IBPBII/1/415-728/11/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 10 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 4 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu przez pracodawcę wydatków poniesionych przez pracowników:

* tytułem opłat parkingowych w związku z korzystaniem z samochodów służbowych pracodawcy - jest prawidłowe,

* w pozostałej części - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 sierpnia 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu przez pracodawcę wydatków poniesionych przez pracowników tytułem noclegów i opłat parkingowych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 21 września 2011 r. Znak: IBPBII/1/415-728/11/BD wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 4 października 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako Spółka jest firmą świadczącą usługi doradcze. Spółka rozważa zatrudnienie na podstawie umowy o pracę pracownika, którego miejscem pracy wskazanym w umowie będzie województwo bądź obszar kilku województw. Taki sposób oznaczenia miejsca wykonywanej pracy wynikać będzie z zakresu zadań i obowiązków pracownika obejmujących m.in. wizyty i spotkania z klientami odbywające się poza siedzibą firmy. Charakter pracy zatrudnionego pracownika wiązać się będzie z koniecznością dojazdów do klientów lub potencjalnych klientów. W związku z tym, że miejsce wykonywania pracy będzie obejmować rozległy obszar geograficzny, w trakcie jej wykonywania zatrudniony pracownik będzie ponosił wydatki związane z dłuższym pobytem w trasie, a obejmujące m.in. noclegi czy opłaty parkingowe. Ponieważ opisane wyjazdy odbywać się będą w ramach obszaru wskazanego w umowie o pracę jako miejsce wykonywania pracy przez pracownika i będą bezpośrednio związane z wykonywaniem obowiązków służbowych wynikających z charakteru i treści zawartej umowy o pracę, Spółka nie planuje ich traktować jako podróży służbowych w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy.

