IBPBII/1/415-73/11/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 27 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przychodami pracownika japońskiej firmy wykonującego pracę w Polsce w 2011 r. - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przychodami pracownika japońskiej firmy wykonującego pracę w Polsce w 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (spółka) jest przedsiębiorcą zajmującym się produkcją części motoryzacyjnych, itp. W ramach prowadzonej działalności wnioskodawca współpracuje z firmą N - spółką zarejestrowaną i działającą zgodnie z prawem japońskim; z głównym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej znajdującym się w Japonii. W ramach współpracy wnioskodawca i firma N podpisały umowę, na mocy której firma N oddelegowała do pracy w firmie wnioskodawcy (w Polsce) swojego pracownika - obywatela Japonii (Pana K.S.) na okres 19 lipca 2010 r. do 19 lipca 2012 r. Pracownik firmy N wypełnia w Polsce obowiązki w zakresie doradztwa odnośnie instalacji i ruchu maszyn, produkcji części motoryzacyjnych, itp., zajmując stanowisko kierownika działu technicznego. Wykonywanie pracy na terytorium Polski przez Pana K.S. odbywa się na podstawie zezwolenia typu C, wydanego przez Wojewodę dnia 22 lipca 2010 r. Zezwolenie jest ważne do dnia 19 lipca 2012 r. Ponadto Pan K.S. posiada w Polsce miejsce zameldowania na pobyt czasowy, ważne do dnia 30 czerwca 2011 r. (po upływie tego okresu, w razie konieczności, zameldowanie zostanie przedłużone).

Zgodnie z zapisami umowy oddelegowania pracownika, bezpośredniej płatności wynagrodzenia i innych kosztów Panu K.S. dokonuje firma N. Strony umówiły się jednak, iż oddelegowanie pracownika przez firmę N do firmy wnioskodawcy jest odpłatne. W celu rozliczenia oddelegowania firma N wystawia wnioskodawcy fakturę.

Wnioskodawca płaci kwotę kosztu oddelegowania w ciągu trzydziestu dni po otrzymaniu od firmy N faktury za trzy miesiące, w walucie PLN, przelewem na wskazany rachunek bankowy firmy N. Z powyższego wynika, że wnioskodawca nie wypłaca Panu K.S. żadnego wynagrodzenia bezpośrednio. Wszelkie koszty są rozliczane wyłącznie pomiędzy firmą japońską a wnioskodawcą na podstawie wystawianych w tym celu faktur, dokumentujących oddelegowanie pracownika. Wnioskodawca jest ponadto zobowiązany do zwrotu kosztów utrzymania Pana K.S. w Polsce (koszty te obejmują zwrot m.in. kosztów najmu). Pan K.S. jest wynagradzany wyłącznie przez spółkę japońską na podstawie umowy o pracę z podmiotem japońskim.

W umowie oddelegowania pracownika, zawartej pomiędzy wnioskodawcą a firmą N zapisano ponadto, iż "w przypadku odprowadzania lub płacenia podatku dochodowego władzom rządowym przez wnioskodawcę w imieniu firmy N, zgodnie z prawem polskim, po dokonaniu przez wnioskodawcę płatności na rzecz firmy N, wnioskodawca dostarcza firmie N oficjalne pokwitowanie zapłaty podatku, potwierdzone przez organy podatkowe w Polsce lub równoważny dokument w ciągu jednego miesiąca od dokonania każdej takiej zapłaty podatku".

Czas pobytu Pana K.S. w Polsce w 2010 r. nie przekroczył 183 dni. W roku 2011 okres przebywania pracownika japońskiej spółki w Polsce z pewnością przekroczy 183 dni.

Dodatkowo należy stwierdzić, iż Pan K.S. jest obywatelem Japonii, tam posiada rodzinę zamieszkującą na stałe, tam też znajduje się jego dom rodzinny, a także zamierza powrócić do Japonii zaraz po zakończeniu okresu oddelegowania do pracy w Polsce. Z uwagi na pozostawanie pracownikiem japońskiego podmiotu, Pan K.S. opłaca składki na obowiązkowe japońskie ubezpieczenie społeczne. W Japonii objęty jest również systemem ubezpieczenia zdrowotnego. Podczas pobytu w Polsce przebywa w wynajętym mieszkaniu. Pan K.S. posiada w Polsce rachunek bankowy ale wyłącznie w związku z bieżącym funkcjonowaniem na delegacji. Pan K.S. nie posiada w Polsce inwestycji, papierów wartościowych ani nieruchomości, nie należy również do żadnych polskich organizacji (w tym do związków zawodowych).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Ad. pytanie nr 1

W 2011 r. Pan K.S. będzie musiał być koniecznie uznany za podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce. Powyższe wynika z faktu, iż Pan K.S. w 2011 r. będzie przebywał w Polsce przez okres dłuższy niż 183 dni w roku. Konieczności opodatkowania powołanych dochodów z wynagrodzenia za pracę wykonywaną w Polsce (wynagrodzenie nadal będzie wypłacane przez podmiot japoński) nie zmienia fakt, iż Pan K.S. nadal nie będzie posiadał w Polsce centrum interesów życiowych. Pan K.S. będzie podatnikiem już od dnia 1 stycznia 2011 r. z tego względu, że już od początku roku będzie wiedział, iż spełni wymagania do bycia podatnikiem podatku dochodowego w Polsce. Wobec tego całość dochodów uzyskanych przez Pana K.S. z pracy wykonywanej w Polsce będzie opodatkowana w Polsce, pomimo tego, że pracodawca wypłacający mu wynagrodzenie ma siedzibę w Japonii.

