IBPBII/1/415-733/09/MCz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 21 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne przez podatnika mającego na utrzymaniu dziecko niepełnosprawne związanych z:

* odpłatnym przelotem samolotem i pobytem w sanatorium za granicą oraz korzystaniem z zabiegów rehabilitacyjnych - jest prawidłowe,

* zakupem leków i sposobem przeliczania wydatków rehabilitacyjnych poniesionych w walutach obcych - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 września 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Córka wnioskodawczyni, zgodnie z posiadanym orzeczeniem, jest osobą zaliczoną do lekkiego stopnia niepełnosprawności - symbol niepełnosprawności 07 F, 11-I. Cierpi ona na chorobę Duhringa, łuszczycę monetowatą rozsianą po całym ciele oraz atopowe zapalenie skóry. W 2009 r. córka wnioskodawczyni była leczona za granicą w Izraelu. Pobyt za leczenie wnioskodawczyni opłaciła w polskim biurze zajmującym się wyjazdami rehabilitacyjno-leczniczymi. Ponieważ córka jest niepełnoletnia (ma 17 lat) wyjazd był opłacony na dwie osoby. Koszt, który wnioskodawczyni poniosła za pobyt córki wyniósł 2040 zł. Ponadto wnioskodawczyni zapłaciła za bilet lotniczy córki w wysokości 1635,54 zł. Jak również poniosła wydatki za jej zabiegi lecznicze w wysokości 550 dolarów USA, z których córka korzystała podczas pobytu w sanatorium w Izraelu, udokumentowane rachunkiem wystawionym na córkę. Wydatki te wnioskodawczyni chciałaby odliczyć w zeznaniu rocznym w ramach załącznika PIT-O. Kwotę 550 dolarów USA wnioskodawczyni zamierza przeliczyć na złote stosując kurs waluty z dnia wystawienia rachunku. Ponadto ze względu na niedostępność leków potrzebnych do leczenia córki, recepty wystawione przez lekarza prowadzącego wnioskodawczyni realizuje w Niemczech, dzięki uprzejmości znajomych. Nie otrzymuje jednak stamtąd rachunku imiennego a jedynie paragon. Wnioskodawczyni chciałaby koszty za leki córki również odliczyć od dochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W stosunku do każdego z wyżej postawionych pytań wnioskodawczyni zajęła stanowisko twierdzące. Zdaniem wnioskodawczyni może ona skorzystać z odliczenia ww. wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Ze względu na nieuleczalność choroby, na którą cierpi córka i brakiem ośrodków leczniczych w Polsce skutecznie łagodzących przebieg choroby, wnioskodawczyni zmuszona jest leczyć córkę za granicą. To bardzo kosztowne leczenie; dlatego wnioskodawczyni chciałaby skorzystać z ulgi podatkowej przysługującej na cele rehabilitacyjne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d tej ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł (art. 26 ust. 7e ww. ustawy).

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy odliczenie o którym mowa w ust. 1 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Wysokość wydatków, o których mowa powyżej ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c ustawy).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Jak z wyżej powołanych przepisów wynika ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje się za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne uprawniające osobę niepełnosprawną lub osobę na której utrzymaniu jest osoba niepełnosprawna do dokonania odliczeń od dochodu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni ma na utrzymaniu dziecko niepełnosprawne z orzeczoną niepełnosprawnością w stopniu lekkim. W 2009 r. wnioskodawczyni poniosła wydatki na odpłatność za: pobyt córki w zagranicznym sanatorium, bilet lotniczy, zabiegi lecznicze oraz leki. Wydatki na zabiegi lecznicze oraz leki poniesione zostały w walutach obcych. Wnioskodawczyni posiada rachunek imienny za zabiegi lecznicze oraz paragon za zakupione w Niemczech leki.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć "zakład lecznictwa uzdrowiskowego " czy " zakład rehabilitacji leczniczej " należy posiłkowo odnieść się do przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.), które regulują zasady funkcjonowania powyższych zakładów.

W myśl art. 2 ust. 1 tej ustawy - zakładem opieki zdrowotnej jest m.in.: szpital, sanatorium i zakład rehabilitacji leczniczej.

Zgodnie z art. 32 ww. ustawy zakład rehabilitacji leczniczej udziela świadczeń zdrowotnych, polegających na interdyscyplinarnych, kompleksowych działaniach usprawniających, które służą zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Świadczenia te udzielane są na podstawie skierowania lekarza.