Z uwagi na fakt, iż zwrot kosztów poniesionych przez pracowników nie będzie stanowił dla pracownika żadnej dodatkowej korzyści, a będzie jedynie refinansowaniem wydatku poniesionego w imieniu i na rzecz pracodawcy na podstawie przedłożonych przez pracownika do rozliczenia dokumentów w postaci wystawionych na Spółkę faktur i rachunków, Spółka planuje nie traktować zwrotu tych wydatków jako przychodu ze stosunku pracy. Poniesione przez pracownika Spółki wydatki będą miały bezpośredni związek z wykonywaniem obowiązków służbowych wynikających z umowy o pracę. Wydatki te nie będą miały związku z celami osobistymi pracownika, a wyłącznie z celami służbowymi (Spółka musi zapewnić pracownikowi nocleg w przypadku dłuższego pobytu u klienta mającego siedzibę w innym mieście). Wydatki będą ściśle związane z wykonywaniem określonych zadań w imieniu i na rzecz Spółki. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał dodatkowo, iż pracownik lub pracownicy wykonujący powierzone czynności związane z koniecznością dojazdu do klientów lub potencjalnych klientów będą korzystać co do zasady z samochodów służbowych, jednakże może się zdarzyć, że w niektórych przypadkach zlecone zadanie wyjazdowe będzie realizowanie samochodem własnym pracownika. Jednocześnie Wnioskodawca podkreślił, iż wydatki, które stanowią przedmiot zapytania, to wydatki związane z opłaceniem hoteli i parkingów. Wydatki te będą poniesione w ramach wypełniania obowiązków służbowych, w ramach zadań wyjazdowych niestanowiących podróży służbowej, w bezpośrednim związku z wykonywaniem obowiązków służbowych wynikających z umowy o pracę (wydatki te nie będą miały związku z celami osobistymi pracownika, a wyłącznie z celami służbowymi).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacone pracownikowi, którego miejscem pracy wskazanym w umowie będzie województwo bądź obszar kilku województw, kwoty tytułem zwrotu wydatków związanych z wykonywaniem pracy w postaci wizyt u klientów i potencjalnych klientów, poza siedzibą Spółki i miejscem zamieszkania pracownika (ale na terenie określonym w umowie o pracę jako miejsce pracy), takie jak zwrot kosztów noclegów czy opłat parkingowych, stanowią dla niego przychód i czy Spółka powinna pobrać i odprowadzić od nich zaliczkę na podatek dochodowy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zwrot pracownikowi kosztów związanych z wykonywaniem pracy, a obejmujących zwłaszcza wydatki dotyczące noclegów i opłat parkingowych, nie jest dla pracownika dodatkowym przysporzeniem majątkowym, wobec czego nie stanowi przychodu ze stosunku pracy. Wnioskodawca przywołując treść art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazywał, że niektóre, wynikające ze stosunku pracy, otrzymane przez pracownika świadczenia są neutralne podatkowo. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje m.in. w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) zwolnienie od podatku dochodowego diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Powyższe zwolnienie od podatku obejmuje diety i inne świadczenia otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, przy czym podstawowym warunkiem skorzystania z niego jest odbycie przez pracownika podróży służbowej. Zdaniem Spółki w przypadku wyjazdów do klientów i potencjalnych klientów na obszarze określonym jako miejsce pracy, zatrudniony pracownik nie będzie odbywał podróży służbowych w myśl przepisów Kodeksu pracy, ponieważ nie będzie wyjeżdżał poza obszar określony jako miejsce pracy. Należy jednak zauważyć, że faktyczne miejsce wykonywania pracy oznaczone jako obszar geograficzny województwa bądź regionu wymusza ponoszenie wydatków tytułem noclegów i podobnych kosztów w czasie dojazdu do klienta. Wydatki te stanowią nieodłączny element pracy wykonywanej poza siedzibą firmy i nie wykazują jakiegokolwiek związku z osobistymi celami pracownika, a wręcz przeciwnie, wynikają z mobilnego charakteru wykonywanej przez niego pracy i są niezbędne do prawidłowego jej wykonania. Wobec tego, zwrot pracownikowi wydatków, które w sposób bezpośredni można powiązać z wykonywaniem obowiązków służbowych wynikających z umowy o pracę nie powoduje uzyskania przez niego realnych korzyści majątkowych. Ustalone między Spółką a zatrudnionym pracownikiem zasady rozliczania tych wydatków nie mogą prowadzić do sytuacji, w której pracownik będzie finansował działalność gospodarczą pracodawcy. Zwrot pracownikowi wydatków poniesionych na opłacenie noclegów i parkingów ze względu na to, że stanowią nieodłączny element wykonywanej pracy, ma jedynie charakter wyrównania ubytku w jego majątku i nie można traktować go jako przysporzenia majątkowego. Zwrot przedmiotowych kosztów nie stanowi dla pracownika żadnej dodatkowej korzyści, a jest jedynie refinansowaniem wydatku poniesionego przez pracownika w imieniu i na rzecz pracodawcy, wobec czego nie stanowi przychodu ze stosunku pracy, a co za tym idzie, nie powinien podlegać również opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Pracownik na potwierdzenie dokonania powyższych wydatków będzie zbierał faktury, rachunki lub paragony, które następnie przedstawi Spółce. Spółka zwróci pracownikowi równowartość poniesionych wydatków na podstawie przedłożonych do rozliczenia dokumentów, po ich analizie i weryfikacji miejsca poniesienia. Nie wystąpi więc ryzyko, że zwrotowi będą podlegać wydatki prywatne, niewiążące się z wykonywaną pracą. Wydatki, o których mowa, będą miały bezpośredni związek z wykonywaniem obowiązków służbowych wynikających z umowy o pracę, a nie z celami osobistymi pracownika. Podsumowując, Spółka uważa, że zwrot pracownikowi wydatków z tytułu noclegu i opłat parkingowych, itp., poniesionych w związku w wykonywaniem obowiązków służbowych nie stanowi przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu.