Ad. pytanie nr 2

Wnioskodawca, powołując się na art. 44 ust. 1a pkt 1 i art. 44 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 8 Ordynacji podatkowej, stwierdził, że pracodawca Pana K.S. - spółka japońska N - nie posiada w Polsce ani siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, nie podlega więc jurysdykcji polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest wobec tego płatnikiem zaliczek od wynagrodzenia Pana K.S. Tym bardziej płatnikiem zaliczek nie może zostać uznany wnioskodawca, gdyż nie wiążą go bezpośrednio żadne więzy prawne z Panem K.S. (nie jest on pracownikiem wnioskodawcy). W związku z powyższym także i w tym przypadku z tytułu dochodów Pana K.S. ze stosunku pracy nie ciążą na wnioskodawcy obowiązki bycia płatnikiem. Pan K.S. sam musi zadbać o prawidłowe rozliczanie podatku dochodowego w Polsce.

Organ pragnie podkreślić, iż przywołując powyższe stanowisko wnioskodawcy pominięto tę jego część, która odnosi się do stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy stwierdzić, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie ocena stanowiska wnioskodawcy dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przychodami pracownika japońskiej firmy wykonującego pracę w Polsce w 2011 r. (pytanie nr 2). W pozostałym zakresie, tj. w zakresie pyt. nr 1 oraz w zakresie stanów faktycznych dot. podatku dochodowego od osób fizycznych jak i zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zasady poboru przez płatników w Polsce zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, które uzyskują przychody ze stosunku pracy i obowiązki tych płatników regulują m.in. przepisy art. 31 i 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z brzmieniem art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 32 ust. 1 tej ustawy zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

Według uregulowań art. 38 ust. 1 cyt. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Ponadto, stosownie do art. 39 ust. 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z treści wniosku wynika, iż na podstawie stosownej umowy firma japońska oddelegowała do pracy w firmie wnioskodawcy w Polsce swojego pracownika - obywatela Japonii - na okres 19 lipca 2010 r. do 19 lipca 2012 r. Ww. oddelegowanie do firmy wnioskodawcy jest odpłatne. Wnioskodawca nie wypłaca pracownikowi japońskiej firmy bezpośrednio żadnego wynagrodzenia. Wszelkie koszty są rozliczane wyłącznie pomiędzy firmą japońską a wnioskodawcą na podstawie wystawianych w tym celu faktur, dokumentujących oddelegowanie pracownika. Zgodnie z zapisami umowy oddelegowania bezpośredniej płatności wynagrodzenia i innych kosztów firma japońska dokonuje swojemu pracownikowi. Oddelegowany pracownik jest wynagradzany wyłącznie przez spółkę japońską na podstawie umowy o pracę z podmiotem japońskim. Spółka japońska nie ma w Polsce ani siedziby ani zakładu ani stałej placówki. Czas pobytu Pana K.S. w Polsce w 2011 r. przekroczy 183 dni; w Japonii jest jego centrum interesów życiowych.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że skoro - jak stwierdzono we wniosku - wnioskodawcę nie łączy z pracownikiem firmy japońskiej stosunek pracy i nie wypłaca on temu pracownikowi bezpośrednio żadnego wynagrodzenia, gdyż wszelkie koszty oddelegowanie ww. pracownika są rozliczane, zgodnie z zawartą umową, wyłącznie pomiędzy firmą japońską a wnioskodawcą na podstawie wystawianych w tym celu faktur, a obywatel Japonii świadczenia związane z oddelegowaniem (wynagrodzenie i inne koszty) otrzymuje bezpośrednio od swego japońskiego pracodawcy, to wnioskodawca, w świetle powołanego wyżej art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest dla oddelegowanego pracownika pracodawcą. Z treści wniosku nie wynika, iżby wnioskodawca przekazywał bezpośrednio japońskiemu obywatelowi jakiegokolwiek świadczenia. Jako bowiem już wyżej podkreślono wszelkie świadczenia związane z oddelegowaniem japoński obywatel otrzymuje od firmy japońskiej. Zatem wnioskodawca nie jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. To oznacza, że wnioskodawca nie ma obowiązku obliczać i pobierać miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodów osiągniętych w 2011 r. przez japońskiego obywatela z pracy w Polsce. Przy czym podkreślić należy, iż obowiązek związany z obliczeniem, poborem i odprowadzeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych nie wystąpi bez względu na to czy dochody uzyskane przez obywatela Japonii podlegają w Polsce w 2011 r. opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych czy też nie, czyli bez względu na to czy na samym podatniku (pracowniku japońskim) ciążą obowiązki podatkowe czy też nie.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy, w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.