W myśl art. 26 ww. ustawy przepisy o szpitalach stosuje się odpowiednio do innych zakładów opieki zdrowotnej przeznaczonych dla osób wymagających całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych, chyba że przepisy ustawy lub innych ustaw stanowią inaczej. Zatem stosownie do art. 20 w związku z cyt. art. 26 ww. ustawy sanatorium zapewnia pacjentowi świadczenia zdrowotne, środki farmaceutyczne i materiały medyczne oraz pomieszczenie i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia.

Jak z powyższego wynika, ustawodawca w art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie określił, rodzaje zakładów, w których pobyt i związane z nim wydatki poniesione przez osobę niepełnosprawną lub osobę mającą na utrzymaniu osobę niepełnosprawną można uznać za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne.

Zatem mając na uwadze przedstawione okoliczności oraz stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że wnioskodawczyni, która posiada na utrzymaniu niepełnosprawną córkę, przysługuje uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych wyłącznie za pobyt córki w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego (szpitalu uzdrowiskowym, sanatorium) lub zakładzie rehabilitacji leczniczej, jeżeli sanatorium w Izraelu jest zakładem lecznictwa uzdrowiskowego lub zakładem rehabilitacji leczniczej, w rozumieniu ww. ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, a także spełnione zostaną warunki określone w treści powołanego wyżej art. 26 ust. 7c, 7d i 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odliczenie to przysługuje bowiem osobie fizycznej, która ma na utrzymaniu osobę niepełnosprawną tj. posiadającą orzeczony stopień niepełnosprawności, której roczny dochód nie przekracza kwoty 9.120 zł, w wysokości faktycznie przez nią poniesionej, przy czym nie może ono przekroczyć wysokości dochodu do opodatkowania. Wydatek ten podlega odliczeniu w roku podatkowym, w którym został poniesiony. Wysokość poniesionego wydatku ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z których wynika kto poniósł wydatek, w jakiej wysokości i na jaki cel.

Jeżeli wnioskodawczyni spełniła wszystkie opisane powyżej warunki, to istotnie przysługuje jej odliczenie poniesionych wydatków w zeznaniach podatkowych za 2009 r. Przy czym, to czy sanatorium w Izraelu jest zakładem lecznictwa uzdrowiskowego lub zakładem rehabilitacji leczniczej, możliwe jest tylko do ustalenia w drodze postępowania wyjaśniającego (prowadzonego np. w wyniku weryfikacji zeznania, w którym wydatek poniesiony tytułem opłacenia w nim pobytu będzie odliczony). Organ wydający niniejszą interpretację nie jest uprawniony do prowadzenia takiego postępowania - może jedynie opierać się na stanie faktycznym przedstawionym przez wnioskodawczynię. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest bowiem sam przepis prawa dokonany w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Zatem jeżeli istotnie sanatorium w Izraelu może zostać uznane za zakład lecznictwa uzdrowiskowego lub zakład rehabilitacji leczniczej, to stanowisko wnioskodawczyni, w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 15 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:

Z analizy wyżej przytoczonych przepisów wynika, że aby skorzystać z możliwości odliczenia w od dochodu poniesionych wydatków, związanych z przejazdem w związku z pobytem w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego (szpitalu uzdrowiskowym, sanatorium) lub zakładzie rehabilitacji leczniczej" m.in. należy:

* mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczaną do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, której roczny dochód nie przekracza kwoty 9.120 zł,

* ponieść wydatek związanych z jej odpłatnym przejazdem środkami transportu publicznego,

* posiadać imienny dowód (np. fakturę) poniesienia tego wydatku.

Jak z powyższego wynika, warunkiem koniecznym, jest m.in. przejazd osoby niepełnosprawnej środkami transportu publicznego do zakładu lecznictwa uzdrowiskowego czy zakładu rehabilitacji leczniczej, czyli środkami transportu dostępnymi dla ogółu ludzi. Z cała pewnością środkiem transportu publicznego jest pociąg, autobus, tramwaj, który wykonuje przejazd na stałych liniach według ogólnodostępnego rozkładu jazdy. Zatem i rejsowy samolot, który wykonuje loty według stałego rozkładu lotów jest środkiem transportu publicznego. Za środek transportu publicznego nie może być natomiast uznany samolot tzw. czarterowy wynajęty na zamówiony lot i prywatny samochód.