Spółka pragnie wskazać, że analogiczny jak w jej przypadku stan faktyczny był podstawą wydania przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji z 21 marca 2011 r. o sygn. IPPB2/415-3/11-4/AS. W interpretacji tej stanowisko Wnioskodawcy, analogiczne jak stanowisko Spółki, zostało uznane za prawidłowe. Mając na uwadze treść zaprezentowanego uzasadnienia stanowisko Spółki należy również uznać za prawidłowe.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa "w szczególności" co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka rozważa zatrudnienie na podstawie umowy o pracę pracownika, którego miejscem pracy wskazanym w umowie będzie województwo bądź obszar kilku województw. Taki sposób oznaczenia miejsca wykonywanej pracy wynikać będzie z zakresu zadań i obowiązków pracownika obejmujących m.in. wizyty i spotkania z klientami odbywające się poza siedzibą firmy. Charakter pracy zatrudnionego pracownika wiązać się będzie z koniecznością dojazdów do klientów lub potencjalnych klientów. W związku z tym, że miejsce wykonywania pracy będzie obejmować rozległy obszar geograficzny, w trakcie jej wykonywania zatrudniony pracownik będzie ponosił wydatki związane z dłuższym pobytem w trasie, a obejmujące m.in. noclegi czy opłaty parkingowe. Ponieważ opisane wyjazdy odbywać się będą w ramach obszaru wskazanego w umowie o pracę jako miejsce wykonywania pracy przez pracownika i będą bezpośrednio związane z wykonywaniem obowiązków służbowych wynikających z charakteru i treści zawartej umowy o pracę, Spółka nie planuje ich traktować jako podróży służbowych w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. Z uwagi na fakt, iż zwrot kosztów poniesionych przez pracowników nie będzie stanowił dla pracownika żadnej dodatkowej korzyści, a będzie jedynie refinansowaniem wydatku poniesionego w imieniu i na rzecz pracodawcy na podstawie przedłożonych przez pracownika do rozliczenia dokumentów w postaci wystawionych na Spółkę faktur i rachunków, Spółka planuje nie traktować zwrotu tych wydatków jako przychodu ze stosunku pracy. Poniesione przez pracownika Spółki wydatki będą miały bezpośredni związek z wykonywaniem obowiązków służbowych wynikających z umowy o pracę. Wydatki te nie będą miały związku z celami osobistymi pracownika, a wyłącznie z celami służbowymi (Spółka musi zapewnić pracownikowi nocleg w przypadku dłuższego pobytu u klienta mającego siedzibę w innym mieście). Wydatki będą ściśle związane z wykonywaniem określonych zadań w imieniu i na rzecz Spółki. Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, iż pracownik lub pracownicy wykonujący powierzone czynności związane z koniecznością dojazdu do klientów lub potencjalnych klientów będą korzystać co do zasady z samochodów służbowych, jednakże może się zdarzyć, że w niektórych przypadkach zlecone zadanie wyjazdowe będzie realizowanie samochodem własnym pracownika.

Zasadą jest, że wszelkie świadczenia pozostające w związku ze stosunkiem pracy powinny być traktowane jako element wynagrodzenia za pracę i w ten sam sposób opodatkowywane, tj. wraz z wynagrodzeniem za miesiąc, w którym zostały pracownikowi przekazane, chyba że korzystają ze zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W katalogu zwolnień ustawodawca jednoznacznie określił, które dochody (m.in. uzyskiwane przez pracownika) korzystają ze zwolnienia. Zatem skoro umieścił w nich również te świadczenia, które pracownik uzyskuje w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, to należy uznać, że wszelkiego rodzaju świadczenia uzyskane w ramach stosunku pracy stanowią przychód pracownika - opodatkowany lub korzystający ze zwolnienia. Zaznaczyć bowiem należy, że gdyby ustawodawca zamierzał nie zaliczać do przychodu pracownika świadczeń uzyskiwanych w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, to dałby temu jednoznaczny wyraz w przepisach. Skoro tak nie jest, to brak jest podstaw, aby twierdzić przeciwnie. Za potwierdzeniem stanowiska zajętego w niniejszej interpretacji przemawia fakt, iż w katalogu zwolnień zawarte są dochody (świadczenia), które pracownik otrzymuje w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych. Dochód zwolniony z opodatkowania, to m.in. świadczenia uzyskiwane w ramach podróży służbowej, ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracownika własne narzędzia (sprzęt, materiały).

