowej, nie posiadającej wymiernej (możliwej do ustalenia przez wnioskodawcę) wartości, nie spowoduje powstania u tych osób przysporzenia majątkowego. W konsekwencji, u wnioskodawcy nie powstanie obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C".

Omawiana sprawa, zdaniem Wnioskodawcy, dotyka podobnego aspektu - nieodpłatnego przekazania odpadu osobom fizycznym i ewentualnego obowiązku opodatkowania tego przekazania. Również w omawianej sprawie odpad nie przedstawia wartości materialnej, a jego przekazanie osobom fizycznym stanowi dla Spółki bardzo dużą oszczędność finansową. Kierując się zatem zasadą równości i sprawiedliwości podatkowej oraz zasadą jednolitej interpretacji przepisów podatkowych należy uznać, że w ślad za przywołaną wyżej interpretacją indywidualną, stanowisko Spółki przedstawione w niniejszym wniosku powinno zostać uznane za prawidłowe.

Spółka obawia się, że opodatkowanie przekazania odpadów całkowicie zniechęci osoby zainteresowane jego nieodpłatnym odbiorem, które zgodziły się na pokrycie kosztów transportu odpadów, w konsekwencji czego Spółka byłaby zmuszona do poniesienia wysokich kosztów utylizacji i wywozu odpadu. Mając powyższe na uwadze należy podnieść, że przekazanie przez Spółkę gleby i ziemi stanowiącej odpad, pracownikom Spółki nieprowadzącym działalności gospodarczej, na ich własne potrzeby, nie spowoduje powstania przychodów po stronie pracowników, a Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku obliczenia i poboru podatku w charakterze płatnika (w przypadku uznania za przychód z pracy) lub obowiązku wystawienia informacji PIT-8C za 2013 r. (w przypadku uznania za przychód z innych źródeł).

Ad. 2)

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest analogiczne do stanowiska wyrażonego w uzasadnieniu do pytania nr 1 z tą różnicą, że w przypadku osób niebedących pracownikami rozważana może być wyłącznie możliwość opodatkowania przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przychody z innych źródeł). Z tych samych względów, co wskazane z uzasadnieniu do pytania nr 1 (tekst jedn.: brak przysporzenia po stronie osoby fizycznej mającego konkretny wymiar finansowy), nie powstanie po stronie osób niebedących pracownikami przychód do opodatkowania.

Wnioskodawca uważa zatem, że przekazanie przez Spółkę gleby i ziemi stanowiącej odpad innym osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej na ich własne potrzeby nie spowoduje powstania przychodów po stronie osób fizycznych niebedących pracownikami Spółki, a Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawienia informacji PIT-8C za 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w przedmiocie skutków podatkowych związanych z nieodpłatnym przekazaniem odpadu osobom fizycznym niebędącym pracownikami Spółki. W zakresie skutków podatkowych związanych z nieodpłatnym przekazaniem odpadu pracownikom Spółki wydano rozstrzygnięcie znak: IBPB II/1/415-651/13/ASz. Natomiast w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy źródłami przychodów są inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest producentem m.in. ceramicznych filtrów cząstek stałych (tzw. DPF) do silników diesel, mających za zadanie usuwać cząsteczki sadzy i inne składniki z gazów spalinowych.

W 2012 r. Spółka rozpoczęła budowę nowego zakładu produkcyjnego na terenie nieruchomości, której jest właścicielem. Wskutek prowadzonych prac budowlanych, związanych z budową nowego zakładu produkcyjnego, w szczególności wykopów ziemnych, na terenie nieruchomości nagromadzone zostały znaczne ilości gleby i ziemi. Powyższy odpad jest obecnie magazynowany na terenie nieruchomości Spółki i jest dla Spółki całkowicie zbędny i bezwartościowy. Ze względu na znaczną jego ilość (40.000 m³) stanowi on dla Spółki istotny problem, utrudniający dojazd i poruszanie się po terenie nieruchomości oraz uniemożliwia zapewnienie pełnej funkcjonalności nowego zakładu produkcyjnego. Nagromadzona gleba i ziemia dodatkowo szpecą okoliczny krajobraz. Spółka nie posiada możliwości zagospodarowania odpadu. Odpad ten nie może zostać w jakikolwiek sposób wykorzystany przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej.

Spółka rozważała możliwość wywozu odpadu przez wyspecjalizowane przedsiębiorstwa trudniące się transportem i utylizacją odpadów. Ze względu na bardzo duży koszt wywozu odpadu, Spółka zaniechała realizacji tego przedsięwzięcia. Z uwagi na brak jakiejkolwiek wartości przedmiotowego odpadu, nie jest też możliwa jego sprzedaż. Do Spółki nie zgłosił się żaden podmiot zainteresowany jego nabyciem.

Wobec bardzo wysokich kosztów wywozu odpadu, Spółka zamierza skorzystać z możliwości przewidzianej przez art. 27 ust. 9 ustawy o odpadach, na podstawie której, posiadacz odpadów może przekazywać osobie fizycznej lub jednostce organizacyjnej niebędącęj przedsiębiorcą określone rodzaje odpadów, do wykorzystania na potrzeby własne za pomocą dopuszczalnych metod odzysku.

Spółka zdołała zgromadzić grupę osób zainteresowanych nieodpłatnym przekazaniem odpadu i wykorzystaniem go na potrzeby własne, m.in. na utwardzanie dróg i placów. Wśród zainteresowanych odbiorem odpadu są pracownicy Spółki oraz inne osoby fizyczne niebędące przedsiębiorcami. Każda z osób odbierających odpad zawrze ze Spółką umowę o przekazanie odpadu, w której złoży oświadczenie, że nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz zobowiąże się do wykorzystania odpadu wyłącznie na potrzeby własne. Przekazanie odpadu nastąpić ma nieodpłatnie. Transport odpadów zapewni we własnym zakresie i na własny koszt każdy z odbiorców odpadu, a Spółka nie będzie partycypowała w tych kosztach.

Spółka podkreśliła, że omawiany odpad nie posiada wartości dla jego przyszłych odbiorców, nie mogą oni go zbyć czy też spieniężyć. Zostanie on wykorzystany przede wszystkim do zasypania i utwardzania dróg i placów, które to czynności również nie przyczynią się do przysporzenia majątkowego po stronie odbiorców odpadów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie odpadu osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej na ich potrzeby własne nie będzie stanowić dla tych osób źródła przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika z wniosku odpady te nie mają z punktu widzenia osób odbierających odpady żadnej wartości, która mogłaby być podstawą opodatkowania; nie stanowią więc dla nich przysporzenia majątkowego. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C osobom fizycznym niebędącym pracownikami Spółki.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.