Zatem mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że poniesienie wydatków na pokrycie kosztów związanych z odpłatnym przejazdem środkami transportu publicznego w celu przejazdu do zakładu lecznictwa uzdrowiskowego czy zakładu rehabilitacji leczniczej uprawnia podatnika, który ma na utrzymaniu osobę niepełnosprawna posiadającą orzeczony stopień niepełnosprawności do odliczenia ich od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wobec tego, odnosząc się do poniesionego przez wnioskodawczynię wydatku związanego z przejazdem - przelotem, należy stwierdzić, że jeżeli przelot samolotem do Izraela odbył się środkiem transportu publicznego, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 15 cytowanej ustawy, to wydatek poniesiony na bilet lotniczy dla niepełnosprawnej córki można zaliczyć do wydatków podlegających odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni, w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Przechodząc do rozważenia możliwości odliczenia od dochodu wnioskodawczyni wydatków poniesionych na zabiegi lecznicze córki w pierwszej kolejności należy zdefiniować pojecie "zabiegi rehabilitacyjne".

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia "zabieg", "rehabilitacja" oraz "rehabilitacja lecznicza", to koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz "Encyklopedii" PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię. Istotne znaczenie mogą mieć również zabiegi chirurgiczne zmierzające do przywrócenia organicznych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić jego społecznie przydatną sprawność. Zatem w ramach ww. ulgi podatkowej mieszczą się z pewnością wydatki na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza poniesione przez osobę niepełnosprawną lub osobę wymienioną w art. 26 ust. 7e cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która ma na utrzymaniu osobę niepełnosprawną.

Odnosząc się zatem do możliwości odliczenia przez wnioskodawczynię wydatków poniesionych na zabiegi lecznicze w prywatnym sanatorium w Izraelu dla niepełnosprawnej córki, za które to zabiegi wystawiony został imienny rachunek, należy stwierdzić, że jeżeli wydatki poniesione na zabiegi lecznicze (jak zostało to sformułowane we wniosku) jakim została poddana niepełnosprawna córka wnioskodawczyni są zabiegami rehabilitacyjnymi, o których mowa w ww. art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i z treści imiennego rachunku jednoznacznie wynika, że są to zabiegi rehabilitacyjne, to wnioskodawczyni jako osoba posiadająca na utrzymaniu niepełnosprawne dziecko jest uprawniona do odliczenia tych wydatków od swoich dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej przy spełnieniu warunków określonych w treści powołanego wyżej art. 26 ust. 7c, 7d i 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile wydatek ten istotnie poniosła i jest w stanie to udowodnić.

Należy jednak jeszcze raz zaznaczyć, że Organ wydając przedmiotowa interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę spełnienia przez wnioskodawczynię przesłanek do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych powyższego wydatku na cele rehabilitacyjne, gdyż zgodnie z wolą ustawodawcy wyrażoną w art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, jest uprawniony wyłącznie do interpretacji przepisów prawa podatkowego w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Jeżeli zatem rzeczywiście wnioskodawczyni poniosła wydatki na zabiegi rehabilitacyjne będącej na jej utrzymaniu niepełnosprawnej córki, to stanowisko wnioskodawczyni w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Kolejne zagadnienie wymagające rozważenia to: możliwość odliczenia od dochodu wnioskodawczyni wydatków poniesionych na leki dla niepełnosprawnej córki.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Z analizy wyżej przytoczonych przepisów wynika, że aby skorzystać z możliwości odliczenia od dochodu poniesionych wydatków, związanych z zakupem leków należy m.in.:

* mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczaną do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, której roczny dochód nie przekracza kwoty 9.120 zł,

* faktycznie ponieść wydatek na zakup leków zaleconych do stosowania osobie niepełnosprawnej przez lekarza specjalistę,

* ponieść wydatek na leki przewyższający w danym miesiącu kwotę 100 zł,

* posiadać imienny dowód (np. fakturę) poniesienia wydatku na leki.