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

Powyższe zwolnienie obejmuje zatem diety i inne świadczenia otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, do wysokości określonej w odrębnych przepisach. Oznacza to, że zwolnienie przysługuje wyłącznie pod warunkiem, że pracownik odbywa podróż służbową w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. Pracodawca wysyłając pracownika w podróż służbową zobowiązany jest wypłacić pracownikowi dietę oraz inne należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. W przypadku, gdy pracownik nie jest w podróży służbowej pracodawca nie jest zobowiązany do wypłaty tychże należności. Zatem zwrot pracownikowi kosztów noclegów oraz wydatków związanych z używaniem własnego - samochodu (a nie służbowego), tj. dotyczących kosztów parkowania stanowić będzie wówczas nieodpłatne świadczenie ze strony pracodawcy na rzecz pracownika, które nie skorzysta ze zwolnienia zawartego w wyżej cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i ww. przepisów prawa należy stwierdzić, iż skoro pracodawca będzie ponosił wydatki (zwracał je) tytułem noclegów na rzecz pracowników (zarówno w przypadku gdy wyjazdy odbywane będą przy użyciu samochodów służbowych, jak i osobistych pracownika) oraz, wydatki związane z używaniem przez pracowników samochodów prywatnych w związku z wykonywaną przez nich na rzecz pracodawcy pracą-a świadczenia te nie są ponoszone w ramach podróży służbowej - to wartość świadczeń wynikająca z wystawionych faktur (rachunków, paragonów) dotyczących noclegów i kosztów parkowania, stanowić będzie dla nich nieodpłatne świadczenia jako przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Żadne przepisy prawa nie nakładają bowiem na Wnioskodawcę obowiązku pokrycia kosztów noclegów oraz wydatków na eksploatację samochodów prywatnych używanych przez pracowników, jak również w katalogu zwolnień podatkowych brak jest tego rodzaju świadczeń.

Wobec tego wartość tych świadczeń, opłacanych za pracowników, pracodawca będzie miał obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ww. ustawy.

Natomiast w sytuacji gdy pracownik bądź pracownicy będą wykorzystywali samochody służbowe, tj. będące własnością Wnioskodawcy do wykonywania określonych czynności (zadań służbowych) w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy, a Wnioskodawca dokona zwrotu kosztów parkowania, to pracownicy ci nie uzyskają przychodów z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu pokrycia tychże kosztów. Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek ustalenia przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wykorzystując bowiem składniki majątkowe pracodawcy dla celów realizacji nałożonych przez niego zadań-pracownicy (pracownik) nie otrzymuje nieodpłatnych świadczeń; korzystają bowiem z mienia pracodawcy w celu wykonania obowiązków służbowych.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe - w części dotyczącej zwrotu przez pracodawcę wydatków poniesionych przez pracowników tytułem opłat parkingowych w związku z korzystaniem z samochodów służbowych pracodawcy, natomiast za nieprawidłowe - w części dotyczącej zwrotu przez pracodawcę kosztów noclegów jak i wydatków poniesionych tytułem opłat parkingowych w związku z używaniem przez pracowników samochodów prywatnych.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej organu podatkowego wskazać należy, iż rozstrzygnięcie w niej zawarte nie jest wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osądzonych w określonym stanie faktycznym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników. Ponadto, wydana przez Ministra Finansów interpretacja indywidualna może, zgodnie z art. 14e Ordynacji podatkowej, zostać przez niego z urzędu zmieniona, jeżeli Minister stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Wskazana interpretacja została poddana procedurze weryfikacji w celu ewentualnego zastosowania uregulowań zawartych w art. 14e Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.