Należy również wskazać, w odniesieniu do wydatków na zakup leków, że wydatki na ten cel podlegają odliczeniu od dochodu o ile spełniają cechy "leku". W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji "leku" - a zatem należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 z późn. zm.). Z definicji tych wynika, że: lekiem aptecznym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z przepisem przygotowania zawartym w Farmakopei Polskiej lub farmakopeach uznawanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej przeznaczony do wydawania bezpośrednio w aptece; lekiem gotowym jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu; lekiem recepturowym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej; produkt leczniczy to substancja lub mieszanina substancji, której przypisuje się właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt, lub podawania człowiekowi lub zwierzęciu w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia czy modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu ludzkiego lub zwierzęcego. Wykaz produktów spełniających cechy "leku" na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (opublikowanym w Dz. Urz. MZ z 2004 r. Nr 3 poz. 25 oraz w Dz. Urz. MZ z 2005 r. Nr 5 poz. 17 oraz w Dz. Urz. MZ z 2007 r. Nr 4 poz. 12 i w Dz. Urz. MZ z 2009 r. Nr 4 poz. 22).

Jeżeli zatem wnioskodawczyni ponosi wydatki na zakup produktów, które spełniają cechy "leku" na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w państwach członkowskich Unii Europejskiej i lekarz specjalista stwierdzi, że córka wnioskodawczyni powinna stosować te leki (stale lub czasowo), to wnioskodawczyni, jeżeli posiada imienny dowód (fakturę) poniesienia wydatku, ma prawo odliczyć wydatki poniesione na ten cel w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł, zgodnie z treścią art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast brak imiennego dowodu poniesienia wydatków na leki niezbędne w leczeniu niepełnosprawnej córki, zlecone przez lekarza specjalistę do stosowania stale lub czasowo wyklucza, w związku z treścią art. 26 ust. 7c cyt ustawy, możliwość skorzystania z ww. odliczenia. Należy zaznaczyć, że katalog ulg podlegających odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w przepisach wymienione, przy spełnieniu wszystkich warunków jednocześnie określonych w tych przepisach. Skora zatem ustawodawca wyraźnie w treści art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że wydatki na cele rehabilitacyjne ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, to dla celów skorzystania z odliczenia wnioskodawczyni winna takim jednoznacznym dokumentem się wykazać. Dokumentem takim może być dowód z którego wynikać będzie kto, kiedy i jakiego rodzaju wydatek poniósł. Dowodem tym nie musi być koniecznie faktura VAT.

Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 6 i dalszych jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sadu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca. Paragon powołany przez wnioskodawczynię, nie spełnia warunku dokumentu potwierdzającego poniesienie wydatku przez osobę, która tym paragonem dysponuje. Z jego treści bowiem nie wynika, że to ona poniosła wydatek.

Brak jest zatem podstaw do uznania, iż powyżej wymienione wydatki na zakup leków spełniają warunki do odliczenia, określone w art. 26 ust. 7a pkt 12 w związku z art. 26 ust. 7c ww. ustawy i mogą być odliczone od dochodu.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni w powyższym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Ustosunkowując się do stanowiska wnioskodawczyni, że może ona odliczyć od dochodu wydatki poniesione na zabiegi lecznicze córki oraz leki przeliczając kwotę podaną na rachunku w walutach obcych na złotówki po kursie NBP z dnia wystawienia rachunku należy wskazać, iż zgodnie z art. 11a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio do wyrażonych w walutach obcych kwot uprawniających do odliczenia od dochodu, podstawy obliczenia podatku i obniżenia podatku oraz do podatku wyrażonego w walutach obcych.

W myśl art. 11 ust. 3 ww. ustawy przychody w walutach obcych, z zastrzeżeniem art. 14 i art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, przelicza się na złote według kursów z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzystał podatnik, i mających zastosowanie przy kupnie walut. Jeżeli podatnik nie korzysta z usług banku, przychody przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, z zastrzeżeniem ust. 4.

Stosownie do art. 11 ust. 4 ww. ustawy jeżeli bank, z którego usług korzysta podatnik, stosuje różne kursy walut obcych i nie jest możliwe zastosowanie kursu, o którym mowa w ust. 3 zdanie pierwsze, lub bank nie ogłasza kursu walut, do przeliczenia przychodu uzyskanego przez podatnika na złote, stosuje się kurs średni walut obcych ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Tym samym, wnioskodawczyni nie może dokonać przeliczenia wydatku poniesionego w walucie obcej według kursu NBP z dnia wystawienia rachunku.

Przy czym jak powyżej wskazano, niezależnie od sposobu przeliczenia na złote wydatku poniesionego tytułem zakupu leków, wnioskodawczyni nie może tego wydatku odliczyć od dochodu.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni, w powyższym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z dołączeniem do wniosku kserokopii dokumentów, należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.